Μυστικές εταιρείες εναντίον πολιτισμού και ανθρωπότητας 

• Οι μυστικές εταιρείες και ο θρύλος της Ατλαντίδας
• Ο Φράνσις Μπέικον και η Νέα Ατλαντίδα
• Το μυστικό της ταυτότητας του Σαίξπηρ
• Η τέχνη των επαναστάσεων
• Οι χρηματοδότες
• Η Στοά P-2
• Η Λέσχη των Ιακωβίνων
• Η Γαλλική Επανάσταση
• Ιακωβίνοι εναντίον πολιτισμού και χριστιανισμού
• Επίλογος

O ρόλος που διαδραμάτισαν οι μυστικές εταιρείες σε όλο τον κόσμο εδώ και χιλιετίες είναι καθοριστικός. Όποια επανάσταση δεν είχε οργανωθεί απ’ αυτές, κατέληγε σχεδόν πάντοτε σε αποτυχία. Μόνο εκείνες κατείχαν την τεχνογνωσία που οδηγούσε στην επιτυχία. 

 

Ωστόσο, οι δικοί τους σχεδιασμοί είναι που οδήγησαν τη Δύση στη σημερινή δυστοπία και εξαχρείωση, μια γενικευμένη κατάσταση πλέον, που οδεύει σε χειρότερη σκλαβιά και βαρβαρότητα από εκείνες των προηγούμενων δυναστών από τους οποίους υποτίθεται ότι μας απελευθέρωσαν.

Εφόσον μόνο τα μέλη τους επωφελούνται πια απ’ αυτήν την κατάσταση και όσοι δεν ανήκουν σ’ αυτές καταστρέφονται, μήπως ήλθε η ώρα πια να κλείσουν; Μήπως τότε ο κόσμος θα γίνει πολύ καλύτερος; 

 

Οι μυστικές εταιρείες πρέπει να ξεριζωθούν οριστικά, πριν προλάβουν να ολοκληρώσουν τον ύστατο στόχο τους: να αφανίσουν τον πολιτισμό και τον ίδιο τον άνθρωπο.

Οι μυστικές εταιρείες και ο θρύλος της Ατλαντίδας

Πόσο παλιές είναι μυστικές εταιρείες; Υπήρχαν στην αρχαιότητα και από πότε; Οι θεοσοφιστές θεωρούν ότι υπήρχαν μυστικές σχολές από την εποχή των τελευταίων Λεμούριων υποφυλών, δηλαδή πριν από εκατομμύρια χρόνια.

 

Για να μην πάμε τόσο πίσω στο χρόνο, ας ασχοληθούμε με πιο πρόσφατες εποχές. Ο Καναδός Manly Palmer Hall (1901-1990), που υπήρξε διάσημος αστρολόγος, συγγραφέας-ερευνητής στον τομέα του εσωτερισμού, και τέκτων 33^ου βαθμού, στο βιβλίο του The Secret Teachings of All Ages που εκδόθηκε το 1928, λέει ότι οι μυστικές εταιρείες υπάρχουν από την προκατακλυσμιαία εποχή της Ατλαντίδας.

 

Μια και οι σημερινές μυστικές εταιρείες λειτουργούν με βάση εκείνα τα πρότυπα, είναι φυσικό στο κέντρο της φιλοσοφίας τους να δεσπόζει σε κυρίαρχη θέση ο θρύλος της Ατλαντίδας, που σύμφωνα με πλείστα αποδεικτικά στοιχεία, υπήρξε στην πραγματικότητα.

 

Οι ομοιότητες που έχουν κάποιες αναφορές αρχαίων συγγραφέων για την καταστροφή της Ατλαντίδας από έναν μεγάλο κατακλυσμό, με τις αναφορές που βρίσκονται στις μυθολογίες σχεδόν όλων των φυλών του κόσμου, στην Παλαιά Διαθήκη και σχεδόν σε όλα τα ιερά βιβλία των λαών που μιλούν για έναν τέτοιο κατακλυσμό, είναι πολύ μεγάλες, και μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για το ίδιο γεγονός.

 

Ο Μάνλυ Χολ μας πληροφορεί ότι ο θρύλος της Ατλαντίδας ήταν πάντα στο κέντρο της φιλοσοφίας όλων των μυστικών εταιρειών. Μάλιστα δε περιγράφει τον Ελευθεροτεκτονισμό (Μασονία) ως «σκιά της μεγάλης μυστηριακής σχολής της Ατλαντίδας που υπήρξε με μεγάλη λαμπρότητα στην αρχαία πόλη των Χρυσών Πυλών και καταστράφηκε από τον ίδιο κατακλυσμό που περιγράφει ο Πλάτωνας και σχεδόν όλες οι φυλές του κόσμου».
[Μanly P. Hall, The Lost Keys of Freemasonry, 1923].

 

Σε ένα άλλο βιβλίο του, μας αποκαλύπτει επίσης απίστευτα στοιχεία (για τα οποία όμως δεν παραθέτει τις γραπτές πηγές τους) που αναφέρουν τα εξής:

«Όταν ο Σόλων είχε επισκεφθεί τους ιερείς της Αιγύπτου, τον κατέβασαν σε μία τεράστια υπόγεια αίθουσα, μέσα στην οποία έρρεε μέρος του ποταμού Νείλου. Η ομάδα μπήκε σε μια βάρκα που οδηγούνταν από τυφλούς άνδρες και πήγε σε ένα πολύ μικρό νησάκι, πολύ κάτω από το έδαφος.

 

Στο νησάκι αυτό βρίσκονταν δύο κίονες από ορείχαλκο, που ούτε σκουριάζει, ούτε φθείρεται, και πάνω τους υπήρχαν κείμενα γραμμένα σε μια μυστηριώδη γλώσσα, άγνωστη στον Σόλωνα.

 

Ειπώθηκε στον Σόλωνα, ότι οι κίονες τοποθετήθηκαν εκεί πριν από χιλιάδες χρόνια από ανθρώπους της φυλής των Ατλάντων που εξαφανίστηκαν για πάντα, και ότι οι επιγραφές είναι νόμοι των ανθρώπων της αρχαίας Ατλαντίδας που τους άφησαν για να καθοδηγούν την μελλοντική ανθρωπότητα, μέχρι τον καθορισμένο χρόνο που ο πολιτισμός της Ατλαντίδας θα ανθίσει ξανά.

 

Σύμφωνα με αυτή την αναφορά, κάπου 10.000 χρόνια πριν από την εποχή του Σόλωνα, η Ατλαντίδα κυβερνιόταν από ένα συνασπισμό βασιλείων γνωστών ως Ατλαντική Κοινοπολιτεία.

 

Επτά από τα βασίλεια αυτά κυβερνούσαν επτά νησιά που αποτελούσαν αυτό που ονομαζόταν «Ήπειρος της Ατλαντίδας». Τα άλλα τρία βασίλεια κυβερνούσαν τις ηπείρους Αφρική, Ευρώπη και Ασία. Μια μέρα, οι επτά βασιλιάδες των νησιών αποφάσισαν να κατακτήσουν τις τρεις ηπείρους.

 

Έτσι, περί το 10.000 π. Χ. εισέβαλλαν στην Ευρώπη, στη βόρειο Αφρική και στην Ελλάδα. Η φανερή αυτή παραβίαση των νόμων της Κοινοπολιτείας εξόργισε τον πατέρα των θεών Δία, που σε ένα μόνο βράδυ έκανε ολόκληρο το μεγαλύτερο νησί της Ατλαντίδας, την Ποσειδωνία, με τα εξήντα εκατομμύρια κατοίκους της, να πνιγεί κάτω από τα κύματα.

Μετά την καταβύθιση της Ατλαντίδας μεταβιβάστηκε στους επιζώντες και η «ιδανική διακυβέρνηση», τα μυστικά της οποίας όμως διαφύλαξαν μόνον οι μυστικές εταιρείες αποκλειστικά με προφορικές παραδόσεις.

 

Οι Ελευθεροτέκτονες γνωρίζουν τις οδηγίες που άφησε ο αρχαίος πολιτισμός της Ατλαντίδας για να καθοδηγήσει τη μελλοντική κυβέρνηση των εθνών».
[Μanly P. Hall, The Secret Destiny of America, 1944].

 

 

Αναπαράσταση των νησιών της Ατλαντίδας την εποχή του κατακλυσμού. Διακρίνεται η Ποσειδωνία και τα μικρότερα νησιά, καθώς και η Θάλασσα της Σαχάρας στην Αφρική.

 

Ωστόσο, η μασονική ερμηνεία του Χολ απέτυχε να δώσει μια επαρκή εξήγηση στο γιατί το υποτιθέμενο ιδανικό πρότυπο κυβέρνησης, οδήγησε τελικά την αρχαία Ατλαντίδα στην καταστροφή.

 

Δεν υπάρχει λοιπόν η παραμικρή αμφιβολία ότι αν μια τέτοιου είδους δήθεν «ιδανική κυβέρνηση» ανέλθει στην εξουσία, τότε η ίδια και χειρότερη καταστροφή αναμένει την ανθρωπότητα.

 

Είναι λίαν ανησυχητικό το γεγονός ότι εκείνον ακριβώς τον προκατακλυσμιαίο κόσμο ο οποίος αφού ήκμασε και παρήκμασε βουτηγμένος στη διαστροφή και την κτηνωδία όπως περιγράφουν οι μεγαλύτεροι εσωτεριστές όλων των εποχών, οι μυστικές αδελφότητες δεν σταμάτησαν ποτέ να προσπαθούν να τον ανασυστήσουν, έχοντας πραγματική εμμονή μ’ αυτό το εγχείρημα.

 

Οι διδάσκαλοι των μυστικών εταιρειών εξακολουθούν να διδάσκουν μέχρι σήμερα ότι μια Νέα Ατλαντική Ένωση είναι η φυσικότερη και η ορθότερη μορφή διακυβέρνησης της ανθρωπότητας, το υψηλότερο ιδανικό στο οποίο ο άνθρωπος θα μπορεί να αφιερώσει τον εαυτό του.

 

Όσοι όμως είναι ευφυείς, αμέσως αντιλαμβάνονται ότι η καλούμενη «Συνομοσπονδιακή Δημοκρατία της Ανθρωπότητας», στην πραγματικότητα είναι η δικτατορία ενός Αντίχριστου που προφητεύτηκε στην Αποκάλυψη του Ιωάννου.

Η ανασύσταση της Ατλαντικής Κοινοπολιτείας είναι λοιπόν η θεμελιώδης ιδεολογία όπου βασίζονται οι μυστικές εταιρείες της Δύσης, άσχετα από τις διαφορετικές ονομασίες που της δίδουν όπως: Συνομοσπονδιακή Δημοκρατία των Δέκα Βασιλείων, Φιλοσοφική Αυτοκρατορία, Νέα Ατλαντική Κοινωνία, Νέα Ατλαντίδα ή Νέα Παγκόσμια Τάξη.

 

Το ζητούμενο για τις μυστικές εταιρείες ήταν πάντοτε ένα: η εγκατάσταση μιας μη εκλεγμένης, πεφωτισμένης παγκόσμιας κυβέρνησης στην οποία εκείνοι θα άρχουν.

Τι σημαίνει όμως «πεφωτισμένη»;

Σημαίνει μια κυβέρνηση απαλλαγμένη από κάθε θρησκεία, ή όπως συνήθως εξηγούν οι υπερασπιστές της, μια κυβέρνηση απαλλαγμένη από θρησκευτικές προκαταλήψεις και δεισιδαιμονίες.

 

Ωστόσο, το εμπόδιό τους υπήρξε βασικά η Χριστιανική Εκκλησία, Καθολική (που ήταν μυστική εταιρεία η ίδια…) και Ορθόδοξη (που έγινε και αυτή). 

 

Ο Χολ μας διαφωτίζει:

«Για περισσότερο από τρεις χιλιάδες χρόνια οι μυστικές εταιρείες έχουν μοχθήσει πολύ για να δημιουργήσουν το υπόβαθρο της γνώσης που είναι απαραίτητη για την εγκατάσταση μιας Πεφωτισμένης Δημοκρατίας, ανάμεσα σε όλα τα έθνη του κόσμου. Όμως η γέννηση και η ανάπτυξη της Χριστιανικής Εκκλησίας ανάγκασε τις μυστικές εταιρείες να κρατάνε μεγαλύτερη μυστικότητα, γι’ αυτό και εξακολουθούν να υπάρχουν μέχρι σήμερα».
[Μanly P. Hall, The Secret Destiny of America].

Μήπως λοιπόν τελικά πίσω από τις μυστικές εταιρείες τουλάχιστον των τελευταίων χιλίων ετών βρίσκονται κάποιοι που μισούσαν όλα τα έθνη, τον χριστιανισμό, αλλά και τα ελληνο-ρωμαϊκά ιδεώδη;

Ο Φράνσις Μπέικον και η Νέα Ατλαντίδα

Πολλοί σοφοί της Αναγέννησης, όπως ο Άγγλος επιστήμονας, φιλόσοφος και συγγραφέας, σερ Φράνσις Μπέικον, στα ελληνικά γνωστός και ως Φραγκίσκος Βάκων (1561-1626) είχαν επηρεαστεί από την ιδεοληψία της εγκαθίδρυσης παγκόσμιας κυβέρνησης και παγκόσμιου κράτους βασισμένου στο πρότυπο της Ατλαντίδας.

Αυτό συνέβη διότι ο Μπέικον γνώριζε άριστα τη φιλοσοφία των μυστικών εταιρειών της εποχής του, καθώς, στις αρχές του 1600, ηγείτο των Ροδόσταυρων και των Μασόνων της Ευρώπης.

 

Σπουδαίοι μελετητές της ζωής του έχουν αποδείξει ότι στην πραγματικότητα ήταν γιος της βασίλισσας Ελισάβετ της Αγγλίας και του λόρδου Ρόμπερτ Ντάντλεϋ, κόμη του Λέστερ, και απλώς υιοθετήθηκε από το ζεύγος ευγενών Μπέικον, επειδή την ίδια σχεδόν στιγμή που γεννήθηκε ο νόθος Φράνσις, το δικό τους παιδί γεννήθηκε νεκρό.

Ο Μπέικον που ήταν γνωστός ομοφυλόφιλος, παντρεύτηκε σε ηλικία 45 ετών μια δεκατριάχρονη ανήλικη και ασχολήθηκε με τον μυστικισμό, τον καμπαλισμό και την αλχημεία που τότε ήταν πολύ διαδεδομένη στους εσωτερικούς κύκλους των ευγενών.

 

Ο Φράνσις Μπέικον.

 

Ως αποτέλεσμα της ροδοσταυρικής του μύησης, έγραψε την ουτοπιστική νουβέλα Νέα Ατλαντίς που κυκλοφόρησε το 1626, όπου παρουσίασε την ιδέα μιας χιμαιρικής κοινωνίας στην οποία η ανθρωπότητα θα οικοδομούσε ένα νέο πολιτισμό, βασισμένο στις αρχές της Ατλαντίδας (όπως υποτίθεται ότι τις έχουν διασώσει οι εσωτεριστές).

 

Την ιδέα είχε αντιγράψει από τα βιβλία των εσωτεριστών Τομάζο Καμπανέλα Η Πόλη του Ήλιου του 1602, και του Γιόχαν Βαλεντίν Αντρέ Δημοκρατία της Χριστιανούπολης του 1619.

 

Η Νέα Ατλαντίδα του Μπέικον, ήταν ένα νησί που λεγόταν Μπενσαλέμ, βρισκόταν κάπου στον Ειρηνικό ωκεανό, δυτικά του Περού, και κατοικείτο από Εβραίους, Πέρσες και Ινδούς. Στο νησί υποτίθεται ότι επικρατούσε ένας ιδιότυπος χριστιανισμός (βασικά ροδοσταυρισμός), αλλά, ωστόσο, τα ήθη ήταν αρκετά ελευθεριακά.

 

Η Μπενσαλέμ διοικείτο από ένα ίδρυμα ή «εταιρεία σοφών», που έφερε την ονομασία Οίκος του Σολομώντα, και ο αρχηγός της ήταν ένας αγαθός Εβραίος. Η δε κοινωνία της Μπενσαλέμ βασιζόταν στην κρατικά χρηματοδοτούμενη επιστημονική έρευνα και τεχνολογία.

Αυτή η εταιρεία όμως, με κάποιο μαγικό τρόπο που περιγράφεται ίσως κρυπτογραφικά, παρακολουθούσε τους πάντες, ως παντεπόπτης οφθαλμός, ενώ παράλληλα δημιουργούσε …οπτικά εφέ και ψεύτικα θαύματα, υποβάλλοντας τους ανθρώπους σε κάθε είδους ψευδαισθήσεις που ήθελε η ιεραρχία.

 

Ο Οίκος του Σολομώντα, κρατούσε τις ανακαλύψεις του μυστικές από το κράτος και ουσιαστικά ήταν ισχυρότερος απ’ αυτό.

Όλη η νεοταξίτικη φιλοσοφία εμπεριέχεται στο εν λόγω πόνημα του Μπέικον που εμπνέεται από τις αρχές του ροδοσταυρισμού. Δεν ήταν τυχαίο ότι ήταν ο καθοδηγητής της τάξης των Ροδόσταυρων, ο πραγματικός ιδρυτής του Ελευθεροτεκτονισμού στην Ευρώπη, και εκείνος που ξεκίνησε την ανασύσταση του Μεγάλου Σχεδίου στους νεώτερους χρόνους.

 

Σύμφωνα με τη συγγραφέα Marie Bauer Hall, σύζυγο του Manly Hall και ενθουσιώδη ερευνήτρια της ζωής και του έργου του Μπέικον, το Μεγάλο Σχέδιο διαιωνίζεται μέχρι σήμερα από μια διεθνή ομάδα στην οποία συμμετέχουν οι ανώτατοι μύστες των μυστικών εταιρειών:

 

«Ο Μπέικον μυήθηκε στον φιλελευθερισμό που αντιπροσώπευαν σ’ όλη την Ευρώπη οι μυστικές εταιρείες των διανοούμενων που είχαν αφιερωθεί στην ατομική και θρησκευτική ελευθερία.

 

Αργότερα, όταν η στιγμή ήταν κατάλληλη, έριξε το βάρος του στο αγγλικό σχέδιο του αποικισμού της Αμερικής, υποστηρίζοντας το όνειρο μιας μεγάλης δημοκρατίας στη Νέα Ατλαντίδα…. Πολλοί εξερευνητές και άποικοι ανήκαν σε μυστικές εταιρείες.

 

Η διαιώνιση του Μεγάλου Σχεδίου εξασφαλίστηκε με τη μυστική παράδοση σε μια εσωτερική ομάδα μυστών που είναι άγνωστοι στην υπόλοιπη εξωτερική τάξη, η οποία βασίζεται στις αρχές του βιβλίου του Μπέικον «Η Νέα Ατλαντίδα». Αυτή η εσωτερική ομάδα εδώ και 300 χρόνια αριθμεί ένα μικρό αριθμό μελών που κατάγονται από όλες τις χώρες του δυτικού ημισφαιρίου».
[Μary Bauer Hall, Foundations Unearthed, 1940].

 

Ο Μπέικον ήταν λοιπόν αυτός που κατέστρωσε ένα σύνθετο και αδιαφανές σχέδιο για την αναδιαμόρφωση του κόσμου, βασισμένο στην τυραννία ελάχιστων «πεφωτισμένων» υποβοηθούμενων από την τεχνολογία. Όπως αποκάλυψε άλλωστε σε ένα άλλο έργο του με τίτλο Instauratio Magna (1620), το σχέδιο θα αναδιοργάνωνε τις επιστήμες και θα έδινε στον άνθρωπο κυριαρχία πάνω στη φύση.

 

Κατά συνέπειαν, μπορούμε να πούμε ότι ο Μπέικον ήταν αυτός που στα νεώτερα χρόνια συνέλαβε πιο συγκροτημένα την ιδέα του τεχνολογικού υπερανθρωπισμού και του μετανθρωπισμού.

Το μυστικό της ταυτότητας του Σαίξπηρ

Σύμφωνα με τις αναμφισβήτητες αποδείξεις που έχουν παρουσιάσει αρκετοί ερευνητές του έργου του (Sir Edwin Durning-Laurence, Bacon is Shakespeare, 1910 – Marie Bauer Hall, Foundations Unearthed, 1940 – Margaret Barsi-Green, I, Prince Tudor Wrote Shakespeare, 1973), στην πραγματικότητα ο Σαίξπηρ ήταν ο Μπέικον.

 

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κάποτε υπήρξε κάποιος με το όνομα Γουίλιαμ Σαίξπηρ, από το Στράντφορντ της Αγγλίας. Ωστόσο, ομοίως δεν υπάρχει αμφιβολία ότι εκείνος ο τύπος δεν ήξερε ούτε να διαβάζει ούτε να γράφει.

 

Και ουδέποτε ένας αγράμματος χωρικός, χωρίς φιλολογική μόρφωση, γνώση ξένων γλωσσών και ευγενή καταγωγή, θα μπορούσε να γράψει τέτοια έργα εξαιρετικού χειρισμού της αγγλικής γλώσσας, μοναδικά στην ιστορία.

Γιατί όμως ο Μπέικον διέπραξε μια τέτοια απάτη; Μα διότι έπρεπε να αποκρύψει την ταυτότητά του, μια και στα έργα του καταγράφονταν όλα τα σκάνδαλα της βρεταννικής βασιλικής αυλής στην οποία ανήκε και η οικογένειά του. Για παράδειγμα, ο «Άμλετ» είναι η πραγματική, τραγική ιστορία της οικογένειας του Μπέικον που την έγραψε ο ίδιος.

 

Τελικά ο πραγματικός Γουίλιαμ Σαίξπηρ που ήταν ιπποκόμος του πατέρα του Μπέικον, «αναπαύθηκε» πρόωρα σε ηλικία 52 ετών, δηλητηριασμένος από αρσενικό, όταν από τη βασιλική οικογένεια θεωρήθηκε ότι ο ρόλος του είχε λήξει.

Δεν προκαλεί λοιπόν έκπληξη γιατί οι μυστικές εταιρείες σέβονται τόσο πολύ το σχέδιο του Μπέικον για τη Νέα Ατλαντίδα. Διότι ο Μπέικον ήταν στην πραγματικότητα ο Σαίξπηρ και το γνωρίζουν.

 

Γι’ αυτό και η επιρροή του Μπέικον στις μετέπειτα μυστικές εταιρείες ήταν καθοριστική. Το φιλόδοξο σχέδιό του για τη Νέα Ατλαντίδα κρύφτηκε μέσα τους.

Η ομάδα Μπέικον ήταν πολύ ισχυρή στην Γερμανία, τη Γαλλία και τις Κάτω Χώρες. Η μυστική αυτή εταιρεία έπαιξε σημαντικό ρόλο στον βρετανικό αποικισμό της Αμερικής, πραγματοποιώντας βίαιους αποικισμούς, ειδικά στις περιοχές Βιρτζίνια, Καρολίνα, και Νιουφάουντλαντ του Καναδά, προκειμένου να εφαρμοστεί το σχέδιό τους για τη Νέα Παγκόσμια Τάξη.

 

Όλα αυτά τα χρόνια, η βασική ιδέα των μυστικών αδελφοτήτων παρέμεινε η ίδια: να ενώσουν όλα τα κράτη κάτω από την κυριαρχία μιας Παγκόσμιας Κυβέρνησης, κάτι στο οποίο όμως οι πραγματικοί χριστιανοί αντιδρούσαν σθεναρά.

Η τέχνη των επαναστάσεων

 

 

Προπομπός της Αμερικανικής Επανάστασης (1775-1783) ήταν η επανάσταση του απόγονου του Μπέικον, Ναθάνιελ Μπέικον το 1676 στη Βιρτζίνια. Κατόπιν, οργανώθηκε η αιματοχυσία της Γαλλικής Επανάστασης (1789-1794) και εν συνεχεία δρομολογήθηκε η «απελευθέρωση» της Λατινικής Αμερικής. Ο διάσημος απελευθερωτής, στρατηγός Σιμόν Μπολιβάρ (1783-1830), ήταν μέλος της.

 

Ο πλούσιος κτηματίας Μπολιβάρ που έγινε «στρατηγός» της επανάστασης στη Λατινική Αμερική, πείστηκε ότι ήταν προορισμένος να εκπληρώσει το πεπρωμένο του Μεγάλου Σχεδίου: έκανε επανάσταση στη Βενεζουέλα, στον Ισημερινό, στον Παναμά, στη Κολομβία και στο Περού και ίδρυσε τη Βολιβία, έχοντας διαρκώς στενή επαφή με τις ευρωπαϊκές μυστικές εταιρείες.

 

Μετά τη Γαλλική Επανάσταση, οι συνομώτες επέστρεψαν ανενδοίαστα στην Αμερική για να επιχειρήσουν μια δεύτερη επανάσταση, γνωστή ως Ανταρσία του Ουίσκι (1791-1794).

Ωστόσο, ο πρώτος πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζορτζ Ουάσινγκτον, αν και μασόνος, είχε καταλάβει τι πήγαιναν να κάνουν, οπότε έστειλε τον στρατό για να τους συντρίψει, και κατήγγειλε δημόσια σαν υπεύθυνες της εξέγερσης τις ευρωπαϊκές μυστικές εταιρείες. Οι αμερικανικές Στοές εκείνη την εποχή δεν ήταν φανατικά κατά του χριστιανισμού, όπως οι ευρωπαϊκές, και παράλληλα, είχαν αρχίσει να διαφοροποιούνται.

 

Εκείνη την εποχή, η Μασονία στην Αμερική έχαιρε μεγάλης εκτίμησης, ωστόσο, επειδή το 99% των Ευρωπαίων αποίκων ήταν χριστιανοί, τροποποίησε επιφανειακά την φυσιογνωμία της, προκειμένου να τους εξαπατήσει και να τους προσελκύσει στις Στοές της.

 

Οι Ιλλουμινάτοι του Βαϊσχάουπτ

Και φτάνουμε τώρα στην πιο κακόφημη απ’ όλες τις μυστικές εταιρείες, στους Ιλλουμινάτους της Βαυαρίας. Η Τάξη των Ιλλουμινάτων στην πραγματικότητα ήταν ένα δίκτυο συνομωτών, κατασκοπείας και αντικατασκοπείας, με ξεκάθαρο στόχο την ανατροπή του χριστιανισμού, του πολιτισμού, και τη διασπορά χάους προς όφελος τρίτων, κάτι που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Οι Ιλλουμινάτοι ιδρύθηκαν την Πρωτομαγιά του 1776 από τον Άνταμ Βαϊσχάουπτ (Adam Weishaupt, 1748-1830), Γερμανό καθηγητή του εκκλησιαστικού δικαίου στο ιησουϊτικό πανεπιστήμιο του Ίγκολσταντ της Βαυαρίας.

 

 

O Άνταμ Βαϊσχάουπτ.

 

Ο Βαϊσχάουπτ, ήταν Εβραίος που είχε μεταστραφεί στον καθολικισμό (δηλαδή Φρανκιστής), αλλά στη συνέχεια δήλωσε προτεστάντης. Αν και καθηγητής στο εν λόγω πανεπιστήμιο, δεν συμμετείχε ποτέ στην τάξη των Ιησουϊτών που τους μισούσε, αλλά και όλη την Καθολική Εκκλησία και γενικότερα τον χριστιανισμό, και είχε ορκιστεί να τον καταστρέψει.

 

Από το 1774 είχε μυηθεί σε μασονική Στοά του Μονάχου. Αφού διδάχτηκε τον αιγυπτιακό αποκρυφισμό, διατύπωσε ένα σχέδιο με το οποίο όλα τα αποκρυφιστικά συστήματα θα μπορούσαν να διαμορφωθούν σε έναν ενιαίο ισχυρό οργανισμό.

 

Ο Βαϊσχάουπτ υιοθέτησε τις διδασκαλίες των Γάλλων διαφωτιστών, όπως ο Ζαν-Ζακ Ρουσσώ (1712-1778), αλλά και τις ψευδο-χριστιανικές διδασκαλίες των γνωστικών Μανιχαίων, βασισμένων στον Πέρση προφήτη Μάνη (216-274 μ.Χ.).

 

Δίδασκε ότι το κύριο εμπόδιο για τη σωτηρία της ανθρωπότητας ήταν η επινόηση της ιδιοκτησίας. Μαζί με τον Ζαν-Ζακ Ρουσσώ, είναι εξίσου πατέρας του Κομμουνισμού, όπως και ο Καρλ Μαρξ, που 75 χρόνια αργότερα θα έγραφε το Κομμουνιστικό Μανιφέστο. 

 

Ωστόσο, κάποιοι τρίτοι θα εξυπηρετούνταν από την αφαίρεση της ιδιοκτησίας των άλλων, όπως θα διαπιστώσετε παρακάτω…

 

Η Βρετανίδα ιστορικός Nesta Webster έχει δώσει τη δική της απάντηση: αποκάλυψε την κομμουνιστική συνομωσία των Εβραίων Σιωνιστών, των Μασόνων και των Ιησουϊτών, στο βιβλίο της που άφησε ιστορία: World Revolution: The Plot against Civilisation (Παγκόσμια Επανάσταση: Η συνομωσία εναντίον του πολιτισμού). Μπορεί ο Βαϊσχάουπτ να μην ήταν Ιησουίτης, είχε όμως υιοθετήσει τις μεθόδους τους.

 

Μάλιστα δε ο Ουίνστον Τσώρτσιλ είχε εγκωμιάσει τις αποκαλύψεις της Γουέμπστερ για την διείσδυση των Εβραίων Σιωνιστών στους Ιλλουμινάτους, ως εξής:

 

«Αυτό το κίνημα μεταξύ των Εβραίων δεν είναι καινούργιο. Από την εποχή του Σπάρτακου (κωδικό όνομα του Βαϊσχάουπτ) ως του Καρλ Μαρξ και του Τρότσκι, από τον Μπέλα Κουν, τη Ρόζα Λούξεμπουργκ και την Έμα Γκόλντμαν, αυτή η παγκόσμια συνωμοσία για την ανατροπή του πολιτισμού και την ανασύσταση της κοινωνίας στη βάση μιας μηδενικής ανάπτυξης, της ζηλόφθονης μοχθηρίας και της αδύνατης ισότητας, αυξάνεται σταθερά.

 

Και όπως έδειξε τόσο επιδέξια η κυρία Γουέμπστερ, αυτή η συνομωσία έπαιξε αδιαμφισβήτητα έναν ξεχωριστό ρόλο στην τραγωδία της Γαλλικής Επανάστασης. Αυτή υπήρξε η κύρια πηγή κάθε ανατρεπτικού κινήματος κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα.

 

Αυτή η ομάδα ατόμων του υπόκοσμου των μεγαλουπόλεων της Ευρώπης και της Αμερικής, βούτηξε τον ρωσικό λαό από τα μαλλιά και ουσιαστικά κατέστη η αδιαμφισβήτητη κυρίαρχος αυτής της τεράστιας αυτοκρατορίας».

[Απόσπασμα από άρθρο του Winston Churchill, με τίτλο A struggle for the soul of the Jewish people, που δημοσιεύτηκε στην εφ. «Illustrated Sunday Herald» (Λονδίνου), στις 08.02.1920].

 

Για τον Βαϊσχάουπτ, η έννοια της ιδιοκτησίας ήταν το αποτέλεσμα του τερματισμού της νομαδικής ζωής των ανθρώπων και της διαμονής τους σε μόνιμες περιοχές. Έτσι, το πρώτο βήμα για την ανάκτηση της «φυσικής ελευθερίας και της ισότητας», είναι να απαρνηθούν οι άνθρωποι την ιδέα της ιδιοκτησίας και να παραδώσουν ό,τι έχουν στην κατοχή τους.

 

Σε ποιους να παραδώσουν την ιδιοκτησία τους; Μα στους διαχειριστές του Μεγάλου Σχεδίου, δηλαδή στους Ιλλουμινάτους, αλλά πρωτίστως, σε εκείνους που τους χρηματοδοτούσαν.

 

Μα αυτή ακριβώς δεν είναι η γλώσσα του ΟΗΕ, του Φόρουμ του Νταβός, του Κλάους Σβαμπ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Βεβαιότατα, διότι πολύ απλά δρουν υπό τις διαταγές μυστικών εταιρειών και των χρηματοδοτών τους που εξυπηρετούνται αφάνταστα απ’ αυτό.

Ο Βαϊσχάουπτ πρέσβευε ότι ο πατριωτισμός και η αγάπη προς την οικογένεια πρέπει να καταργηθούν και να αντικατασταθούν με την παγκόσμια αγάπη ανάμεσα στους ανθρώπους και τα έθνη, που «θα κάνουν το ανθρώπινο είδος μια καλή και ευτυχισμένη οικογένεια».

 

Μα αυτή ακριβώς δεν είναι η γλώσσα του διεθνισμού που σήμερα ακούγεται παντού γύρω μας στη Δύση; Βεβαιότατα.

Επιπλέον, η ιερή μασονική τριάδα «Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη» που ο Βαϊσχάουπτ υιοθέτησε για τον Ιλλουμινισμό, περιέχει μια βασική αντίφαση που υποθάλπτει την επανάσταση και το χάος, παρά την ειρήνη και την αρμονία.

 

Διότι όπως περιγράφει η Γουέμπστερ στο προαναφερθέν βιβλίο: 

 

«Είναι αδύνατον να υπάρχει ένα σύστημα απόλυτης ελευθερίας όπου ο καθένας μπορεί να συμπεριφέρεται όπως τον ευχαριστεί, να κλέβει, να δολοφονεί, να ζει σύμφωνα με το νόμο της ζούγκλας όπου επικρατεί ο δυνατότερος…. Σ’ ένα τέτοιο σύστημα δεν υπάρχει καμμία ισότητα.

Είναι αδύνατον να υπάρχει ένα σύστημα απόλυτης ισότητας, όπου όλοι οι άνθρωποι βρίσκονται στο ίδιο ακριβώς επίπεδο, διότι τότε συνθλίβονται όλες οι προσπάθειές τους να υψωθούν πάνω από τους συνανθρώπους τους. Σε ένα τέτοιο σύστημα δεν υπάρχει καμμία ελευθερία».

 

Όσο για την «Αδελφοσύνη» οι Ιλλουμινάτοι δεν εννοούσαν βέβαια την Αδελφοσύνη μεταξύ των λαών, αλλά την Αδελφότητα μεταξύ των «μυημένων» Πεφωτισμένων…

 

Όσοι νομίζουν ακόμα ότι τη Γαλλική Επανάσταση την έκανε ο φτωχός γαλλικός λαός, μόλις που προλαβαίνουν να ξυπνήσουν… Το σύνθημα Liberté – Egalité – Fraternité προϋπήρχε της επανάστασης και είναι μασονικό.

 

 

Ας δούμε όμως ποιες ήταν οι αρχές των Ιλλουμινάτων:

1. Κατάργηση των μοναρχιών και των κυβερνήσεων που δίνουν διαταγές [στις Στοές].
2. Κατάργηση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας και των κληρονομιών.
3. Κατάργηση του πατριωτισμού και του εθνικισμού.
4. Κατάργηση της οικογενειακής ζωής και του θεσμού του γάμου, και εγκαθίδρυση μιας κοινής εκπαίδευσης των παιδιών.
5. Κατάργηση όλων των θρησκειών.

 

Μα αυτή η σοκαριστική ατζέντα που διαμόρφωσε ένα πρόγραμμα ανήκουστο ως τα τώρα στην ιστορία του πολιτισμού, δεν είναι ακριβώς η Ατζέντα 2030 των Ηνωμένων Εθνών για την περιβόητη «Βιώσιμη Ανάπτυξη»; Μα βεβαιότατα.

 

Μετά τον Βαϊσχάουπτ, σιγά σιγά αυτές οι πέντε αρχές υιοθετήθηκαν από όλους τους επαναστάτες κομμουνιστές, και σήμερα πια από τις περισσότερες κυβερνήσεις της Δύσης.

Ο Βαϊσχάουπτ πίστευε ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να διαπαιδαγωγηθούν να ενεργούν χωρίς κανένα έλεγχο από την εξουσία, ώστε να μην υπακούουν στους νόμους ή σε πολιτικούς κώδικες.

 

Μα αυτό δεν είναι ό,τι αποκαλούμε σήμερα αναρχία που τη βλέπουμε να επικρατεί κάθε μέρα μπροστά στα μάτια μας σε όλη τη Δύση; Βεβαιότατα. Μόνο που εκείνοι που δεν υπακούουν σε κανένα νόμο, παρά μόνο στης ζούγκλας, είναι οι κυβερνώντες και η συμμορία τους.

 

Ο Βαϊσχάουπτ γνώριζε πολύ καλά ποιες θα ήταν οι πραγματικές συνέπειες των απατηλών πολιτικών θεωριών του. Οραματιζόταν μια δικτατορία με επικεφαλής τον εαυτό του και τους αδελφούς Ιλλουμινάτους.

 

Γνώριζε δε ότι δεν θα μπορούσε να καταφέρει τίποτε, παρά μόνο αν έσπαζε το βράχο της σχέσης πολιτισμού-χριστιανισμού. Γι’ αυτό δίδασκε ότι ο χριστιανισμός θα έπρεπε να καταργηθεί και να αντικατασταθεί από τη λατρεία της λογικής (εννοείται των Ιλλουμινάτων).

 

Ο John Robison, σύγχρονος του Βαϊσχάουπτ, καθηγητής της φυσικής φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, τέκτων ο ίδιος για πολλά χρόνια, και ερμηνευτής του Ιλλουμινισμού, έγραφε στο βιβλίο του Proofs of a Conspiracy Against All the Religions and Governments of Europe, Carried on in the Secret Meetings of Free Masons, Illuminati, and Reading Societies (Αποδείξεις συνωμοσίας εναντίον όλων των θρησκειών και των κυβερνήσεων της Ευρώπης από τις μυστικές συναντήσεις των Ελευθεροτεκτόνων, των Ιλλουμινάτων και των Αναγνωστικών Εταιρειών), που εκδόθηκε στη Νέα Υόρκη το 1797:

 

«Ανακάλυψα ότι η μυστικότητα των Μασονικών Στοών λειτούργησε σε κάθε χώρα για να εκφράσει και να διαδώσει θρησκευτικά και πολιτικά φρονήματα, που δεν μπορούσαν να κυκλοφορήσουν δημόσια, χωρίς να εκθέσουν τον συγγραφέα τους σε μεγάλο κίνδυνο.

 

Ανακάλυψα επίσης το γεγονός ότι όσοι έμεναν ατιμώρητοι, ενθάρρυναν όσους είχαν διεφθαρμένες αρχές να δεθούν ακόμα περισσότερο μεταξύ τους και να διδάξουν δόγματα που ανατρέπουν τις αρχές της ηθικής μας και την εμπιστοσύνη μας στην ηθική κυβέρνηση του κόσμου.

 

Μπόρεσα να εξιχνιάσω τις προσπάθειες αυτές που γίνονται με το πρόσχημα της διαφώτισης του κόσμου υπό το φως της φιλοσοφίας και της εξάλειψης των πολιτικών και θρησκευτικών προκαταλήψεων που δήθεν κρατάνε τα κράτη της Ευρώπης στο σκοτάδι και τη σκλαβιά.

Στο τέλος όμως, διαπίστωσα ότι οι διδασκαλίες αυτές διαχέονται και αναμειγνύονται σταδιακά με τα ποικιλόμορφα ελευθεροτεκτονικά συστήματα, μέχρις ότου τελικά να έχει διαμορφωθεί ένας συμπαγής οργανισμός με επείγοντα σκοπό το ξερίζωμα όλων των υπαρκτών θρησκειών και την ανατροπή όλων των κυβερνήσεων της Ευρώπης».

 

Eπειδή ακριβώς οι στόχοι των Ιλλουμινάτων ήταν τόσο σοκαριστικοί, ο Βαϊσχάουπτ επέβαλε απόλυτη μυστικότητα. Όλη τους η αλληλογραφία ήταν κρυπτογραφημένη. Σε κανένα μέλος δεν επιτρεπόταν να αποκαλείται Ιλλουμινάτος.

 

Οι λέξεις «Ιλλουμινισμός» και «Ιλλουμινάτοι» απαγορευόταν να χρησιμοποιούνται γραπτώς και αντί γι’ αυτές χρησιμοποιείτο το αστρολογικό σύμβολο του ήλιου, δηλαδή ο κύκλος με μια τελεία στο κέντρο του.

 

 

Η πρόθεσή τους ήταν να αποκρύψουν τους πραγματικούς σκοπούς τους, ακόμα και από την τεράστια πλειοψηφία των Ελευθεροτεκτόνων που τους υποστήριζαν με αφέλεια σε όλες τις Μασονικές Στοές.

Αν τελικά η απόλυτη μυστικότητα ήταν αδύνατη, τότε οι Ιλλουμινάτοι παρουσίαζαν τον εαυτό τους στις εφημερίδες σαν ένα «φιλανθρωπικό κίνημα». Η τακτική να ονομάζουν τους εαυτούς τους φιλανθρωπικούς οργανισμούς εξακολουθεί να εφαρμόζεται και στις μέρες μας κατά κόρον από τις μυστικές εταιρείες.

 

Η μυστικότητα στους Ιλλουμινάτους επιβλήθηκε με τον ίδιο τρόπο όπως και στις ελληνικές μυστικές εταιρείες, όπως και στους υπερ-μασονικούς οργανισμούς της εποχής μας:

 

Ζητούσαν από τους υποψήφιους αδελφούς να δηλώνουν αποκαλυπτικές πληροφορίες για τους εαυτούς τους, όπως σεξουαλικές προτιμήσεις και παραπτώματα, ή πρόσφατη εγκληματική συμπεριφορά, σαν να εξομολογούνταν τις αμαρτίες τους σε έναν καθολικό ιερέα.

 

Αν οι δηλώσεις αυτές δεν ήταν επαρκείς, τότε ένα έγκλημα που διέπρατταν από κοινού, ήταν μια διέξοδος για να εκβιάζουν τους μυημένους. Αν κάποιος απ’ αυτούς έσπαγε τη σιωπή του, του φόρτωναν μια κατηγορία που θα τον έστελνε στη φυλακή.

 

Για να εξασφαλίσουν τη μυστικότητα της αλληλογραφίας και να δώσουν μια «ιστορική» προοπτική, όλα τα μέλη είχαν αρχαία ονόματα: ο Βαϊσχάουπτ αποκαλείτο Σπάρτακος, και τα άλλα μέλη, Κάτων, Φίλων, Διομήδης, Αίας, κ.ο.κ.

 

Ο Βαϊσχάουπτ προσείλκυε υποψηφίους αλλά στη συνέχεια τους παραπλανούσε. Ο στόχος-κλειδί που βρισκόταν πίσω από τις τελετουργίες των μυήσεων ήταν η εφαρμογή ενός συστήματος που σταδιακά και διακριτικά αλλοίωνε τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των μυημένων. Έτσι, ο Χριστιανός γινόταν σιγά σιγά Ντεϊστής, ο Ντεϊστής γινόταν σιγά σιγά Άθεος, και ο Άθεος γινόταν τελικά Σατανιστής. Από τότε μέχρι σήμερα αυτή η τακτική παραμένει ολόιδια.

 

Ο Ντεϊστής πιστεύει ότι υπάρχει ένας Θεός που δημιούργησε τον κόσμο, αλλά μετά έχασε το ενδιαφέρον του για τους ανθρώπους και δεν ξαναασχολήθηκε μ’ αυτούς. Συνεπώς οι άνθρωποι δεν έχουν καμμία ευθύνη απέναντι στο Θεό, εφόσον τους έχει εγκαταλείψει στη τύχη τους. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ο Ντεϊστής παρακινείται να γίνει Πανθεϊστής, ή Άθεος.

 

Οι Ιλλουμινάτοι προσπαθούσαν να πείσουν τους έντιμους Χριστιανούς ότι η ανάγκη για μυστικότητα ήταν νόμιμη και σύμφωνη με τον Χριστό, ότι οι διδασκαλίες του Χριστιανισμού διαφυλάχτηκαν ακέραιες από τις μυστικές εταιρείες που τις παρέδιδαν στις επόμενες γενιές και ότι αυτοί που τις κατείχαν πιστά ήταν οι Ελευθεροτέκτονες.

 

Ωστόσο, στην αλληλογραφία του Βαϊσχάουπτ-Σπάρτακου με τον βαρώνο φον Κνίγκε-Φίλωνα, αποκαλύφθηκαν οι φοβερές προσπάθειες που έκαναν προκειμένου να πείσουν τους Χριστιανούς «αδελφούς» ότι ο στόχος τους δεν ήταν η εξάλειψη του Χριστιανισμού.

 

Όπως και ότι πάσχιζαν να αποκρύψουν το γεγονός ότι θεωρούσαν τον Ιησού ανύπαρκτο πρόσωπο και τον Χριστιανισμό ως εφεύρημα του Σαούλ – Παύλου που με τις περιοδείες του προβάλλοντας έναν ανύπαρκτο Ιησού, στην πραγματικότητα προσπαθούσε να πείσει τους πλούσιους Εβραίους να χρηματοδοτήσουν την ανατροπή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και την εγκαθίδρυση μιας Ιουδαϊκής.

 

Οι Ιλλουμινάτοι μετά από τρία χρόνια που ο δόκιμος υποψήφιος θα μπορούσε να γίνει δεκτός, τού έκαναν ξεκάθαρες οι συνέπειες που θα υφίστατο αν ποτέ τους πρόδιδε: οι υπόλοιποι θα τον σκότωναν.

 

Του αποκάλυπταν σταδιακά ότι μόλις εξαλειφόταν ο χριστιανισμός, θα άνοιγε ο δρόμος για μια παγκόσμια δικτατορία καθορισμένη από τον Ιλλουμινισμό.

 

Όταν γύρω στο 1783 ο φον Κνίγκε-Φίλων ανακάλυψε ότι ο Βαϊσχάουπτ λάτρευε τις δυνάμεις της κολάσεως, εγκατέλειψε τη σέχτα. Ένα χρόνο μετά, η βαυαρική κυβέρνηση έχοντας πληροφορίες ότι αποτελούσε κίνδυνο για το κράτος, και ότι οι οπαδοί της δήλωναν ότι οι Ιλλουμινάτοι πρέπει να κυριαρχήσουν στον κόσμο, εξέδωσε διάταγμα με το οποίο έθετε εκτός νόμου όλες τις μυστικές εταιρείες.

 

Όταν διάφοροι αδελφοί που είχαν εγκαταλείψει την οργάνωση κλήθηκαν να καταθέσουν στο δικαστήριο, οι μαρτυρίες τους ήταν συγκλονιστικές:

 

«Γινόταν κάθε προσπάθεια ώστε να δημιουργηθούν έχθρες ανάμεσα στους γονείς και στα παιδιά, ενώ ενθάρρυναν την αυτοκτονία, εμφυτεύοντας στο μυαλό των ανθρώπων ότι το να σκοτώσει κανείς τον εαυτό του ήταν μια ενέργεια που έδινε μια ηδονική ευχαρίστηση».

 

Μα αυτά δεν επιχειρούν να μας επιβάλλουν σήμερα οι δυτικές κυβερνήσεις; Βεβαιότατα.

Επιπλέον, ο Βαϊσχάουπτ παρουσιάζοντας τις γυναίκες σαν καταπιεσμένη τάξη, είχε διακηρύξει ότι η στρατολόγησή τους στη σέχτα έπρεπε να είναι ένας μείζων στόχος, έτσι ώστε να μπορεί να αναπτυχθεί η φιλοσοφία της «απελευθερωμένης» γυναίκας.

 

Με την ανάπτυξη μεθόδων που προκαλούσαν το μίσος των γυναικών εναντίον των ανδρών και την ενθάρρυνση της σεξουαλικής τους ελευθεριότητας (να συνευρίσκονται δηλαδή ελεύθερα με πολλούς άνδρες), προωθούσε το σχέδιο για τη διάσπαση της οικογένειας.

 

Αυτήν ακριβώς την τακτική δεν τη βλέπουμε στο κίνημα του φεμινισμού, που δυστυχώς όμως συχνά καλύπτει την προώθηση της εκπόρνευσης των μικρών κοριτσιών, της πορνείας των γυναικών, καθώς και του λεσβιασμού; Βεβαιότατα.

 

Τα ντοκουμέντα που κατασχέθηκαν το 1786 από τα σπίτια των Ιλλουμινάτων είναι η αδιάψευστη πηγή όλων αυτών. Οι Ιλλουμινάτοι αν και ποτέ δεν αρνήθηκαν τη γνησιότητα των εγγράφων που κατασχέθηκαν, προσπαθώντας να μαζέψουν τα αμάζευτα, υποστήριξαν ότι οι δηλώσεις τους «παρερμηνεύτηκαν».

 

Η βαυαρική κυβέρνηση συνέχισε να καταδιώκει τα μέλη τους και συνέλαβε μερικά. Ο Βαϊσχάουπτ επικηρύχθηκε και κατέφυγε στη Σουηδία, ενώ και άλλα μέλη εγκατέλειψαν τη χώρα.

 

Μετά απ’ αυτές τις αποκαλύψεις οι Ελευθεροτέκτονες λογικά θα έπρεπε να σοκαριστούν. Ωστόσο, ήδη από το 1782 και το διεθνές συνέδριο των μυστικών εταιρειών στο Wilhelmsbad της Έσσης όπου έλαβαν μέρος αντιπρόσωποι των Μαρτινιστών, των Ελευθεροτεκτόνων και των Ιλλουμινάτων, οι δύο τελευταίοι είχαν συγχωνευτεί μετά από μακρές διαπραγματεύσεις ανάμεσα στον Βαϊσχάουπτ και τα μέλη της Μασονίας.

 

 

Εκείνο όμως που δεν ομολογούσαν σε όσους δεν ήταν Εβραίοι, ήταν πως ο πραγματικός σκοπός αυτής της συνένωσης ήταν να εξαλείψουν όλα τα εθνικά κράτη και τους πολιτισμούς τους και να εισαγάγουν ένα παγκόσμιο κράτος βασισμένο στα ιδεώδη των Εβραίων αιρεσιαρχών.

 

 

Στη βιογραφία του κόμη της Γαλλικής Επανάστασης François-Henri de Virieu, που υπήρξε ο ίδιος μασόνος, από τη μέρα εκείνη της συγχώνευσης και μετά, ο κόμης μιλούσε για τον Ελευθεροτεκτονισμό μόνο με τρόμο:

«Μπορώ μόνο να σας πω ότι όλα αυτά είναι πολύ πιο σοβαρά απ’ ότι φαντάζεστε. Η συνομωσία που εξυφάνθηκε ήταν τόσο καλά μελετημένη, που ούτε η Μοναρχία ούτε η Εκκλησία δεν θα μπορούσαν να διαφύγουν απ’ αυτή».

 
[Charles-Albert Costa de Beauregard, Le Roman d’un royaliste sous la Révolution. Souvenirs du comte de Virieu (1892)].

 

 

Οι χρηματοδότες

 

Το 1782 το αρχηγείο του «πεφωτισμένου» πια Ελευθεροτεκτονισμού μεταφέρθηκε στην Φραγκφούρτη, το φρούριο της γερμανικής οικονομίας στο οποίο δραστηριοποιείτο ο Εβραίος Μάγιερ Άμσελ Ρότσιλντ, επίσημος τραπεζίτης και φοροεισπράκτορας του εκλέκτορα Γουλιέλμου Α’ της Έσσης.

 

Μάλιστα δε, κατά τους Ναπολεόντιους πολέμους, ο Γουλιέλμος έκρυψε την περιουσία του στο σπίτι των Ρότσιλντ στη Φραγκφούρτη για να μην την κατάσχει ο Ναπολέοντας.

Ο Ρότσιλντ χρηματοδότησε τους Ιλλουμινάτους με αντάλλαγμα τη μελλοντική απόδοση δικαιώματος ψήφου στους Εβραίους, της εισόδου των πλούσιων Εβραίων στις μασονικές Στοές και το πλιάτσικο των περιουσιών των Γάλλων αριστοκρατών (κάτι σαν …ΤΑΙΠΕΔ της εποχής). Ο γιός του Νάθαν Ρότσιλντ, βάδισε στα ίδια βήματα δανείζοντας την Αγγλία για τους πολέμους της στην Ισπανία και την Πορτογαλία με παρόμοια ανταλλάγματα.

 

Τα επόμενα χρόνια δάνεισε και άλλους επαναστάτες, αλλά και πολλά ευρωπαϊκά κράτη, μεταξύ των οποίων και το ελληνικό το 1824. Από τότε, όλες οι επαναστάσεις και οι πόλεμοι στην Ευρώπη χρηματοδοτήθηκαν από τους Ρότσιλντ και άλλους Εβραίους τραπεζίτες, ενώ όλη η Δύση και σχεδόν όλος ο υπόλοιπος κόσμος δεν έχει πάψει ποτέ να τους χρωστάει.

Μια και ο ίδιος ο Βαϊσχάουπτ ήταν φρανκιστής, από την πρώτη στιγμή είχαν προσχωρήσει στους Ιλλουμινάτους και άλλοι Εβραίοι. Τα νέα αυτά μέλη έφεραν χρήμα και δύναμη στην οργάνωση του Βαϊσχάουπτ. Από τη Στοά της Φραγκφούρτης μεταφερόταν προς τα έξω το γιγαντιαίο σχέδιο για «παγκόσμια επανάσταση».

 

Μ’ άλλα λόγια, από τη Φραγκφούρτη, την οικογένεια Ρότσιλντ, τους Ιλλουμινάτους του Βαϊσχάουπτ και τις μασονικές Στοές άπλωνε τα φτερά του ο πρώτος Σιωνισμός με φτιασιδωμένο όνομα.

Οι μασονικές Στοές των Ελευθεροτεκτόνων που υπήρχαν στη Γαλλία από το 1726, και επεδίωκαν συνταγματική μοναρχία κατά το αγγλικό πρότυπο, ήταν πλέον πάρα πολλές. Ωστόσο, η επιρροή των Ιλλουμινάτων-φρανκιστών σ’ αυτές ήταν τόσο μεγάλη, που η Καθολική Εκκλησία και η μοναρχία δεν είχαν καμμία ελπίδα επιβίωσης.

 

Ο διάσημος μάγος Καλιόστρο το 1790 αποκάλυψε σε κατάθεσή του μπροστά στην Αγία Έδρα στη Ρώμη, ότι οι Ιλλουμινάτοι όχι μόνο δεν είχαν διαλυθεί το 1785, αλλά από τότε εργάζονταν αδιάκοπα για να προκαλέσουν επανάσταση στη Γαλλία.

Ο Καλιόστρο ανέφερε ότι όταν ο ίδιος εισήλθε στην τάξη των Ιλλουμινάτων το 1783, η τελετουργία για την κατήχηση γινόταν με βάση ένα αρχαίο χειρόγραφο όπου αναφερόταν ότι ο Ιλλουμινισμός ήταν μια συνομωσία εναντίον της πολιτικής σταθερότητας και του χριστιανισμού.

 

Ο Καλλιόστρο εξήγησε πως διείσδυσαν οι Ιλλουμινάτοι στις γαλλικές μασονικές Στοές, ελπίζοντας να τις θέσουν κάτω από τον έλεγχό τους:

«Μέχρι τον Μάρτιο του 1789, οι 266 Στοές που ελέγχονταν από τη Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας τέθηκαν κάτω από τον έλεγχο των Ιλλουμινάτων, χωρίς καν να το γνωρίζουν, γιατί στους Ελευθεροτέκτονες γενικά δεν ειπώθηκε το όνομα της αίρεσης που τους έβαλε στα μυστήρια αυτά, και μόνο πολύ λίγοι είχαν πραγματικά μυηθεί σ’ αυτό το μυστικό… Τον επόμενο μήνα ξέσπασε η Επανάσταση».
[Nesta Webster, World Revolution].

 

Έτσι, κατά τη διάρκεια ενός μεγάλου Μασονο-ιλλουμινατικού συμβουλίου του 1786, αποφασίστηκε ο θάνατος του Λουδοβίκου ΙΣΤ’ της Γαλλίας. Την απόφαση στήριξε ο πρώτος ξάδελφος του Λουδοβίκου, πρίγκιπας Φίλιππος της Ορλεάνης των Βουρβώνων που ήταν Μέγας Διδάσκαλος της Στοάς Μεγάλη Ανατολή (Grand Orient de France) της Γαλλίας.

 

Τα γεγονότα απέδειξαν ότι τελικά οι Ιλλουμινάτοι ήταν συνομώτες μέσα σε συνομώτες (τους Μαρτινιστές και τους Ελευθεροτέκτονες) όπως ήταν δύο αιώνες αργότερα η περιβόητη Στοά Propaganda Due (P-2) μέσα στις μασονικές Στοές της Ιταλίας.

 

 

Η Στοά P-2

 

Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφέρουμε μερικά στοιχεία για την Propaganda Due που υπήρξε μια εγκληματική μασονική οργάνωση 1.000 το πολύ ατόμων, που αποδείχτηκε ότι ήταν κράτος εν κράτει, έχοντας αρπάξει στα νύχια της όλο τον ιταλικό λαό. Ιδρύθηκε το 1877, επίσημα διαλύθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1980, και κατέστρεψε την Ιταλία.

 

Η δομή της P-2 αποδίδεται άριστα στο παρακάτω σχήμα:

 

Το δίκτυο της P-2. Εικόνα από το βιβλίο του William T. Still, «Νέα Παγκόσμια Τάξη: Το αρχαίο σχέδιο των μυστικών εταιρειών», εκδ. Στερέωμα, 1992.

 

Επεξήγηση σχήματος:

1. Παγκόσμια Σιωνιστική Οργάνωση (World Zionist Organization – WZO) με κέντρο τη Βασιλεία της Ελβετίας
2. Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών – CIA
3. Συνδικάτα και Ερυθρές Ταξιαρχίες
4. Βατικανό
5. Μαφία και Καμόρα
6. Φασιστικές Ομάδες Ιταλίας
7. Ιταλικές Ένοπλες Δυνάμεις
8. Ιταλικό κράτος και ΚΥΠ
9. Ιταλική κυβέρνηση και κόμματα
10. Τράπεζες και βιομηχανίες
11. Φασιστικές ομάδες διεθνώς
12. Κυρίαρχα ΜΜΕ
13. Η Στοά P-2 στο κέντρο της καμπαλιστικής διασύνδεσης.

 

Μετά από τόσα χρόνια, όσα μέλη της P-2 βρίσκονται εν ζωή όπως ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, συμμετέχουν ξανά στην ενεργό πολιτική, έχοντας παραπεμφθεί μόνο για πταίσματα. Δυστυχώς όμως, όπως όλα δείχνουν, αντίστοιχη P-2 υπάρχει και στη χώρα μας, και σχεδόν σε όλες τις χώρες της Δύσης.

 

 

Για την Ελλάδα, μπορείτε άνετα να αντικαταστήσετε την Ρ-2 του σχεδιαγράμματος με την παρούσα εγκληματική κυβερνητική συμμορία που ξεπέρασε κάθε όριο, τις ιταλικές υπηρεσίες πληροφοριών και ενόπλων δυνάμεων με τις αντίστοιχες ελληνικές, το Βατικανό με τη διοίκηση της Εκκλησίας της Ελλάδος, τα ιταλικά συνδικάτα με τα ελληνικά, τις φασιστικές ομάδες με τους εγχώριους Αντίφα και δήθεν Αναρχικούς, και τη Μαφία με τον ελληνικό υπόκοσμο. Η WZO, οι ξένες υπηρεσίες πληροφοριών, τα ΜΜΕ, οι τράπεζες και οι βιομηχανίες ελέγχουν όλες τις χώρες.

 

 

Η Λέσχη των Ιακωβίνων

 

Οι Ιλλουμινάτοι μετά την επιτυχία τους στην Αμερικανική επανάσταση, έστρεψαν την προσοχή τους στη Γαλλία. Μετά το πάθημά τους στη Βαυαρία, οι Ιλλουμινάτοι στη Γαλλία καθιέρωσαν την ονομασία «Γαλλική Επαναστατική Λέσχη». Τα μέλη της Λέσχης είχαν φτάσει τα 1.300 και μεταξύ τους περιλαμβάνονταν οι πιο μορφωμένοι και ισχυροί άνδρες της Γαλλίας.

 

Και επειδή χρειάζονταν μεγαλύτερο χώρο για τις συναθροίσεις τους, νοίκιασαν στο Παρίσι τη μεγάλη αίθουσα ενός παλιού μοναστηριού των Δομινικανών που ονομάζονταν και Ιακωβίνοι. Σ’ αυτό το γεγονός της συνάθροισής τους οφείλεται το όνομα που πήραν τελικά: Λέσχη των Ιακωβίνων.

 

Οι Ιακωβίνοι ορκίστηκαν να καταστρέψουν τη μοναρχία και τον καθολικισμό και επιδίωκαν να εγκαταστήσουν αυτό που ονόμαζαν «Νέα Παγκόσμια Τάξη» ή «Παγκόσμια Δημοκρατία».

 

Η Γαλλική Επανάσταση

 

Το 1783, τρία χρόνια πριν την καταστολή των Ιλλουμινάτων στη Βαυαρία, οι οπαδοί τους είχαν ήδη αρχίσει να εξάγουν τις δραστηριότητές τους στη Γαλλία. Προκειμένου να πετύχουν το στόχο τους αναζητούσαν μια αφορμή που θα πυροδοτούσε την επανάσταση.

 

Αυτή ήταν η έκρηξη του ηφαιστείου Λάκι στην Ισλανδία το διάστημα 1783-1784, ο από μηχανής θεός. Η ηφαιστειακή τέφρα και ο ψυχρός χειμώνας που ακολούθησε, κατέστρεψε τις καλλιέργειες και αφάνισε μεγάλο μέρος των κοπαδιών στη Γαλλία, προκαλώντας μεγάλο λιμό και απόγνωση στο λαό. Βέβαια και να μην συνέβαινε αυτό, θα προκαλούσαν μια άλλη τεχνητή κρίση.

 

Οι περισσότεροι ιστορικοί λένε ότι η Γαλλική Επανάσταση ήταν «η εξέγερση ενός πεινασμένου λαού που ξεσηκώθηκε ενάντια σε μια διεφθαρμένη και χρεωκοπημένη κυβέρνηση».

 

Ωστόσο, αν και ο Λουδοβίκος ήταν γενικά ανίκανος να αντιμετωπίσει δύσκολες καταστάσεις όπως ο λιμός που παρουσιάστηκε, ο γαλλικός λαός στην πλειοψηφία του, τον αγαπούσε. Δεν γνώριζε βέβαια ότι και αυτός ήταν Μασόνος ούτε όσοι παρουσιάστηκαν ως σωτήρες του.

Μπορεί η λαϊκή τάξη, η λεγόμενη Τρίτη Τάξη, να μην ήταν ευνοημένη σε σχέση με τον κλήρο και τους ευγενείς που αντιπροσώπευαν το 2% του πληθυσμού, ωστόσο, ήταν σε πολύ καλύτερη θέση από όλες τις άλλες ευρωπαϊκές που δεν επαναστάτησαν.

 

Και δεν επαναστάτησαν, γιατί τις επαναστάσεις τις οργανώνουν οι μυστικές εταιρείες και δεν γίνονται αυθόρμητα και ασυντόνιστα. Όπου έχει συμβεί κάτι τέτοιο, ήταν βραχύβιο και διαλύθηκε. Γι’ αυτό και το μόνο που φοβούνται οι μυστικές εταιρείες είναι να μην προκύψει κάποιος αστάθμητος παράγοντας που δεν μπορούν να τον ελέγξουν και η «επανάστασή τους» πάρει διαφορετική τροπή.

 

Γι’ αυτό και στο 1791-1792 οι Ιακωβίνοι έκλεισαν όλες τις Μασονικές Στοές της Γαλλίας. Αυτό έγινε γιατί μόλις αισθάνθηκαν ότι είχαν τον έλεγχο της χώρας, ήξεραν ότι η Μασονία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν κάλυψη για μια αντι-επαναστατική μηχανορραφία. Το ίδιο επανέλαβε και ο Χίτλερ 150 χρόνια αργότερα στη ναζιστική Γερμανία, καταστέλλοντας τη Μασονία, ενώ εκείνη ήταν αυτή που τον βοήθησε να ανέβει στην εξουσία.

Την άνοιξη και το καλοκαίρι του 1789 οι Ιλλουμινάτοι που ήλεγχαν την αγορά των σιτηρών, επωφελούμενοι από τις επιπτώσεις της ηφαιστειακής έκρηξης της Ισλανδίας, δημιούργησαν τεχνητή έλλειψη σταριού. Αυτό προκάλεσε ξανά τόσο μεγάλη πείνα, που έφερε τη χώρα στο χείλος της επανάστασης.

 

Οι συνομώτες που ήλεγχαν τα τρόφιμα, εμπόδισαν όλες τις ρυθμίσεις στο Εθνικό Συμβούλιο, χειροτερεύοντας την κατάσταση και προκαλώντας τρομερή πείνα στο λαό.

Μα δεν σας θυμίζει αυτό την τεχνητή έλλειψη σταριού και ενέργειας που βιώνουμε και σήμερα με δικαιολογία τον «κακό» Πούτιν;

Την έλλειψη φαρμάκων με δικαιολογία τους εργάτες στις κινέζικες βιομηχανίες που αρρωσταίνουν από …Κόβιντ και δεν μας στέλνουν πρώτες ύλες; Βεβαιότατα. Οι μέθοδοι είναι πάντα οι ίδιες και βασίζονται στην εξαπάτηση του κόσμου.

 

Αυτό πρέπει πια να σταματήσει.

 

Στις 22 Ιουλίου του 1789, ένοπλοι, έκαναν μια από τις τελειότερες επαναστατικές ασκήσεις που έγιναν ποτέ στην ιστορία, που αργότερα έγινε γνωστή ως «Μεγάλος Τρόμος».

Διότι όταν κυριεύτηκε το φρούριο της Βαστίλλης, ο σκοπός δεν ήταν να απελευθερώσουν τους φυλακισμένους για τους οποίους δεν έδιναν δεκάρα, αλλά να κλέψουν τα όπλα και τα πολεμοφόδια που φυλάσσονταν εκεί και κυρίως την πυρίτιδα.

 

Μόνο επτά φυλακισμένοι υπήρχαν μέσα που ήταν σχεδόν όλοι ποινικοί, μεταξύ των οποίων και ο διεστραμμένος μαρκήσιος ντε Σαντ και γενικά δεν περνούσαν και άσχημα.

Οι Ιλλουμινάτοι ενθάρρυναν την παρανομία μέσω μιας ομάδας ριζοσπαστών κακοποιών. Στη συνέχεια, μέλη τους με τη μεγαλύτερη επιρροή απαιτούσαν «νόμο και τάξη» και χιλιάδες Γάλλοι πολίτες οδηγήθηκαν στη γκιλοτίνα (λαιμητόμο). Σημειωτέον, ότι ο γιατρός Ζοζέφ Γκιγιοτέν (Guillotin) που επινόησε τη γκιλοτίνα, ήταν Μασόνος.

 

Καβαλλάρηδες πήγαιναν από πόλη σε πόλη, διαδίδοντας στο λαό ότι πλησίαζαν «ληστές» και έπρεπε όλοι να οπλιστούν για να τους αντιμετωπίσουν. Ακόμη, ότι οι «συνομώτες» κατέφευγαν στα μεγαλύτερα κτήματα και σε πύργους και ότι έπρεπε σύμφωνα με ένα ανύπαρκτο διάταγμα του βασιλιά, όλοι να αντιδράσουν. Ο λαός, που ήταν πιστός στον μονάρχη του, έπεσε στην παγίδα και σύντομα επικράτησε αναρχία.

 

Τα επόμενα τρία χρόνια συνεχιζόταν μια αδιανόητα χαοτική κατάσταση. Το 1792 μια ομάδα εξεγερμένων μπήκε στο παλάτι και σκότωσε τους περίφημους Ελβετούς Φύλακες του βασιλιά, που είχαν εντολή να μη στρέψουν τα όπλα τους εναντίον του λαού. Τελικά, ολόκληρη η βασιλική οικογένεια ξεκληρίστηκε.

 

 

Ιακωβίνοι εναντίον πολιτισμού και χριστιανισμού

Ο τρόμος επικρατούσε στους δρόμους του Παρισιού με σφαγές αθώων ανθρώπων και κανιβαλισμό από τη κυβέρνηση του Σατανισμού.

 

Όσοι δεν έτυχε να έχετε πληροφόρηση επί του θέματος, διαβάστε παρακάτω για να καταλάβετε μέχρι που μπορούν να φτάσουν οι δήθεν «αυθόρμητες λαϊκές επαναστάσεις» που έκαναν το «δίκαιο πράξη», δεδομένου ότι από τότε, δεν έχουν σταματήσει να επαναλαμβάνονται.

 

Ιδού τι έγραψε ο μελετητής της γαλλικής επανάστασης William Ρ. Hoar, για όσα συνέβαιναν τότε στους δρόμους του Παρισιού:

«Ένας κακόμοιρος μάγειρας που δεν πρόλαβε να ξεφύγει, πιάστηκε απ’ αυτά τα θηρία και ρίχτηκε σε ένα καζάνι που έβραζε στη φωτιά… Τέρατα με ανθρώπινα πρόσωπα μαζεύτηκαν και χόρευαν ανάμεσα σε έναν χείμαρρο αίματος και κρασιού. Ένας δολοφόνος έπαιζε βιολί, και κλέφτες με τις τσέπες γεμάτες χρυσάφι, κρέμαγαν άλλους κλέφτες στα κιγκλιδώματα».

 

[How America saw the French Revolution, περιοδ. «American Opinion», 1978].

Η Εκκλησία της Γαλλίας ήταν μεγάλη και πολύ πλούσια, και γενικά αγαπητή στο λαό. Απασχολούσε συνολικά 130.000 ιερείς, εκ των οποίων οι 5.000 ζούσαν πλούσια ενώ οι υπόλοιποι ήταν φτωχοί όσο και ο λαός. Οι επαναστάτες, Ιλλουμινάτοι και Μασόνοι, αποφάσισαν να τους «απαλλοτριώσουν» όλους, αν και αρκετοί Μασόνοι φιλοβασιλικοί διαφωνούσαν.

 

Έτσι, το Νοέμβριο του 1793 ξεκίνησε μια εκστρατεία αφανισμού του κλήρου με τη σφαγή επισκόπων και κληρικών σε όλη τη Γαλλία.

Μετά τις μαζικές δολοφονίες, στις εκκλησίες του Παρισιού γιορτάζονταν οι περιβόητες «Γιορτές της λογικής» όπου ως θεές της ενθρονίζονταν οι εκδιδόμενες γυναίκες.

 

 

Σύμφωνα με την αντίστροφη ιλλουμινατική λογική, κάθε εκδιδόμενη γυναίκα είναι θεά της Λογικής. Στην εποχή μας, πιο …θεοί είναι οι εκδιδόμενοι ομοφυλόφιλοι άνδρες και ως τέτοιοι προβάλλονται παντού από το καθεστώς. Χαρακτικό του M. Mueller, 1897.

 

Οι συνομώτες αφού κατέσφαξαν τους χριστιανούς ιερείς κατήργησαν όλες τις αργίες του Χριστιανισμού, όπως το Πάσχα, τα Χριστούγεννα και όλες τις ημέρες των Αγίων που έκτοτε δεν εορτάζονται στη Γαλλία.

 

Κατήργησαν ακόμα και την αργία της Κυριακής, προσπαθώντας να δημιουργήσουν ένα νέο ημερολόγιο που έδινε στους ανθρώπους μόνο μισή μέρα ανάπαυση, κάθε δέκα μέρες. Η νέα αυτή εβδομάδα, ονομάστηκε «δεκάτη». Ουσιαστικά οι δήθεν «δημοκράτες», επέβαλαν τέσσερις μήνες περισσότερη δουλειά απ’ ότι ο βασιλιάς.

 

Όλοι οι υπεύθυνοι των δολοφονικών «επιχειρήσεων» ήταν μασόνοι ευγενείς που ουσιαστικά ήθελαν να ξεφορτωθούν τη μοναρχική οικογένεια και την καθολική Εκκλησία ώστε να αρπάξουν τον πλούτο τους και την εξουσία και να μην τα μοιραστούν με το λαό.

 

Το 1793 ολόκληρη σχεδόν η Γαλλία είχε σωριαστεί σε ερείπια. Οι βιομηχανίες αποδεκατίστηκαν, οι βιβλιοθήκες κάηκαν, η αστική τάξη καταστράφηκε (δηλαδή ο λαός που ζούσε στις πόλεις). Ακόμα και ο μεγάλος χημικός Αντουάν Λαβουαζιέ αποκεφαλίστηκε στη γκιλοτίνα με την αιτιολογία ότι «η Δημοκρατία δεν έχει ανάγκη από επιστήμονες».

 

Οι άνεργοι ήταν εκατοντάδες χιλιάδες και η οικονομία κατεστραμμένη. Οι επαναστατικοί ηγέτες εφάρμοσαν τότε ένα νέο, τρομακτικό σχέδιο που έμελλε να αντιγραφεί από τους τυράννους που ακολούθησαν: την «εξολόθρευση».

 

Η ιδέα που ρίχτηκε τότε ήταν να μειωθεί ο γαλλικός πληθυσμός από 25 εκατομμύρια μόλις σε 8 ή το ανώτερο σε 6 εκατομμύρια. Ο Μαξιμιλιανός Ροβεσπιέρος πίστευε ότι η «εξολόθρευση» ήταν απαραίτητη, όπως ακριβώς σήμερα πιστεύει ο Κλάους Σβαμπ και η συμμορία του Νταβός.

 

Το καθεστώς του Τρόμου απαντούσε έτσι στο πρόβλημα της ανεργίας μετά την καταστροφή του ακμάζοντος εμπορίου. Μέλη των επαναστατικών επιτροπών εργάζονταν μέρα νύχτα υπολογίζοντας πόσα κεφάλια πρέπει να κοπούν σε κάθε πόλη.

 

Αν και οι επαναστάτες δεν κατάφεραν ποτέ να φτάσουν το στόχο της εξολόθρευσης τόσων εκατομμυρίων ανθρώπων, ωστόσο υπολογίζεται ότι ο τελικός αριθμός των θυμάτων ήταν 300.000.

 

Η σφαγή των κατοίκων της μαρτυρικής φιλοβασιλικής και πιστής στην Εκκλησία επαρχίας της Βανδέας έμεινε στην ιστορία ως μια από τις πιο φριχτές γενοκτονίες όλων των εποχών. Γυναικόπαιδα ρίχνονταν ζωντανά σε φούρνους και πρέσσες οινοποιείων, γυναίκες βιάζονταν και μαζί με αθώα παιδιά εν συνεχεία πνίγονταν από τους επαναστάτες μέσα στα ποτάμια, ενώ το δέρμα τους κατέληγε σε βυρσοδεψεία για βιβλία και ρούχα.

 

Τα λατομεία επίσης ήταν ιδανικό μέρος για εκτελέσεις. Πολλοί εργαζόμενοι σ’ αυτά αναγκάστηκαν να σταματήσουν την εργασία τους εξαιτίας των σωρών των κατακρεουργημένων πτωμάτων που οι επαναστάτες γκρέμιζαν πάνω στα βράχια.

 

Επίλογος

Ποιους εξυπηρέτησε τελικά η Γαλλική Επανάσταση; Σίγουρα όχι τον φτωχό γαλλικό λαό στο όνομα του οποίου έγινε.

 

Πόσοι άραγε από τους σημερινούς Έλληνες γνωρίζουν τι κρύβεται πίσω από τη Γαλλική Επανάσταση, και από όλες τις άλλες μεγάλες επαναστάσεις που άλλαξαν τη μορφή του κόσμου, ποιοι και γιατί τις σχεδίασαν;

 

Σε μία μόνο δεκαετία, εκατοντάδες χρόνια γαλλικού πολιτισμού μετατράπηκαν σε ερείπια και χάος, κάτι που τα γερμανικά ή τα αγγλικά στρατεύματα δεν θα ήταν ποτέ σε θέση να το καταφέρουν. Περιουσίες άλλαξαν χέρια για ένα κομμάτι ψωμί ενώ πολλές κατάληξαν στους Εβραίους τραπεζίτες.

 

Πώς θα ήταν ο κόσμος μας αν δεν υπήρχαν μυστικές εταιρείες; Χειρότερος ή μήπως καλύτερος;

Αυτό το μύθευμα ότι μόνο οι Ελευθεροτέκτονες γνωρίζουν τις οδηγίες που άφησε ο αρχαίος πολιτισμός της Ατλαντίδας για να καθοδηγήσει τη μελλοντική παγκόσμια κυβέρνηση, και ότι μόνο οι μυστικές εταιρείες γενικότερα είναι ικανές να κυβερνούν, πρέπει πια να τελειώσει οριστικά.

 

Δεν είναι δυνατόν να εξακολουθήσει να υπάρχει πολιτισμένη ανθρωπότητα, έθνη, δικαιοσύνη, αξιοκρατία, καλωσύνη, ηθική και πνευματική εξέλιξη, όσο υπάρχουν οι βδέλες των διεθνών τραπεζιτών που εμποδίζουν τις κυβερνήσεις να ελέγξουν το χρήμα των χωρών τους, και όσο οι πολιτικοί και οι ανώτεροι κρατικοί λειτουργοί είναι μέλη μυστικών εταιρειών που επιδιώκουν να σφαιτεριστούν την εξουσία με συνομωσίες, πραξικοπήματα, μηχανορραφίες, εξαπάτηση, παραποίηση των γεγονότων, έλεγχο των ΜΜΕ, οικονομικές καταχρήσεις, εγκλήματα, και τελικά κτηνώδη βία μέσω ψηφιακού ελέγχου, εις βάρος όλων των άλλων, ενώ είναι πια ολοφάνερο ότι στην πραγματικότητα οι ικανότητές τους είναι πολύ κατώτερες από πολλών άλλων συνανθρώπων τους.

Φτάνει πια. Ξεπέρασαν κάθε όριο. Γι αυτό εκείνοι πλέον πρέπει να φοβούνται και όχι εμείς.

Αμερικανική Μασονία – Ναΐτες Ιππότες – Shriners – Άλμπερτ Πάικ – Τζουζέπε Ματσίνι – Καρμπονάροι.

 

ΠΗΓΕΣ:

William Τ. Still, Nέα Παγκόσμια Τάξη: Το αρχαίο σχέδιο των μυστικών εταιρειών, εκδ. Στερέωμα, 1992.

Ignatius Donnelly, Atlantis: The Antediluvian World, 1882, επανέκδ. 2017.

Ignatius Donnelly, The Great Cryptogram: Francis Bacon’s Cipher in Shakespeare’s Plays, 1888, επανέκδ. 2022.

Albert Pike, Morals and Dogma, Αρχές και φιλοσοφία των Ελευθεροτεκτόνων του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου, εκδ. Τετρακτύς, Β΄ Τόμος 2002.

Sherry Baker, Native American Masons, 1987.

Stephen Nignt, The Brotherhood, 1984.

Manly Hall, The Secret Destiny of America, 1944, επανέκδ. 2008.

Manly Hall, The Lost Keys of Freemasonry: The legend of Hiram Abif, 1923, επανέκδ. 1994.

Lady Queenborough & Edith Starr Miller, Occult Theocracy: The mysteries of Freemasonry and Secret Societies, 2017.

Nesta Webster, World Revolution. The Plot against Civilisation, 1921, επανέκδ. 2013.

John Robison, Proofs of a Conspiracy Against All the Religions and Governments of Europe, Carried on in the Secret Meetings of Free Masons, Illuminati, and Reading Societies, 1797 (διαδικτυακή έκδοση).

Marie Bauer Hall, Foundations Unearthed, 1951.

Charles-Albert Costa de Beauregard, Le Roman d’un royaliste sous la Révolution. Souvenirs du Cte de Virieu, 1892, επανέκδ. 2001.

Μυστικές εταιρείες εναντίον πολιτισμού και ανθρωπότητας

ΠΩΣ ΟΙ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΑΝ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ 

 

• Οι Αμερικανοί Ιακωβίνοι
• Ο αθεϊστικός ορθολογισμός
• Το θανάσιμο μυστικό των Ναϊτών
• Οι Shriners
• Οι Καρμπονάροι
• Ο Κολοκοτρώνης για τους Καρμπονάρους
• Το Παλλάδιο
• Ο τρόμος

 

Στο 2ο μέρος αυτής της μεγάλης έρευνας θα δούμε τι ρόλο έπαιξε η Αμερικανική Μασονία στις πολιτικές εξελίξεις των ΗΠΑ, οι Ναΐτες Ιππότες στη διαμόρφωση της σύγχρονης Ευρώπης και Αμερικής, ποιοι είναι οι Shriners που έχουν εμπνευστεί από τους Ναΐτες, ποιος ήταν ο Άλμπερτ Πάικ, ο Τζουζέπε Ματσίνι και οι Καρμπονάροι και τι είχε πει ο Κολοκοτρώνης γι’ αυτούς. 

 

Επειδή λοιπόν οι μυστικές εταιρείες δεν αποτελούν πλέον τους θεματοφύλακες της αρχαίας γνώσης και των υποτιθέμενων «απόκρυφων» μυστηρίων που υπό το φως της επιστήμης έχουν αποκωδικοποιηθεί, αλλά στην πραγματικότητα, ανέκαθεν ήταν ένα δίκτυο που στόχευε στην υφαρπαγή της εξουσίας, στα ρουσφέτια και τις επιχειρηματικές συναλλαγές που ωφελούν αποκλειστικά τα μέλη τους, ήρθε πια η ώρα να κλείσουν οριστικά.

 

Οι Αμερικανοί Ιακωβίνοι

Μετά την επιτυχία της επανάστασής τους στη Γαλλία, στις αρχές του 19ου αιώνα οι Ιακωβίνοι προσπάθησαν να φέρουν την «Πεφωτισμένη Επανάσταση» και στις ΗΠΑ καταφέρνοντας να παρουσιάσουν μια διαστρεβλωμένη εικόνα της αιματοβαμμένης πραγματικότητας της Γαλλικής επανάστασης. Τότε στις ΗΠΑ επικρατούσε ένας τόσο παράλογος ενθουσιασμός που στη Βοστώνη έγινε εορτασμός προς τιμήν των πρωτεργατών της Γαλλικής Επανάστασης.

 

Ο κάθε πολίτης φορολογήθηκε με τρία δολάρια για να γίνουν τα πανηγύρια προς τιμήν των Γάλλων «συντρόφων». Οι περισσότεροι πλήρωσαν τον φόρο για να μη θεωρηθούν αριστοκράτες και υποστούν αντίποινα.

 

Μάλιστα δε σε μία έκθεση κηροπλαστικής στη Φιλαδέλφεια το διασημότερο έκθεμα ήταν η αναπαράσταση της εκτέλεσης του Λουδοβίκου ΙΣΤ΄. Οι οικογένειες συνωστίζονταν για να δουν τη γκιλοτίνα να πέφτει και τα χείλια του βασιλιά από κόκκινα, να γίνονται μπλε.

 

Οι εκπρόσωποι του Αμερικανικού Ελευθεροτεκτονισμού το 1782 συμμετείχαν και αυτοί στο διεθνές Συνέδριο των μυστικών εταιρειών στο Wilhelmsbad της Έσσης όπου έλαβαν μέρος αντιπρόσωποι Μαρτινιστών, Ελευθεροτεκτόνων και Ιλλουμινάτων που τότε αριθμούσαν περίπου τρία εκατομμύρια μέλη σε όλο τον κόσμο.

 

Οι Αμερικανοί Μασόνοι συντάχθηκαν επίσημα με τους Ιλλουμινάτους, ο Μαρτινισμός και ο Ελευθεροτεκτονισμός συγχωνεύτηκαν με τον ιλλουμινισμό, συμφωνήθηκε η είσοδος των Εβραίων στις Μασονικές Στοές και τα κατώτερα μέλη άκουσαν για πρώτη φορά τα πραγματικά σχέδια των ηγετών τους για παγκόσμια κυβέρνηση.

 

Δεν απορούμε με το γεγονός ότι το συνέδριο διεξήχθη στον πύργο του Μάγιερ Άμσελ Ρότσιλντ στο Wilhelmsbad o οποίος ήταν φίλος με τον εκλέκτορα Γουλιέλμο Α΄ της Έσσης.

 

Αλλά για να μην κατηγορούμε αδιακρίτως όλους τους Εβραίους που δεν φταίνε σε τίποτε, η γράφουσα θα επισημάνει ξανά, ότι πίσω από όλες τις επαναστάσεις και τις ταραχές στην Ευρώπη μετά τον 16ο αιώνα, βρίσκονταν όχι γενικά και αόριστα οι ορθόδοξοι Εβραίοι, αλλά οι αιρετικοί μεσσιανιστές Σαμπαταϊστές (Εβραίοι ντονμέδες που είχαν μεταστραφεί στον μωαμεθανισμό) και οι διάδοχοί τους Χάζαροι Φρανκιστές (Εβραίοι της Κεντρικής Ευρώπης που είχαν μεταστραφεί στον καθολικισμό).

 

 

Ο Εβραίος αιρετικός ψευτομεσσίας Σαμπατάι Τσεβί (1626-1676).

 

Οι τελευταίοι είχαν εισχωρήσει στις τάξεις των Ιακωβίνων και ανέκαθεν ο στόχος τους ήταν ο Σιωνισμός, δηλαδή η σύσταση ενός νέου εβραϊκού κράτους, όχι απαραίτητα στην Ιουδαία, όσο και η παγκόσμια ηγεμονία.

Στα επόμενα 4 χρόνια οι Ιλλουμινάτοι ήταν σε θέση να εγκαθιδρύσουν μυστικά στην Αμερική διάφορες Στοές, όπως η Κολουμβιανή Στοά της Νέας Υόρκης στην οποία ανήκαν ο κυβερνήτης της πόλης DeWitt Clinton και ο πολιτικός και εφευρέτης Clinton Roosevelt.

 

Πιστός στις διδασκαλίες του Βαϊσχάουπτ, ο Clinton Roosevelt, στο βιβλίο του με τίτλο Η επιστήμη της Κυβέρνησης που θεμελιώνεται στο Νόμο της Φύσης έγραψε: «Δεν υπάρχει δίκαιος θεός για να θέσει σωστά στα πράγματα στη Γη. Αν υπάρχει θεός που μας δημιούργησε είναι κακεντρεχής και εκδικητικός και μας έφτιαξε για να ζούμε στη δυστυχία».

Αυτό όμως είναι ξεκάθαρα το δόγμα των Γνωστικών και των Εωσφοριστών στην καθαρότερή του μορφή.

 

Δεν απορούμε λοιπόν γιατί ο απόγονός του, πρόεδρος Φράνκλιν Ντελάνο Ρούσβελτ, προήγαγε όσο κανένας άλλος τα σχέδια του Ιλλουμινισμού και του Κομμουνισμού στις ΗΠΑ.

 

Τον Απρίλιο του 1793 κατέφτασε στις ΗΠΑ το όργανο των Ιακωβίνων Edmont Genêt, ως νέος πρεσβευτής της Γαλλίας. O Genêt, λίγο καιρό πριν, είχε απελαθεί από τη Ρωσία ως ανεπιθύμητος, λόγω των θέσεών του για την κατάργηση της ρωσικής μοναρχίας.

Επίσημα, είχε εντολή να εισπράξει ένα μέρος από το Αμερικανικό χρέος που δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια της Αμερικανικής Επανάστασης. Η ιδέα ήταν να μαζευτούν χρήματα ώστε να στηριχτεί οικονομικά ο πόλεμος με την Αγγλία με σκοπό την εξάπλωση της επανάστασης και εκεί.

 

Μερικοί αναρωτιούνται γιατί η Γαλλία, ένα κράτος που βρισκόταν στο χείλος της καταστροφής ήθελε σ’ αυτό το ιδιαίτερα κρίσιμο σημείο της Ιστορίας της να ξεκινήσει έναν πόλεμο με τα ισχυρότερα κράτη της Γης που ολοφάνερα δεν εξυπηρετούσε καθόλου τα γαλλικά συμφέροντα. Ποιου τα συμφέροντα εξυπηρετούσε;

 

Μα της Γερμανίας, του ιστορικού εχθρού της Γαλλίας, και ακόμα περισσότερο του Ιλλουμινισμού, που στόχευε σε παγκόσμια επανάσταση.

 

Από αυτό το σημείο και μετά, η ιστορία της Ευρώπης μπορεί να κατανοηθεί απόλυτα, μόνο κάτω από το φως του συνεχιζόμενου κινήματος της Παγκόσμιας Επανάστασης που παρελαύνει αδιαλείπτως μπροστά από τα μάτια μας μέχρι σήμερα.

 

Χάρτης της Παγκόσμιας Επανάστασης. Μελετήστε τον προσεκτικά για να καταλάβετε τη «Μεγάλη Εικόνα».

 

Ο Genêt άρχισε να διαπραγματεύεται την επάνδρωση γαλλικών πλοίων με αμερικανικά πληρώματα, με σκοπό να διεξαχθούν επιδρομές στις αποικίες της Βρετανίας και της Ισπανίας. Παρά την προτροπή του γνωστού Ιλλουμινάτου Τόμας Τζέφερσον, ο Πρόεδρος Ουάσινγκτον, απαγόρευσε την επάνδρωση γαλλικών καταδρομικών πλοίων.

 

Ο Ουάσινγκτον ανησυχούσε σε όλη τη διάρκεια της προεδρίας του, για το ρόλο της Γαλλίας στη διαμόρφωση του νέου έθνους του, και άρχισε να εξαπολύει έντονες καταγγελίες εναντίον των Ιακωβίνων και των Ιλλουμινάτων.

 

Στο μεταξύ, ο Genêt καταγινόταν με την οργάνωση των λεγόμενων «Δημοκρατικών-Ρεμπουπλικανικών Εταιρειών» (Democratic-Republican Societies) που ουσιαστικά αποτελούνταν από ύποπτα Ιλλουμινατικά Γερμανικά και Γαλλικά στοιχεία, που στήριζαν τον Τόμας Τζέφερσον, ενώ ταυτόχρονα απαιτούσαν έναν κομμουνισμό πρώιμης μορφής και κατήγγειλαν την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση ως μάσκα της …αριστοκρατίας.

 

Ο Noah Webster, ο μεγάλος Αμερικανός λεξικογράφος και πολιτικός αναλυτής που έγινε διάσημος για τη συγγραφή ενός μνημειώδους λεξικού της αγγλικής γλώσσας που εκδόθηκε το 1789, προειδοποίησε ότι οι αποκαλούμενες Δημοκρατικές Εταιρείες «ήταν μία ομάδα που έπρεπε να συντριβεί εν τη γενέσει της, γιατί διαφορετικά θα μπορούσε να ανατρέψει την κυβέρνηση».

 

Ο ίδιος ο Ουάσινγκτον δήλωσε αργότερα ότι «αν αυτές οι εταιρείες δεν αντιμετωπίζονταν, θα μπορούσαν να συγκλονίσουν τη κυβέρνηση ως τα θεμέλιά της».
[William J. Whalen, Christianity and American Freemasonry, 1958].

 

O Ουάσινγκτον πίστευε ότι οι Δημοκρατικές Εταιρείες ήταν υπεύθυνες για την ανταρσία του Ουίσκι που οργανώθηκε μετά την πρόταση επιβολής φόρου στα απεσταγμένα οινοπνευματώδη ποτά το 1791 από τον Γραμματέα του Δημόσιου Ταμείου Αλεξάντερ Χάμιλτον.

 

Ο Genêt μαζί με τις Δημοκρατικές Λέσχες εκμεταλλεύτηκαν αυτό το ζήτημα για να προκαλέσουν αναταραχές στις Δυτικές επαρχίες, και το 1794 ξέσπασε μια μικρή επανάσταση, που ήταν η πρώτη στρατιωτική πρόκληση που αντιμετώπισε η ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Μάλιστα δε σε ένα οχυρό, οι συνωμότες είχαν ξεσηκώσει τα πλήθη που φώναζαν να έλθουν οι …γαλλικές γκιλοτίνες στην Αμερική.

 

Πώς μεταχειρίζονταν οι πονηροί συνωμότες τους κυβερνητικούς εισπράκτορες του φόρου; Τους άλειφαν με πίσσα και πούπουλα και τους περιέφεραν χλευάζοντάς τους στις επαναστατημένες πόλεις. Από εκείνη την εποχή προέρχεται αυτή η μέθοδος που εμφανίζεται τόσο συχνά στη συμπαθητική σειρά κόμιξ Λούκι Λουκ.

 

 

Εικονογράφηση του 1880 που δείχνει έναν δύστυχο φοροεισπράκτορα της κυβέρνησης αλειμμένο με πίσσα και πούπουλα, κατά τη διάρκεια των εξεγέρσεων του 1794.

 

Ο Ουάσινγκτον μαζί με τον Χάμιλτον, ευτυχώς κατέπνιξαν αναίμακτα την ανταρσία που ξέσπασε στην πόλη Χάρισμπουργκ με ένα επιβλητικό στράτευμα 15.000 ανδρών. Όταν το ομοσπονδιακό στράτευμα μπήκε στο Χάρισμπουργκ, βρήκε τη …γαλλική σημαία να κυματίζει στο δικαστικό μέγαρο, ενώ οι περισσότεροι στασιαστές είχαν εξαφανιστεί, σαστισμένοι από μια τέτοιου εύρους επιχείρηση.

 

Μετά απ’ αυτό το πάθημα, ο Ουάσινγκτον μαζί με τον Τζων Άνταμς και την πλειοψηφία του Κογκρέσου, το 1798 θέσπισαν προστατευτικούς νόμους προκειμένου να μη μπορεί να αλλάξει εύκολα το Σύνταγμα με σφετερισμό της εξουσίας.

 

Οι νόμοι αυτοί, γνωστοί ως Alien and Sedition Acts (Νόμοι περί Αλλοδαπών και Ανταρσίας), σχεδιάστηκαν ξεκάθαρα για να προστατεύσουν τις ΗΠΑ απο τη γαλλική Ιακωβινική συνομωσία και τους πληρωμένους πράκτορές της, πολλοί από τους οποίους βρίσκονταν σε υψηλές θέσεις στην κυβέρνηση, ενώ παράλληλα ήταν μέλη των περιβόητων Δημοκρατικών Εταιρειών.
[Robert Lee, The 250th Anniversary of the Birth of George Washington, «American Opinion», Φεβρ. 1982].

 

Οι νόμοι ήταν παρόμοιοι με αυτούς που θέσπισαν πολλές Ευρωπαϊκές χώρες που φοβόντουσαν εσωτερική ανατροπή από τους Ιλλουμινάτους, οι οποίοι είχαν αποδείξει ότι μπορούσαν να την προκαλέσουν όποτε ήθελαν.

 

Οι νόμοι εξουσιοδοτούσαν τον πρόεδρο να εκδιώκει οποιονδήποτε ξένο θεωρούσε επικίνδυνο, αύξαναν την αναγκαία περίοδο για πολιτογράφηση από 5 σε 14 χρόνια, επέτρεπαν την κράτηση οποιουδήποτε καταγόταν από εχθρικό κράτος, και απαγόρευαν τη δημοσίευση ψευδών και κακεντρεχών κειμένων που στρέφονταν εναντίον της κυβέρνησης.

 

Έτσι, οι Γάλλοι συνωμότες που έφτασαν στην Αμερική για να υποκινήσουν επανάσταση, τελικά αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα. Ωστόσο, η Ανταρσία του Ουίσκι, είχε το επιδιωκόμενο πολιτικό αποτέλεσμα: προκάλεσε την άνοδο του Ρεπουμπλικανικού κόμματος και την εκλογή στην προεδρία των ΗΠΑ του Ιλλουμινάτου και θαυμαστή των σφαγέων της γαλλικής Βανδέας, Τόμας Τζέφερσον το 1801, που είχε ταχθεί κατά του φόρου.

 

Η διαφορά ανάμεσα στην Αμερικανική Επανάσταση και τις Ευρωπαϊκές, συμπεριλαμβανομένης και των Μπολσεβίκων του 1917, βρίσκεται στο γεγονός ότι ο (προτεσταντικός) Χριστιανισμός στην Αμερική, ήταν ακόμα πολύ ισχυρός για να εξαλειφθεί από τον σατανιστικό ιλλουμινιστικό ζήλο.

 

Αυτό βέβαια που δεν κατορθώθηκε τότε, κατορθώθηκε στην εποχή μας, όπου οι ΗΠΑ βρίσκονται πλέον υπό Σατανιστική κατοχή.

Το ενδιαφέρον όμως σχετικά με την επιρροή των μυστικών εταιρειών στις ΗΠΑ αυξήθηκε μετά τη δολοφονία του καπετάνιου William Morgan από τη Μπατάβια της Νέας Υόρκης, το 1826.

 

Ο Μόργκαν, Μασόνος και ο ίδιος, δολοφονήθηκε από ομάδα Μασόνων αμέσως μετά την ανακοίνωσή του ότι θα εξέδιδε ένα βιβλίο για τα μυστικά της Μασονίας.

Τελικά, μετά τον θάνατό του, ο εκδότης του εξέδωσε το βιβλίο με τίτλο Captain William Morgan, Illustrations of Masonry by One of the Fraternity Who Has Devoted Thirty Years to the Subject που αμέσως έγινε μπεστ σέλερ, εγείροντας το αντιμασονικό συναίσθημα του κόσμου.

 

Το έγκλημα του Μόργκαν ήταν ότι θα δημοσίευε τις τελετουργίες, τους όρκους και τις κωδικές λέξεις που χρησιμοποιούνται στους τρεις πρώτους βαθμούς, γνωστούς σαν Κυανή Στοά (Blue Lodge). Τι φοβόντουσαν οι Μασόνοι αφού δεν είχαν τίποτε να κρύψουν;

 

 

Μασονικοί βαθμοί. Αριστερά: τύπος Υόρκης, δεξιά: Σκωτικός τύπος. Οι 3 πρώτοι βασικοί βαθμοί στη βάση του σχεδιαγράμματος λέγονται Κυανή Στοά (Blue Lodge).

 

 

Ο αθεϊστικός ορθολογισμός

Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας υποκόμης Léon de Poncins, αυθεντία στις μυστικές εταιρείες, εξήγησε ότι ο στόχος του Ελευθεροτεκτονισμού είναι η διαστρέβλωση της χριστιανικής φύσης του δυτικού πολιτισμού σε μια μασονική «θρησκεία» που αποκάλεσε αθεϊστικό ορθολογισμό.

Σύμφωνα με τον de Poncins, «Η εξόντωση του χριστιανισμού είναι απαραίτητη για τη Μασονία, προκειμένου στη θέση του να εγκαταστήσει τη νέα πολιτική και κοινωνική πολιτεία».
[Léon de Poncins, Les forces secrètes de la révolution, 1929].

 

Στην καλύτερη καταγγελία που έγινε ποτέ κατά της Μασονίας, ο de Poncins έγραψε: «Ο μεγαλύτερος στόχος του Ελευθεροτεκτονισμού είναι να διαδώσει ιδέες, επιφανειακά ευγενικές και ωραίες, αλλά στην πραγματικότητα καταστροφικές, που βασίζονται στο φημισμένο σύνθημα Ελευθερία – Ισότητα – Αδελφότητα.

Η Μασονία, είναι ένας τεράστιος προπαγανδιστικός οργανισμός, που ενεργεί με ύπουλο τρόπο, διαδίδοντας τον επαναστατικό βρασμό. Οι ηγέτες της τον διαδίδουν στα μέλη των ανώτερων Στοών τους, στη συνέχεια αυτοί τον μεταδίδουν στις κατώτερες Στοές, και μετά διεισδύουν στις οργανωμένες μάζες και στον Τύπο, και έτσι φτάνει στον κόσμο.

 

Ακούραστα ενεργώντας όσο καιρό απαιτείται, δραστηριοποιούνται και επηρεάζουν την κοινή γνώμη, διαμορφώνοντάς την έτσι όπως απαιτείται, για την κατάλυση των εθνών. Το 1789 και το 1848 (τα χρόνια των Γαλλικών Επαναστάσεων) ο Ελευθεροτεκτονισμός, σε μία εποχή που δέσποζε, απέτυχε στην πρωταρχική του προσπάθεια.

Όταν επιτεύχθηκε η προετοιμασία της επανάστασης και κρίθηκε ικανοποιητική, η Μασονία άφησε το έδαφος στις επιθετικές οργανώσεις των Καρμπονάρων και των Μπολσεβίκων και σε άλλες φανερές ή μυστικές εταιρείες, και αποτραβήχτηκε. Δεν εκθέτονταν, ώστε να συνεχίζουν ανενόχλητοι τις δραστηριότητές τους».

Το θανάσιμο μυστικό των Ναϊτών

Επίσημα οι Ναΐτες ιδρύθηκαν το 1118, και ήταν γνωστοί σαν «Φτωχοί Ιππότες του Χριστού και του Ναού του Σολομώντα». Στόχος ήταν υποτίθεται να κατακτήσουν και να διαφυλάξουν τον Πανάγιο Τάφο στην Ιερουσαλήμ και να προστατεύουν τους προσκυνητές στους Άγιους Τόπους από τις λεηλασίες των μουσουλμάνων επιδρομέων.

 

Αρχικά, υπόσχονταν φτώχεια, αγνότητα και υπακοή, και λέγεται ότι έκτισαν τα καταλύματά τους στα θεμέλια των ερειπίων του Ναού του Σολομώντα, όπου έκαναν «ανασκαφές» με λίαν ενδιαφέροντα ευρήματα.

 

Σύντομα, αυτοί οι ασκητές πολεμιστές, έγιναν γνωστοί σαν η Εθνοφυλακή του Χριστού και φορούσαν λευκούς μανδύες, πάνω στους οποίους υπήρχε ένας κόκκινος σταυρός.

Ωστόσο, πρέπει να γίνει σαφές ότι η οργανωτική δομή των Ναϊτών και οι βαθμοί τους, δομήθηκαν σύμφωνα με την τρομερή ισμαηλιτική σέχτα των Ασσασίνων που ίδρυσε ο πολυτάλαντος, πολυμαθής, αλλά και ανελέητος Άραβας πολεμιστής, Χασάν-ι-Σαμπάχ (Hassan-i-Sabbah, 1050-1124). Ακόμη και τα ρούχα τους ήταν σχεδόν πανομοιότυπα: ένα κόκκινο σύμβολο σε λευκό φόντο.

 

 

 

Το έμβλημα των Ασσασίνων.

 

Το πιο σημαντικό όμως ήταν πως οι εσωτερικές πεποιθήσεις και τα τελετουργικά των Ασσασίνων επηρέασαν τους Ναΐτες. Και οι δύο ομάδες είχαν μια τελετή παρόμοια με τις σημερινές μασονικές τελετές μύησης κατά τη στρατολόγηση νέων μελών στην σέχτα. Επίσης, οι Ασσασίνοι είχαν στις τάξεις τους και Εβραίους.

 

Ο Μουσταφά Ελ-Αμίν, ένας σύγχρονος μουσουλμάνος, ειδικός στον Ελευθεροτεκτονισμό, γράφει σχετικά:

«Κατά την περίοδο των Σταυροφοριών, πολλές από τις ιδέες και τις ενέργειες των μουσουλμανικών ομάδων, υιοθετήθηκαν από τους Ευρωπαίους χριστιανούς πολεμιστές. Ειδικότερα, δια μέσου του Τάγματος των Ναϊτών Ιπποτών, εισήχθησαν στην Ευρώπη οι περισσότερες από τις Ανατολικές μυστικές εταιρείες. Οι Ναΐτες επηρεάστηκαν από την Τάξη των Ασσασίνων του Ισμαηλίτη Σιΐτη Hassan-i-Sabbah».
[Mustafa El-Amin, Al-Islam, Christianity and Freemasonry, 1985].

 

Οι Σταυροφόροι Ναΐτες και οι Ασσασίνοι, ή Δολοφόνοι, που πήραν το όνομά τους από τη λέξη χασίς ή τη γαλλική λέξη «assassin» που σημαίνει δολοφόνος, σιγά σιγά ήλθαν κοντά γιατί τους ένωνε ένας κοινός εχθρός: οι Σελτζούκοι Τούρκοι.

 

Οι Ασσασίνοι που ήταν Σιίτες, οργάνωναν δολοφονίες Σουνιτών ηγετών και ειδικά Σελτζούκων Τούρκων που εναντιώνονταν στο δόγμα τους, τη Μπατινίγια, ένα μείγμα ερμητισμού, Καμπάλα, της φιλοσοφίας της αρχαίας Αιγύπτου και του Πλάτωνα, Ζωροαστρισμού και Μανιχαϊσμού.

 

Οι Ασσασίνοι ήταν ίσως η πιο αιμοβόρα μυστική εταιρεία που υπήρξε ποτέ. Σκότωναν για ευχαρίστηση, κάτω από την επίδραση χασίς, πιστεύοντας ότι όταν σκοτώνεις κάποιον, μπορείς να του κλέψεις τις γνώσεις του ή τη ζωτική του δύναμη.

 

Ωστόσο, ένα από τα εμβλήματα των Ασασσίνων, το γιαταγάνι, τιμάται μέχρι και σήμερα από τον διεθνή φιλανθρωπικό οργανισμό Shriners με τις Ναϊτικές ρίζες, όπως θα δούμε παρακάτω.

 

 

Καλλιτεχνική απόδοση Ασσασίνων πολεμιστών και Ιλλουμινάτου συνομώτη του 19ου αιώνα.

 

Όσο μεγάλωνε η φήμη των Ναϊτών, τόσο πλουσιότεροι γίνονταν. Τους έγιναν πολλές δωρεές, τόσο χρημάτων, όσο και γης, σε όλη την Ευρώπη, και τηρούσαν πλήρη μυστικότητα για να καλύψουν τις δραστηριότητές τους.

Όπως αναφέρει ο Άλμπερτ Πάικ στο βιβλίο του Morals and Dogma, οι Ναΐτες είχαν σκοπό να αποκτήσουν πολλά πλούτη για να αγοράσουν όλο τον κόσμο. Το 1312, μόνο στην Ευρώπη, κατείχαν 9000 τιμαριωτικά κτήματα.

 

Όσο αυξανόταν η περιουσία των Ταγμάτων, τόσο αυξανόταν και η διαφθορά τους. Απέκτησαν τη φήμη ότι ασκούσαν αποκρυφιστικές δραστηριότητες που περιελάμβαναν το φοβερό ποδοπάτημα του Σταυρού στην τελετουργία της μύησης.

 

Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφέρουμε ότι οι Ναΐτες θεωρούνται οι πρώτοι διεθνείς τραπεζίτες. Αυτοί, και όχι οι Εβραίοι της διασποράς, όπως ίσως πιστεύει οι περισσότερος κόσμος, ανέπτυξαν πρώτοι ένα πολύ καλομελετημένο τραπεζικό σύστημα με το οποίο μπορούσαν να καταθέτουν χρήματα σε μια πόλη και να τα κάνουν ανάληψη σε μία άλλη. Αυτοί ήταν οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν επιταγές για την πληρωμή χρεών, αντί για ρευστό χρήμα.

 

Όταν έφυγαν από τους Άγιους Τόπους, μετέφεραν το αρχηγείο τους στη Γαλλία. Τότε ο βασιλιάς Φίλιππος Δ’ ο Ωραίος, που τους χρωστούσε πολλά χρήματα, επεδίωξε να τους καταστρέψει, δημεύοντας την περιουσία τους, και με τον τρόπο αυτό να διαγράψει τα χρέη του.

 

Έτσι, την Παρασκευή 13 Οκτωβρίου του 1307, συνέλαβε όλα τα τάγματα της Γαλλίας και ο Jacques de Molay, τελευταίος Μεγάλος Μάγιστρος των Ναϊτών Ιπποτών, βρήκε φριχτό θάνατο στην πυρά μαζί με πολλούς από τους αδελφούς του. Από τότε, η ημερομηνία Παρασκευή και 13 σε όλη τη Δύση θεωρείται ότι φέρνει γρουσουζιά.

 

Οι Ναΐτες κατηγορήθηκαν ως αιρετικοί διότι σύμφωνα με το κατηγορητήριο που τους απαγγέλθηκε από τον Πάπα Κλήμη Ε΄και τον βασιλιά Φίλιππο, είχαν ασπαστεί τον μανιχαϊσμό – γνωστικισμό της Ανατολής (λατρεία του τραγόμορφου ειδώλου Μπαφομέτ, αλλά τους αποδόθηκαν και άλλες κατηγορίες όπως βλασφημία, σατανισμός, σοδομισμός, μαγεία και αλχημισμός), κατηγορία που ναι μεν είχε βάση, αλλά κατά πάσα πιθανότητα κάλυπτε τα οικονομικά και τα πολιτικά κίνητρα των κατηγόρων τους.

 

Διότι αναμφίβολα, οι Ναΐτες όχι μόνο κατείχαν γνώσεις και πληροφορίες οι οποίες δεν ήταν καθόλου αρεστές στο καθολικό ιερατείο, αλλά έθεταν υπό ευθεία αμφισβήτηση και τα παπικά πρωτεία.

 

Ο Φίλιππος ήταν βαθύτατα χρεωμένος με δάνεια που είχε πάρει από το τάγμα των Ναϊτών που την εποχή εκείνη διαδραμάτιζε –μαζί με τους Εβραίους– ρόλο τραπεζιτών, συσσωρεύοντας τεράστια πλούτη από το πλιάτσικο που γινόταν κατά την διαδρομή προς και από τους Αγίους Τόπους.

 

 

Γι’ αυτό ο De Molay ως Μεγάλος Μάγιστρος των Ναϊτών και αρχιτοκογλύφος, αρνούμενος να μαρτυρήσει τόσο τη δική του ενοχή, όσο και του τάγματός του για όσα τους είχαν προσάψει, ρίχτηκε ζωντανός στην πυρά μαζί με άλλους συντρόφους του στο Νησί των Εβραίων του ποταμού Σηκουάνα, βρίσκοντας τραγικό θάνατο. 

 

Μόνο που την ώρα που καιγόταν, καταράστηκε τον Πάπα Κλήμη Ε΄ και τον Φίλιππο τον Δ΄ να πεθάνουν σύντομα, και πράγματι, και οι δύο πέθαναν μετά από λίγους μήνες.

 

Ωστόσο, σύμφωνα με τον Άλμπερτ Πάικ, ο ντε Μολαί, πριν πεθάνει, ίδρυσε τη μυστική εταιρεία που αργότερα ονομάστηκε Τεκτονισμός Σκωτικού Τύπου, με Στοές σε 4 πόλεις: Παρίσι, Νεάπολη, Στοκχόλμη και Εδιμβούργο, που υπήρξαν και οι πρώτες Στοές του σύγχρονου ελευθεροτεκτονισμού σε όλο τον κόσμο.

 

Τη μέρα των μαζικών συλλήψεων, η περιουσία τους που λέγεται ότι περιελάμβανε τα μυθικά πλούτη του Ναού του Σολομώντα, καθώς και την Ιερά Λόγχη (τη λόγχη που κάρφωσε τον Ιησού όταν βρισκόταν πάνω στον Σταυρό), εξαφανίστηκαν και δεν βρέθηκαν ποτέ.

 

Ιστορικά αρχεία αναφέρουν ότι τον Οκτώβριο του 1307, μία ημέρα πριν από την σύλληψη των Ναϊτών, δεκαοκτώ γαλέρες υπό τον διδάσκαλο Gérard de Villiers (1299–1307 όπου τα ίχνη του χάθηκαν), έβαλαν πλώρη από την ναΐτικη κουρσάρικη πόλη La Rochelle της Γαλλίας, στον Ατλαντικό, για με κατεύθυνση προς τη Δύση, φορτώνοντας πλήρωμα, πενήντα άλογα και όσους θησαυρούς μπόρεσαν να περισώσουν.
[Jochen Burgtorf, Τhe Central Convent of Hospitallers and Templars, εκδ. Brill, 2008].

 

Παρότι ήταν αρχή του χειμώνα και το εγχείρημα φαινόταν ακατόρθωτο, ωστόσο, ο προορισμός τους ήταν η Αμερική, όπου και κατόρθωσαν τελικά να φτάσουν. Άλλοι πάλι ισχυρίζονται ότι αποβιβάστηκαν στη Σκωτία με την οποία είχαν δεσμούς από το 1128 όταν είχε μεταβεί εκεί ο Ούγος ντε Παγιέν (Hugues de Ρayens), συν-ιδρυτής του τάγματος των Ναϊτών και πρώτος Μεγάλος Μάγιστρος, ιδρύοντας τουλάχιστον δύο Στοές.

 

Άλλη υπόθεση είναι ότι ένας απόγονος του Ντε Παγιέν έφτασε με αρκετούς άλλους Ναΐτες στη Σκωτία δια ξηράς, βρίσκοντας καταφύγιο και κρύβοντας εκεί τους θησαυρούς τους και μάλιστα την Κιβωτό της Διαθήκης και το Άγιο Δισκοπότηρο που είχαν μεταφέρει από το Όρος του Ναού της Ιερουσαλήμ.

 

Μάλιστα δε, επτά χρόνια μετά, αυτοί βοήθησαν τον έκπτωτο βασιλιά των Σκωτσέζων Ροβέρτο 1^ο, γνωστό ως Robert the Bruce, να κερδίσει το 1314 την θρυλική μάχη του Bannockburn κατά του Άγγλου βασιλιά Εδουάρδου 2^ου.

Επίσης, λέγεται ότι ο Σκωτσέζος ευγενής Henry Sinclair, βαρώνος του Rosslyn, που βοήθησε τον Robert the Bruce να κερδίσει τη μάχη του Bannockburn, ήταν απόγονος ενός από τους συν-ιδρυτές των Ναϊτών και φίλου του de Payens.

 

Υποστηρίζεται λοιπόν ότι εκείνος ο Henry Saint Clair πήγε στην Αμερική πριν από τον Κολόμβο για να κρύψει εκεί την Κιβωτό της Διαθήκης και το Άγιο Δισκοπότηρο και ότι ήταν κατ’ ευθείαν απόγονος του Ιησού από την ένωσή του με την Μαρία τη Μαγδαληνή.

 

 

 

Αυτό άρχισε να διαδίδεται ευρέως όταν διάφοροι σύγχρονοι συγγραφείς, όπως ο Dan Brown και άλλοι, μέσω των βιβλίων τους υποστήριξαν την θεωρία ότι η φραγκική δυναστεία των Μεροβιγγείων (μέσα 5^ου αι. έως 751), η σκωτσέζικη οικογένεια Sinclair και ορισμένες ευρωπαϊκές βασιλικές οικογένειες είναι απόγονοι του Ιησού και της Μαγδαληνής και έχουν θεϊκές ιδιότητες, στηριζόμενοι στο χαμένο για αιώνες γνωστικό, απόκρυφο Ευαγγέλιο του Φιλίππου. Ένα αντίγραφο αυτού του κειμένου που χρονολογείται περίπου στον 3^ο αι. μ.Χ. ανακαλύφθηκε το 1945 στο Ναγκ Χαμάντι της Αιγύπτου.

 

Την ιδέα ότι ο Ιησούς και η Μαγδαληνή ήταν ερωτικοί σύντροφοι και είχαν παιδιά, διέδιδαν οι αιρετικοί γνωστικοί Καθαροί, όταν ακόμα το εν λόγω Ευαγγέλιο δεν είχε αποσυρθεί από την κυκλοφορία στην Ευρώπη και οι ίδιοι δεν είχαν ακόμα διωχθεί.

 

Σύμφωνα με το εν λόγω κείμενο, αναφορές του επισκόπου Ειρηναίου που είχε γράψει το περίφημο σύγγραμμα «Κατά Αιρέσεων» χάρη στο οποίο διασώζονται αυτά που πίστευαν οι Γνωστικοί, καθώς και σύμφωνα με μεσαιωνικές παραδόσεις και με κάποιες αναφορές του Κορανίου, ο Ιησούς επέζησε της Σταυρώσεως, αλλά η Μαρία η Μαγδαληνή που ήταν ερωμένη-σύντροφός του και είχαν κάνει μαζί έναν γιο ή και άλλα παιδιά, συνοδευόμενη από τον Λάζαρο, κατέφυγε στην Προβηγκία της Γαλλίας όπου και διέδωσε τον χριστιανισμό.

 

Ο τρόπος με τον οποίο οι απόγονοι του Ιησού και της Μαγδαληνής συνδέονται με τους Sinclair και τις ευρωπαϊκές βασιλικές οικογένειες υποστηρίζεται ότι είναι ο εξής: Κατ’ ευθείαν απόγονος του Ιησού και της Μαγδαληνής ήταν ο ημι-μυθικός βασιλιάς Μεροβαίος (411-458), ο ιδρυτής των Μεροβίγγειων που κατά τους μεσαιωνικούς θρύλους υποτίθεται ότι κατάγεται από ένα θαλάσσιο κήτος (ιχθύ), συμβολισμός που υπονοεί τον Ιησού Χριστό.

 

Στην ίδια γραμμή αίματος λέγεται ότι ανήκε ο Γοδεφρείδος ντε Μπουγιόν, ο οποίος κατέλαβε την Ιερουσαλήμ το 1099, και διάφορες άλλες ευγενείς και βασιλικές οικογένειες του παρελθόντος και του παρόντος, και συγκεκριμένα οι Blanchefort, Gisors, Saint Clair (Sinclair στην Αγγλία), Montesquieu, Montpezat, Poher, Luisignan, Plantard και Habsburg-Lorraine.

 

Τελικά, οι μυστηριώδεις επιζώντες Ναΐτες με τις Ασσασινικές και τις καμπαλιστικές επιρροές, ήταν οι πρώτοι ιδρυτές των ευρωπαϊκών και των αμερικανικών μυστικών εταιρειών και απ’ αυτούς προφανώς κατάγονται οι σύγχρονοι Μασόνοι, των οποίων οι απαρχές ανάγονται στις συντεχνίες των αρχιμαστόρων του Πύργου της Βαβέλ της Βαβυλώνας και του Ναού του Σολομώντα.

 

Οι Shriners

Η παραμασονική μυστική εταιρεία Ancient Arabic Order of the Nobles of the Mystic Shrine, που σημαίνει Αρχαία Αραβική Τάξη των Ευγενών του Μυστικού Nαού, δέχεται μόνο Μασόνους άνω του 3^ου βαθμού. Ένας Shriner, είναι ένας, τρόπον τινά, ιδιότυπος …Ναΐτης Ιππότης 

(αλλά της ψευτο-φιλανθρωπίας).

 

Στην Ελλάδα οι Shriners είναι παντελώς άγνωστοι, αν και πριν λίγα χρόνια υποστηρικτές τους διατηρούσαν και σελίδα στο Facebook.

 

Oι Shriners απέκτησαν τη δημοσιότητά τους λόγων των υψηλών προδιαγραφών παιδιατρικών νοσοκομείων που έχουν ιδρύσει στην Αμερική, και στα οποία νοσηλεύουν εντελώς δωρεάν παιδιά κάτω των 18 ετών από όλο τον κόσμο, που πάσχουν από ασυνήθιστες και πολύ δύσκολες παθήσεις και οι οικογένειές τους δεν έχουν τα οικονομικά μέσα να τα θεραπεύσουν.

 

Oι Shriners είναι πασίγνωστοι για τα κόκκινα φέσια με φούντες που φοράνε και τα αστεία χρωματιστά σπορ αυτοκινητάκια – μινιατούρες που οδηγούν σε παρελάσεις, όπως επίσης και σαν χορηγοί διάφορων εκδηλώσεων, ιπποδρομίες, ποδοσφαιρικούς αγώνες και επιδείξεις αλόγων και για το ότι εμφανίζονται σε πολλές φιλανθρωπικές εκδηλώσεις ως …κλόουν του τσίρκου.

 

Όλα αυτά βέβαια γίνονται στα πλαίσια της δημιουργίας μιας εσκεμμένα θετικής εικόνας, ώστε να είναι ευνοϊκά αποδεκτοί από το ευρύ κοινό, να θεωρούνται αγαπητοί φιλάνθρωποι, και να μην πέφτει η προσοχή του κόσμου στη διαχείριση των παχυλών δωρεών που δέχονται.

 

 

Οι Shriners των ΗΠΑ παρελαύνουν με κόκκινα φέσια και αυτοκινητάκια μινιατούρες…

 

Οι Shriners υπολογίζονται 400.000 σε όλο τον κόσμο. Έχουν Στοές στις ΗΠΑ, Καναδά, Μεξικό, Παναμά, Πόρτο Ρίκο, Ευρώπη, Αυστραλία, Φιλιππίνες, αλλά και σε πολλές μουσουλμανικές χώρες. Στις ΗΠΑ λειτουργούν 196 Στοές, η έδρα τους είναι στην Τάμπα της Φλόριδας, ενώ η αρχιτεκτονική των «εντευκτηρίων» τους είναι νεο-μαυριτανικής τεχνοτροπίας.

 

Επίσημα μέλη τους υπήρξαν οι Αμερικανοί πολιτικοί Έντγκαρ Χούβερ, ο στρατηγός Ντάγκλας Μακάρθουρ, οι πρόεδροι Γουώρεν Χάρντινγκ, Φρανκλίνος Ρούσβελτ, Χάρρυ Τρούμαν και Τζέραλντ Φορντ και αρκετοί γερουσιαστές. Ανεπίσημα;

Ωστόσο, υπάρχει και η σκοτεινή πλευρά των δράσεών τους: ο William Still στο βιβλίο του Νέα Παγκόσμια Τάξη, αναφέρει σχετικά:

 

«Το Shrine είναι το πλουσιότερο «φιλανθρωπικό ίδρυμα» στην Αμερική. Τα κέρδη του ανέρχονται σε αρκετά δισεκατομμύρια δολάρια, πολύ περισσότερα από του Ερυθρού Σταυρού και του Αμερικανικού Αντικαρκινικού Συνδέσμου.

Ωστόσο, οι αποδείξεις δείχνουν ότι η φιλανθρωπική φύση των Shriners είναι απλώς εικονική, διότι για φιλανθρωπίες ξοδεύουν τελικά ελάχιστα από τα εισοδήματά τους. Κανένα άλλο ίδρυμα στην Αμερική δεν κέρδιζε τόσα πολλά και δεν απέδιδε τόσα λίγα, όπως οι Shriners.

 

Οι Shriners  ισχυρίζονται ότι δεν έχουν καμία σχέση με τον ανατολικό μυστικισμό, και ότι οι εθιμοτυπίες τους καθιερώθηκαν το 1870 στη Νέα Υόρκη από μία ομάδα φιλανθρώπων επαγγελματιών.

Στην πραγματικότητα η οργάνωση ξεκίνησε όταν ο Μασόνος ηθοποιός William (Βilly) Florence, μυήθηκε σε μία ανατολική μυστική εταιρεία από έναν Άραβα διπλωμάτη που τον έπεισε να τον ακολουθήσει σε ένα μυητικό ταξίδι στο Αλγέρι και το Κάιρο. Όταν ο Florence επέστρεψε στις ΗΠΑ, μύησε τον γιατρό Walter Fleming και άλλους Μασόνους και έτσι ξεκίνησαν τους Shriners.

 

Αν και ισχυρίζονται ότι έχουν εμπνευστεί τις τελετουργίες τους από θέματα της Αγίας Γραφής και της Μέσης Ανατολής, η αλήθεια είναι ότι δεν είναι τίποτε άλλο από αποκρυφιστική Μεσανατολική Μασονία.

 

 

 

To ισλαμικής τεχνοτροπίας λογότυπο των Shriners με έμβλημα το ασσασινικό γιαταγάνι και αιγυπτιακά στοιχεία.

 

Επειδή λοιπόν οι Shriners προέρχονται από την Μεσοανατολική Μασονία, λατρεύουν την Ανατολή και ιδιαίτερα τη Μέκκα, που τη θεωρούν διεθνή πρωτεύουσα του μυστικισμού. Γι’ αυτό και το Άγαλμα της Ελευθερίας στο Καπιτώλιο της Ουάσινγκτον, όλως παραδόξως, κοιτάει προς την Ανατολή, και έχει την πλάτη του γυρισμένη προς το Αμερικανικό έθνος».

Ο Still αναφέρεται στο άγαλμα της Βαβυλώνιας βασίλισσας Σεμιράμιδος, που σύμφωνα με ορισμένες εσωτερικές παραδόσεις ήταν εγγονή του Νώε, και ταυτόχρονα μητέρα και σύζυγος του Νεμρώδ-Ταμμούζ, μ’ άλλα λόγια η Αστάρτη / Ίσιδα, που δεσπόζει στον τρούλο του Καπιτώλιου.

 

Αν αναλογιστεί κανείς πόσοι δήθεν Χριστιανοί Αμερικανοί πρόεδροι ήταν Μασόνοι, πόσοι Ιλλουμινάτοι Εωσφοριστές, πόσοι Σαμπαταϊστές, πόσοι Ναΐτες, πόσοι Ασσασίνοι, πόσοι Shriners, πόσοι καθαροί Σατανιστές, και πόσοι ποιος ξέρει τι άλλο, τον πιάνει απελπισία.

Πάντως, οι Χριστιανοί ήταν πολύ λίγοι.

 

Οι Καρμπονάροι

Καμμιά έρευνα για τη Νέα Παγκόσμια Τάξη και τις μυστικές εταιρείες της, δεν θα ήταν ολοκληρωμένη αν δεν περιελάμβανε τα όσα αναφέρονται στον Αμερικανό Άλμπερτ Πάικ και στον Ιταλό Τζουζέπε Ματσίνι, ηγέτες της πιο μυστικιστικής μασονίας του 19ου αιώνα.

 

Όπως είδαμε, το κύμα αγανάκτησης για τη δολοφονία του Μόργκαν το 1826, ήταν η αιτία του κλονισμού της Αμερικανικής και της Ευρωπαϊκής Μασονίας.

Το 1814 στο Μιλάνο και τη Βενετία απαγορεύτηκε ο Ελευθεροτεκτονισμός, διότι η Ιταλία δεν ήταν ακόμα ένα ενιαίο κράτος. Το 1816 έγινε το ίδιο και στην Πορτογαλία, ενώ το 1820 έκλεισαν δια νόμου πολλές Στοές στην Πρωσία, και το 1824 στην Ισπανία. Το 1845 η Βαυαρία απαγόρευσε εκ νέου τον Ελευθεροτεκτονισμό.

 

Το 1786 στη Νάπολη της Ιταλίας (που όπως είδαμε, υπήρχε Ναϊτική Στοά από την εποχή του μεσαίωνα), δημιουργήθηκε ένας μυστικός σύνδεσμος με το όνομα Καρμπονάροι (Carbonari) ως «μπροστινή» οργάνωση των Ιλλουμινάτων, προκειμένου να εξαπατηθούν οι βασιλικοί και οι καθολικοί κύκλοι της Εκκλησίας.

 

Ο όρος Καρμπονάροι σημαίνει ανθρακοποιοί δηλαδή καρβουνιάρηδες. Δεν ήταν λίγες οι μυστικές εταιρείες της εποχής που λειτουργούσαν διεισδύοντας σε μια τέχνη ή ένα επάγγελμα που ήταν κλειστό σε ξένους και χρησιμοποιώντας τις σφιχτά δεμένες δομές του για να κερδίσουν οπαδούς και να δημιουργήσουν μια προστατευμένη ομαδική ταυτότητα.

 

Η παραγωγή άνθρακα, η οποία απαιτούσε τη χρήση εύφλεκτων ουσιών και μπορούσε να ασκηθεί με ασφάλεια μόνο σε απομονωμένα μέρη, είχε το πρόσθετο πλεονέκτημα ότι παρείχε μια κατάλληλη μεταφορά για διαφωνία και ανατροπή.

Η «Alta Vendita», που σημαίνει «Αρχαία Αγορά», ήταν ένα συντονιστικό όργανο επικεφαλής των Καρμπονάρων, ένα είδος φοβερού Ύπατου Συμβουλίου, η ύπαρξη του οποίου ήταν πιθανώς άγνωστη στα περισσότερα μέλη της οργάνωσης.

 

 

 

Το μασονικό σύμβολο των Καρμπονάρων.

 

 

Όπως αναφέρει ο αιδεσιμώτατος George Dillon, στο βιβλίο του Grand Orient, Freemasonry Unmasked as the Secret Power Behind Communism, του 1885, μετά τον θάνατο του Βαϊσχάουπτ το 1830, η Alta Vendita, λόγω της διαρκούς ενασχόλησής της με τη Μαύρη Μαγεία, ήλεγχε πλέον όχι μόνο τον σκοτεινότερο Ελευθεροτεκτονισμό της Ιταλίας, αλλά και της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Αγγλίας, μέχρι που ανέβηκε στο προσκήνιο ο Τζουζέπε Ματσίνι (1805-1872), αποσπώντας τα σκήπτρα της Μαύρης Αυτοκρατορίας, και κατευθύνοντας τις επαναστάσεις στην Ευρώπη.

 

Επίσημα, οι Καρμπονάροι έλεγαν ό,τι και οι Ιακωβίνοι πριν από τη Γαλλική επανάσταση: δηλαδή ότι απαιτούσαν συνταγματική μοναρχία ή κοινοβουλευτική δημοκρατία για να απελευθερωθεί ο λαός.

Ο Ματσίνι άρχισε να εργάζεται χτίζοντας πάνω σε χριστιανικό υπόβαθρο, για την επίτευξη του μεγάλου στόχου που ήταν η ολοκληρωτική καταστροφή της Καθολικής Εκκλησίας και όλων των ευρωπαϊκών μοναρχιών που είχαν απομείνει και το πλιάτσικο των περιουσιών τους.

 

Και επειδή πάρα πολλοί εξακολουθούν να έχουν την απορία ακόμα και σήμερα πώς είναι δυνατόν οι «Συνωμότες» να κάνουν τόσο μακροπρόθεσμα σχέδια, την απάντηση τη δίνει ο ίδιος ο Ματσίνι:

«Ο τελικός μας σκοπός είναι ο ίδιος με του Βολταίρου και της Γαλλικής Επανάστασης, η καταστροφή του Καθολικισμού και κάθε Χριστιανικής ιδέας που παρέμεινε στα ερείπια της Ρώμης… Το έργο που αναλάβαμε, δεν είναι έργο μιας ημέρας, ούτε ενός μήνα ή ενός χρόνου. Ίσως διαρκέσει πολλά χρόνια, ίσως και αιώνα».

 
[Grand Orient, Freemasonry Unmasked as the Secret Power Behind Communism].

Είναι αξιοπερίεργο το γεγονός ότι οι στόχοι του Ματσίνι για τη Μασονία ήταν ταυτόσημοι με αυτό που αργότερα ονομάστηκε Επαναστατικός Μαρξισμός. Πράγματι, το 1846, δύο χρόνια πριν από τη δημοσίευση του Κομμουνιστικού Μανιφέστου του Μαρξ και του Ένγκελς, ο Ματσίνι μιλούσε θρασύτατα για πρόσθετες επαναστάσεις στη Γαλλία και την Ιταλία.

 

Αν και η Μασονία παρουσιάστηκε σαν ένα κίνημα για την απελευθέρωση του ανθρώπου από τη διαφθορά και την τυραννία της Καθολικής Εκκλησίας και των δικτατορικών μοναρχιών, ωστόσο ο σκοπός της ανέκαθεν ήταν άλλος και μόνο οι αφελείς αδυνατούν να το αντιληφθούν αυτό.

Όπως οι ίδιοι οι Καρμπονάροι έλεγαν μεταξύ τους «ο στόχος είναι η διαφθορά των μαζών, η διαφθορά των ανθρώπων από τους κληρικούς, και η διαφθορά των κληρικών από εμάς, που μια μέρα θα μας κάνει ικανούς να βάλουμε την εκκλησία στον τάφο της».

Ο Κολοκοτρώνης για τους Καρμπονάρους

Δεν είναι τυχαίο ότι ο μέγας αγωνιστής της δικής μας Επανάστασης, του 1821, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, είχε αντιληφθεί το αληθινό ποιόν της ηγεσίας των Καρμπονάρων και είχε μάθει ότι ο Πάπας ετοιμαζόταν να τους αφορίσει, και έβλεπε τον άμεσο κίνδυνο του συσχετισμού των Ελλήνων αγωνιστών μ’ αυτούς, γεγονός που πίστευε ότι θα προκαλούσε την εχθρότητα των ευρωπαϊκών μοναρχιών.

 

Επισημαίνω ότι μέχρι τότε ο Κολοκοτρώνης διέκειτο φιλικά έναντι του Υψηλάντη και της Φιλικής Εταιρείας. Γι’ αυτό, τον Ιούνιο του 1821 κατόπιν συγκρούσεώς των προεστών με τον Δ. Υψηλάντη, όταν ένας όχλος κινήθηκε απειλητικά εναντίον των στα Βέρβενα, ο Κολοκοτρώνης τους υπερασπίστηκε.

Συγκεκριμένα, είπε στους αντιδρώντες υποστηρικτές του Υψηλάντη:

 

«Διατὶ θέλομεν τὸν χαϋμό μας μονάχοι μας; Ημεὶς ἐσηκώσαμε τὰ ἅρματα διὰ τοὺς Τούρκους καὶ ἔτζι ἀκουσθήκαμεν εἰς τὴν Εὐρώπη, ὅτι σηκωθήκαμεν οἱ Ἕλληνες διὰ τοὺς Τυράννους, καὶ στέκεται ὅλη ἡ Εὐρώπη νὰ ἰδῇ τί πρᾶγμα εἶναι τοῦτο.

 

Οἱ Τούρκοι ὅλοι εἶναι ἀκόμη ἀπείραγοι εἰς τὰ Κάστρα καὶ εἰς ταὶς χώραις, καὶ ἡμεῖς εἰς τὰ βουνά, καὶ ἄν σκοτώσωμεν τοὺς προεστοὺς θὰ εἰποῦν οἱ Βασιλεῖς, ὅτι τοῦτοι δὲν ἐσηκώθησαν διὰ τὴν ἐλευθερίαν, ἀλλὰ διὰ νὰ σκοτωθοῦν συνατοίτους, καὶ εἶναι κακοὶ ἄνθρωποι, Καρβονάροι, καὶ τότε εἰμποροῦν οἱ Βασιλεῖς νὰ βοηθήσουν τὸν Τοῦρκο καὶ νὰ λάβωμεν ζυγὸν βαρύτερον ἀπὸ ἐκεῖνον ὀποῦ εἴχαμε».

 

[Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Διήγησις συμβάντων τῆς Ἑλληνικῆς φυλῆς ἀπὸ τὰ 1770 ἕως τὰ 1836, Τύποις Νικολαΐδου Φιλαδελφέως, Ἀθήνησιν, 1846, σελ.λ΄].

 

 

Καλλιτεχνική αναπαράσταση συνάντησης Καρμπονάρων.

 

Δύο μήνες μετά, στις 23 Σεπτεμβρίου του 1821, ο Πάπας Πίος VII αφόρισε τους Καρμπονάρους και τους ανακήρυξε Μασονική μυστική εταιρεία.

 

Επειδή οι αρχηγοί των Στοών είχαν τη συνήθεια να μαζεύουν ενοχοποιητικά στοιχεία για τους εχθρούς τους, όλα τα ενοχοποιητικά στοιχεία για τα σχέδια του Ματσίνι δόθηκαν στη δημοσιότητα όταν πέθανε ένας από τους ηγέτες της Ιταλικής Μασονίας, με το συνθηματικό ψευδώνυμο Nubius, που λέγεται ότι ήταν ο Filippo Buonarroti (1761-1837) και που αντιπαθούσε τον Ματσίνι.

 

Αν και ο Ματσίνι ήταν ικανός να ελέγχει όλη την Ιταλική Μασονία, το έργο της ένωσης της Παγκόσμιας Μασονίας ήταν ακόμα πολύ δύσκολο. Οι Ιταλοί Ελευθεροτέκτονες και οι υπόλοιποι διαιρέθηκαν σε πολλές αντίπαλες υπο-ομάδες που πολύ συχνά ήταν εχθρικές μεταξύ τους.

 

 

Ο Τζουζέπε Ματσίνι.

 

Γύρω στα 1860 ο Ματσίνι έγραψε στον περιβόητο Πάικ, αναγνωρισμένο ηγέτη του Σκωτικού Δόγματος των ΗΠΑ, να συζητήσουν την πιθανότητα να περιλάβουν τις αμερικανικές Στοές σε μια διεθνή υπερ-δομή.

 

Όμως, όπως προαναφέρθηκε, μετά τη δολοφονία του Μόργκαν, η αμερικανική Μασονία είχε δυσφημιστεί πάρα πολύ και περίμενε ώσπου να κοπάσει η λαϊκή οργή. Γι’ αυτό εμφανίστηκε η οργάνωση Oddefellows που κατάφερε να εξαπλωθεί στις ΗΠΑ ως φιλανθρωπική και «αλληλέγγυα».

Ο Πάικ αρχικά υπήρξε Oddefellower, αλλά όταν καταλάγιασε ο απόηχος της δολοφονίας του Μόργκαν, έγινε Ύπατος Μεγάλος Ταξιάρχης του τεκτονισμού Σκωτικού Τύπου με έδρα το Τσάρλεστον της Νότιας Καρολίνας.

 

Κατά τη διάρκεια του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου ο Πάικ ήταν ταξίαρχος και πολέμησε με τη μεριά της Ομοσπονδίας. Πήρε τον τίτλο του Εντεταλμένου των Ινδιάνων του Νότου και αποστολή του ήταν η δημιουργία ενός στρατού αποτελούμενου από τις αγριότερες φυλές Ινδιάνων της Δύσης. Η συμμορία του έγινε τόσο βάρβαρη, που μετά τον εμφύλιο δικάστηκε και βρέθηκε ένοχος εγκλημάτων αλλά και προδοσίας και φυλακίστηκε.

Ωστόσο, οι Μασόνοι αδελφοί του μεσολάβησαν για να πάρει χάρη από τον πρόεδρο Άντριου Τζόνσον που ήταν και αυτός Μασόνος. Πράγματι, αποφυλακίστηκε, αλλά το αντιμασονικό αίσθημα του λαού ήταν ακόμα πολύ έντονο και η απόφαση αποφυλάκισης καταγγέλθηκε και επανεξετάστηκε.

 

Το Παλλάδιο

Τελικά, η υπόθεση σκεπάστηκε (ως συνήθως) και το 1870 ο Ματσίνι και ο Πάικ, συμφώνησαν για τη δημιουργία ενός ανώτερου μεταρρυθμιστικού δόγματος που έφερε το όνομα Παλλάδιο.

 

Ο Πάικ ονομάστηκε Ποντίφικας του Παγκόσμιου Ελευθεροτεκτονισμού και ο Ματσίνι Κυρίαρχος Ηγέτης της Πολιτικής Δράσης. Η συμμετοχή στο Παλλαδικό τυπικό, ήταν πολύ περιορισμένη και τηρείτο απόλυτη μυστικότητα για τις σκέψεις και τις πράξεις των μυημένων.

 

 

Ο Άλμπερτ Πάικ.

Το Παλλαδικό τυπικό είναι ουσιαστικά μια Εωσφορική τελετουργία. Η θρησκεία του είναι ο Μανιχαϊκός νεο-γνωστικισμός που διδάσκει ότι υπάρχουν δύο θεοί, ο καλός Εωσφόρος και ο κακός Αδωνάι (Γιαχβέ). Ο Εωσφόρος λογίζεται ως ίσος με τον Αδωνάι και όχι κατώτερος.

 

Ο τρόμος

Πώς είναι δυνατόν όμως αυτές οι τεράστιες συνομωσίες να υπάρχουν επί χιλιάδες χρόνια και μόνο ελάχιστα μέλη τους να αποκάλυψαν την απεχθή αλήθεια αυτών των αδελφοτήτων; Πώς ελέγχουν οι μυστικές εταιρείες τα μέλη τους όταν διαφωνήσουν;

 

Η απάντηση είναι μέσω πρόκλησης τρόμου. Οι μυστικές εταιρείες δεν μπορούν να ελέγξουν τα άτομα που δεν τις φοβούνται. Γι’ αυτό το λόγο υφίστανται ακόμα οι τρομεροί όρκοι αίματος. Ο φόβος και ο τρόμος κινούν τις μηχανές του Εωσφορισμού και του Σατανισμού των μυστικών εταιρειών πασών δοξασιών.

Είδαμε τι έπαθε ο καπετάνιος Μόργκαν, ας δούμε τώρα τι έπαθε και ο Φραντσέσκο Κρίσπι, ο Μασόνος πολιτικός που διέφθειρε την Ιταλική Επανάσταση και που έγινε πρωθυπουργός του νεοσύστατου κράτους της Ιταλίας του 1877.

 

Όταν ο Κρίσπι τόλμησε να μην υπακούσει στον Ματσίνι και να τεθεί στην υπηρεσία του βασιλιά της Σαρδηνίας Βίκτωρα Εμμανουήλ Β΄, ο Ματσίνι τον δηλητηρίασε ως παραδειγματισμό των υπολοίπων αδελφών, ώστε να μην διανοηθούν ποτέ κάτι τέτοιο.

Ο Κρίσπι άρχισε να σφαδάζει με φριχτούς πόνους και τότε ο Ματσίνι τον ανάγκασε να ορκιστεί αιώνια υποταγή στις διαταγές του αν ήθελε να ζήσει, προσφέροντάς του το αντίδοτο για να σωθεί.

 

Ο Κρίσπι δέχτηκε, ήπιε το αντίδοτο και συνήλθε, και υπηρέτησε πιστά τις αντιφατικές εντολές των ανωτέρων του, μέχρι την τελική ένωση της Ιταλίας κάτω από μια Μασονική ψευτο-δημοκρατία.

Στην Ιταλία έγινε δηλαδή ό,τι και στη Γαλλική επανάσταση: οι αδηφάγοι Μασόνοι του Ματσίνι καταχράστηκαν την τεράστια εκκλησιαστική και βασιλική περιουσία, ενώ οι “σκλάβοι” όπως αποκαλούσαν τον ιταλικό λαό, δεν ελαφρύνθηκαν καθόλου φορολογικά, και δεν είδαν ούτε μια άσπρη μέρα, το αντίθετο μάλιστα.

 

Μα τι συνέβη;

Μετά από ενάμιση αιώνα της περίφημης Ιταλικής Επανάστασης, όπου οι «απελευθερωτές» είχαν δολίως υποσχεθεί ότι θα παρέχουν στο λαό οτιδήποτε επιθυμούσε απαλλοτριώνοντας τις περιουσίες των τυράννων βασιλέων και Εκκλησίας, δεν έκαναν απολύτως τίποτε. Οι περιουσίες απλώς περιήλθαν στην κατοχή τους και από τους βασιλιάδες και τους κληρικούς, πέρασαν στους αδελφούς Μασόνους και στις οικογένειές τους.

Μετά την ίδρυση του νέου ιταλικού κράτους, για να μην αντιδράσει ο εξαπατημένος λαός, οι αντίχριστοι συνωμότες χρειάζονταν οπωσδήποτε έναν πανίσχυρο στρατό για να τους προστατεύει.

 

Και αυτό επιτεύχθηκε με τη βαρύτατη φορολόγηση για τη δημιουργία ναυτικού και στρατού, και την τοποθέτηση Μασόνων σε θέσεις αξιωματικών που ζούσαν πλουσιοπάροχα από τους φόρους των «σκλάβων», απολαμβάνοντας τις κατασχεμένες περιουσίες στην υγειά των κορόιδων.

Ακριβώς δηλαδή ό,τι γίνεται και σήμερα στην Ελλάδα με την κατασχεμένη περιουσία του ελληνικού λαού από το ΤΑΙΠΕΔ και άλλες «φωτεινές» δυνάμεις που με τα Μνημόνια μας έσωσαν από το χρέος που τριπλασίασαν…

 

Ο Καρλ Μαρξ και η Διεθνής των Εργατών – Η αλήθεια πίσω από την επανάσταση των Μπολσεβίκων – Ο μύθος του Χιράμ Αμπίφ – Oμοσπονδιακό Αποθεματικό Κεφάλαιο – Rounde Table – Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων – Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος.

 

 

ΠΗΓΕΣ:

William Τ. Still, Nέα Παγκόσμια Τάξη: Το αρχαίο σχέδιο των μυστικών εταιρειών, εκδ. Στερέωμα, 1992.

Nesta Webster, World Revolution. The Plot against Civilisation, 1921, επανέκδ. 2013.

Des Griffin, Descent into Slavery, The Rothshilds, 1961.

Albert Pike, Morals and Dogma, Αρχές και φιλοσοφία των Ελευθεροτεκτόνων του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου, εκδ. Τετρακτύς, Β΄ Τόμος, 2002.

William J. Whalen, Christianity and American Freemasonry, 1958.

Robert Lee, The 250th Anniversary of the Birth of George Washington, «American Opinion», Φεβρ. 1982.

Captain William Morgan, Illustrations of Masonry by One of the Fraternity Who Has Devoted Thirty Years to the Subject, 1827.

Léon de Poncins, Les forces secrètes de la révolution, 1929.

Mustafa El-Amin, Al-Islam, Christianity and Freemasonry, 1985.

Jochen Burgtorf, Τhe Central Convent of Hospitallers and Templars, εκδ. Brill, 2008.

Κ. Ζαφειρίου, Παγκόσμια Ευρωμασονική Συνομωσία, εκδ. Επίγνωση, 1994.

Τexe Marrs, Τα απόκρυφα μυστικά της Μασονίας, εκδ. Στερέωμα, 1991.

Constance Cumbey, Η συνομωσία του Υδροχόου: Το κίνημα της Νέας Εποχής και η επερχόμενη εποχή της βαρβαρότητας, εκδ. Μπίμπης.

Michael Clark, Ο Χριστός, ο Χριστιανισμός και η Μασονία, εκδ. Μπίμπης, 1991.

Stephen Night, Τhe Brotherhood: The explosive exposé of the Secret World of the Freemasons, εκδ. Harper Perennial, 2007.

Lady Queenborough & Edith Starr Miller, Occult Theocracy: The mysteries of Freemasonry and Secret Societies, 2017.

George Dillon, Grand Orient, Freemasonry Unmasked as the Secret Power Behind Communism, 1885.

ΠΩΣ ΟΙ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ, ΤΙΣ ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ, ΤΑ ΑΦΟΡΟΛΟΓΗΤΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΗΝΩΜΕΝΑ ΕΘΝΗ ΩΣ ΜΕΣΑ ΕΠΙΤΕΥΞΗΣ ΜΙΑΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ 

 

• Ο μύθος του Χιράμ Αμπίφ
• O Kαρλ Μαρξ
• Η αποσιώπηση των Ρότσιλντ
• Η Διεθνής
• Ρωσική Επανάσταση και Τουρκο-χάζαροι εβραίοι αιρετικοί
• Μασονία και Μπολσεβίκοι
• Η Επανάσταση των Μπολσεβίκων
• Οι χρηματοδότες της γενοκτονίας
• Η FED
• Η Στρογγυλή Τράπεζα (Round Table)
• RIIA (Chatham House) και Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων (CFR)
• Το δυτικό εκπαιδευτικό σύστημα
• Το ξαναγράψιμο της Ιστορίας
• Σύνοψη και επίλογος

 

Στο 3ο και τελευταίο μέρος αυτής της μεγάλης έρευνας θα δείξουμε τη σχέση των Ναϊτών Ιπποτών με τον Τεκτονισμό, την αλήθεια για τον Καρλ Μαρξ και την αποσιώπηση των Ρότσιλντ από το έργο του, τη Διεθνή των Εργατών, την καταγωγή και τη σχέση των Μπολσεβίκων ηγετών με εβραϊκές σέχτες και τη Μασονία, πώς και γιατί δημιουργήθηκε η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ, τον ρόλο της Στρογγυλής Τραπέζης, του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων και των αφορολόγητων ιδρυμάτων των ΗΠΑ, και πώς θα ανατραπούν τελικά τα σχέδια των μυστικών εταιρειών για τη καταστροφή του πολιτισμού και της ανθρωπότητας.

Ο μύθος του Χιράμ Αμπίφ

Πριν προχωρήσουμε την έρευνά μας πάνω στις μυστικές εταιρείες, οφείλουμε να γνωρίζουμε τον μύθο του Χιράμ Αμπίφ, που παίζει σημαντικό ρόλο στις τεκτονικές τελετουργίες.

 

Αν και στην Παλαιά Διαθήκη μνημονεύονται διαφορετικά πρόσωπα με το όνομα Χιράμ, οι Μασόνοι λέγουν ότι ο Χιράμ Αμπίφ, ή Γιος της Χήρας των τελετουργιών τους (δηλαδή της θεάς Ίσιδας/Αστάρτης που στα μυστήριά της ήταν μυημένος ο Χιράμ), ήταν ο Τύριος αρχιτέκτονας του ναού του Σολομώντα, και τον θεωρούν τον μεγαλύτερο διδάσκαλο Μασόνο όλων των εποχών.

 

Συνοπτικά, ο Αμπίφ που τον συναντάμε και με το όνομα Αδωνιράμ, δολοφονήθηκε από τρεις δόκιμους τέκτονες όταν προσπάθησαν να τον εξαναγκάσουν να αποκαλύψει την τοποθεσία που βρισκόταν ο ιερός θησαυρός του προφήτη Ενώχ, που είχε αποκαλυφθεί τυχαία κατά τη διάρκεια εργασιών που γίνονταν στο ναό.

 

Ο θησαυρός αποτελείτο από χρυσά και ορειχάλκινα πιάτα με αιγυπτιακά ιερογλυφικά που περιέγραφαν την αληθινή ιστορία του κόσμου και τα αρχαία μυστήρια που διαφύλαξε ο Ενώχ, που ορισμένα απ’ αυτά αναφέρονται στο απόκρυφο «Ευαγγέλιο» του Ενώχ.

Ο Ενώχ έθαψε τη μυστική αναφορά λίγο πριν από τον Μεγάλο Κατακλυσμό που μνημονεύει η Βίβλος προκειμένου να τη διαφυλάξει, προφητεύοντας ότι κάποτε ένας απόγονος Ισραηλιτών θα ανακάλυπτε τη μεγάλη και «ιερή» κληρονομιά του.

 

 

Εικονογράφηση της τελετής μύησης του 3ου βαθμού που αναπαριστά τον φόνο του Χιράμ Αμπίφ, από βιβλίο του 1733.

 

Από δω και πέρα οι Ναΐτες Ιππότες συνδέονται με τον Ενώχ και τον Χιράμ ως εξής: Σύμφωνα με το βιβλίο του ιστορικού Tim Wallace-Murphy με τίτλο The Knights of the Holy Grail: The Secret History of the Knights Templar, του 2012, οι ηγέτες των Ναϊτών Ιπποτών κατάγονταν από τη βασιλική γενιά του Δαβίδ.

 

Μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Τίτο το 70 μ.Χ., οι ευγενείς εβραίοι πρόγονοί τους διέφυγαν στην Ευρώπη. Εν συνεχεία, μέσω γάμων, αναμείχθηκαν με τις ευρωπαϊκές βασιλικές οικογένειες.

Σύμφωνα μ’ αυτήν την εκδοχή, οι ιουδαϊκής ρίζας Ναΐτες, επέστρεψαν στην Ιερουσαλήμ, όχι για να την απελευθερώσουν από τους μουσουλμάνους, αλλά για να ανακτήσουν τον θησαυρό του πανάρχαιου προγόνου τους Ενώχ, που πίστευαν ότι τους ανήκε. Στον θησαυρό θεωρείται ότι περιεχόταν και η Κιβωτός της Διαθήκης.

 

Αφού έσκαψαν επί 9 χρόνια στην τοποθεσία του Ναού του Σολομώντα, βρήκαν τον θησαυρό, και μετά από πολλές περιπέτειες κατέληξαν να τον κρύψουν στο παρεκκλήσι του Rosslyn της Σκωτίας, κοντά στο σημείο που αργότερα ιδρύθηκε η μητρική Στοά των Ελευθεροτεκτόνων της Ευρώπης.

 

Μια άλλη παραλλαγή είναι των ερευνητών Christopher Knight και Robert Lomas, και το βιβλίο τους The Hiram Key: Pharaohs, Freemasonry, and the Discovery of the Secret Scrolls of Jesus, του 1996, που ισχυρίζονται ότι οι ρίζες του Ελευθεροτεκτονισμού ανάγονται στην δολοφονία από τους Υκσώς το 1570 π.Χ. του φαραώ της αρχαίας Αιγύπτου Σεκένενρε, που ήταν μέγας μύστης.

 

Έτσι, μπορούμε να πούμε ότι οι Ναΐτες Μάγιστροι που είχαν διαφυλάξει τις προηγμένες γνώσεις των αρχαίων Αιγυπτίων, των Πυθαγορίων και των Γνωστικών, τις έκρυψαν με ασφάλεια μέσα στον Ελευθεροτεκτονισμό που οι ίδιοι ίδρυσαν στη Σκωτία, 12^ο μ.Χ. αιώνα και όχι τον 17^ο που λέει η επίσημη εκδοχή.

 

O Kαρλ Μαρξ

Ο αγαπημένος των μυστικών εταιρειών είναι ο Καρλ Μαρξ, ο πατέρας του Κομμουνισμού και συγγραφέας του Κομμουνιστικού Μανιφέστου. Ίσως ποτέ δεν υπήρξε μια τόσο πεπλανημένη λαϊκή πεποίθηση γύρω από ένα πρόσωπο, όσο για τον Μαρξ.

Ωστόσο, υπάρχουν πλείστες αποδείξεις ότι ο Μαρξ ενδιαφερόταν πολύ λιγότερο για τα βάσανα των φτωχών ανθρώπων, απ’ όσο για όσα τον πρόσταζαν οι μυστικές εταιρείες.

 

Ο Μαρξ γεννήθηκε το 1818 στη Γερμανία από ευκατάστατους εβραίους γονείς. Ο πατέρας του ήταν δικηγόρος, απόγονος οικογένειας ραββίνων. Για να κάνει τη ζωή των παιδιών του πιο εύκολη, όπως και τη δική του, είχε μεταστραφεί στον χριστιανισμό, όπως έκαναν πάρα πολλοί εβραίοι της εποχής του, και βάφτισε τον Καρλ χριστιανό σε ηλικία 7 ετών. Έτσι ο Καρλ ως παιδί είχε πειστεί ότι ήταν χριστιανός.

 

Όπως γράφει ο Αμερικανός καθηγητής νομικής και συγγραφέας Willard Cleon Skousen, στο βιβλίο του The Naked Communist (Ο απογυμνωμένος κομμουνιστής), του 1958: «Δεν θα μάθουμε ποτέ γιατί ο Μαρξ στράφηκε τόσο λυσσαλέα εναντίον του χριστιανισμού, ωστόσο είναι σαφές ότι μυήθηκε σε σατανιστικά τελετουργικά πριν από την ηλικία των 19 ετών. Έτσι, δεν έγινε άθεος, όπως πιστεύεται, αλλά σατανιστής».

 

Γιατί ο Μαρξ, εκτός από Μασόνος, ήταν και σατανιστής, κάτι υποτίθεται ασυμβίβαστο. Στις Βρυξέλλες, γνώρισε τον Σιωνιστή Moses Hess, επίσημα «φλογερό σοσιαλιστή» αλλά στην πραγματικότητα έναν καμπαλιστή ραββίνο, που τον μύησε σε προχωρημένο στάδιο του σατανισμού.

 

Tο ίδιο επιβεβαιώνει και ο καθηγητής πολιτικών επιστημών Paul Kengor στο βιβλίο του The Devil and Karl Marx: Communism’s Long March of Death, Deception, and Infiltration, του 2020. Δεν είναι τυχαίο ότι το 1837 ο Μαρξ έγραψε: «Η ψυχή μου, που ήταν κάποτε ανοιχτή στο Θεό, διαλέχτηκε για την κόλαση».

 

Αδιαμφισβήτητες αποδείξεις περί του Μαρξ μπορεί να αναζητήσει κάθε ενδιαφερόμενος και στο ελληνικό τεκτονικό περιοδικό «Πυθαγόρας», τεύχος 98, του 2008, όπου αναγράφονται τα εξής:

«Στην πρόσφατη επαναστατική ιστορία της Ευρώπης, πολλοί πρωτεργάτες ανατρεπτικῶν θεωριών, όπως ο Καρλ Μαρξ, αλλά και ο πατέρας του αναρχισμού Πιέρ Ζοζέφ Προυντόν, καθώς και πολλοί ηγήτορες των μετέπειτα Ρωσικών Επαναστάσεων του 1905 και του 1917, μεταξύ των οποίων ο Νικολάϊ Ίλιτς Ουλιάνωφ (Βλαδίμηρος Λένιν) και ο Αλέξανδρος Κερένσκι, επέρασαν από τον Τεκτονισμό».

 

Ως νέος, ο Μαρξ έπινε, έμπλεκε σε καυγάδες και ξόδευε αφειδώς το πατρικό χαρτζιλίκι που δεν ήταν διόλου ευκαταφρόνητο. Το 1843 πήγε στο Παρίσι για να μελετήσει τον γαλλικό Κομμουνισμό, και εκεί συνάντησε τον νεαρό Έγκελς, άλλον ένα μαθητή του Hess, πλούσιο γιο ενός Γερμανού βιομηχάνου, με ριζοσπαστικές ιδέες. Και οι δύο ζούσαν με τα πατρικά εμβάσματα και στόχευαν στο πολιτικό όφελος της ανάδειξης των ιδεών τους.

 

Ωστόσο, στην εποχή τους δεν ήταν οι μόνοι που πρέσβευαν τον Κομμουνισμό για πολιτικό όφελος. Πολλοί φίλοι τους είχαν τις ίδιες απόψεις, όπως ο Μιχαήλ Μπακούνιν, που δήλωνε αναρχικός, και ο οποίος μέσα από τις δηλώσεις του παραδεχόταν την άμεση σχέση ανάμεσα στις σοσιαλιστικές επαναστάσεις και τον σατανισμό:

«Ο Διάβολος είναι η επανάσταση εναντίον της θεϊκής εξουσίας, όπου βλέπουμε το γόνιμο σπέρμα όλων των ανθρώπινων χειραφετήσεων: την επανάσταση. Ο Σατανάς είναι ο αιώνιος στοχαστής, ο πρώτος απελευθερωμένος διανοούμενος».

 

Ο Μπακούνιν αποκάλυψε ότι «Ο αληθινός στόχος των επαναστάσεων δεν είναι η απελευθέρωση του φτωχού από την εκμετάλλευση, αλλά να ξυπνήσουν τον Διάβολο στους ανθρώπους και να προκαλέσουν τα χαμηλότερα πάθη του. Η αποστολή μας είναι να καταστρέφουμε, και όχι να καλυτερεύουμε».

 

Ένας άλλος φίλος του Μαρξ, ο Πιέρ Ζοζέφ Προυντόν, ακολουθώντας τη φιλοσοφία του Φράνσις Μπέικον, έγραφε στο βιβλίο του Τι είναι η ιδιοκτησία; που εξεδόθη το 1840, ό,τι ακριβώς πρεσβεύουν και οι σημερινοί σατανιστές, δηλαδή η κλίκα του Φόρουμ του Νταβός: «Η ιδιοκτησία είναι κλοπή, η αυτοκτονία της κοινωνίας και η μητέρα της τυραννίας». Και φυσικά, πάντα εννοούν την ιδιοκτησία όλων των άλλων, πλην της δικής τους.

 

Βλακωδώς λοιπόν, σήμερα διαμαρτύρονται αρκετοί αδαείς και στη χώρα μας ότι αυτά που ξεστομίζει η ελληνική κυβέρνηση, το Φόρουμ και τα τσιράκια του, είναι πρωτοφανή πράγματα που αντιστρέφουν τη λογική.

 

Δείχνει μεγάλη άγνοια να αναρωτιώμαστε με ποιο δικαίωμα δείχνουν τόσο θράσος οι «Global», εκλεκτοί ηγέτες των δυτικών κυβερνήσεων κατασκευής Κλάους Σβαμπ, και εκφοβίζουν ότι μέχρι το 2030 δεν θα κατέχουμε τίποτε και ότι θα μας αρέσει:

Κατ’ ευθείαν από τους Ιλλουμινάτους, τους Κομμουνιστές και την άγρια επιθυμία τους για πλιάτσικο κάθε ξένης περιουσίας, κυρίως, χριστιανικής. Έχουμε επανειλημμένως καταδείξει ότι οι ρίζες αυτής της κοσμοθεώρησης είναι πολύ παλιές.

 

Η αποσιώπηση των Ρότσιλντ

Στο Κεφάλαιο όπου ο Μαρξ κατήγγειλε τα θεμέλια του καπιταλισμού, δεν αναφέρει καθόλου τους κυρίαρχους της εποχής του, τους Ρότσιλντ. Αυτή η παράλειψη είναι εντελώς ύποπτη, καθώς εκείνη η εποχή, από το 1820 και μετά, έμεινε γνωστή ως «Η εποχή των Ρότσιλντ».

Πώς και δεν άκουσε τίποτε γι’ αυτούς ο Μαρξ;

Ο Des Griffin, στο βιβλίο του Descent into Slavery, του 1961, επισημαίνει ότι το γεγονός ότι οι Ρότσιλντ δεν αναφέρθηκαν καθόλου από τον Μαρξ, δεν είναι καθόλου τυχαίο, αλλά καλλιεργήθηκε προσεκτικά από τον ίδιο.

 

Οι Ρότσιλντ ήλεγχαν, και εξακολουθούν να ελέγχουν, πολλούς βιομηχανικούς, εμπορικούς, τουριστικούς και μεταλλευτικούς οργανισμούς και εταιρείες, χωρίς όμως να φέρουν το όνομά τους. Το αν ήταν μυστικοί χρηματοδότες των Ιλλουμινάτων της Γαλλικής Επανάστασης και της Ιακωβινικής εισβολής στις ΗΠΑ, δεν αποδεικνύεται από κάποια έγγραφα, αλλά δια της λογικής, όταν συσχετίσουμε τα ιστορικά γεγονότα.

 

Σε κάθε περίπτωση όμως, η επιρροή των Ρότσιλντ στη βιομηχανική Αμερική του 19ου αιώνα, ήταν πασιφανής. Δουλεύοντας μέσα από τις φίρμες της Wall street, Kuhn, Loeb & Co. και J. P. Morgan, χρηματοδότησαν τον Τζων Ροκφέλερ για να δημιουργήσει την αυτοκρατορία πετρελαίου, τον Έντουαρντ Χάριμαν (σιδηρόδρομοι) και τον Άντριου Κάρνεγκι (αλουμίνιο).

Την εποχή που ο Μαρξ τελείωσε το Κεφάλαιο τα πλούτη του φανερού πλέον οίκου των Ρότσιλντ, ήταν τόσα πολλά ώστε υπολογίστηκε πως ήλεγχαν το 50% του παγκόσμιου πλούτου.

 

Πόσο είναι λογικό το γεγονός ότι ο Μαρξ, ένας άνδρας που κατήγγειλε τον καπιταλισμό, απέφυγε να αναφερθεί στους κυριώτερους πρωταιτίους του; Πώς μπορούμε να εξηγήσουμε την απίστευτη αυτή παράλειψη;

Μόνο αναγνωρίζοντας ότι ο Μαρξ δεν ήταν ειλικρινής όταν αποκήρυσσε το καπιταλιστικό σύστημα, διότι είχε άλλους σκοπούς στο μυαλό του. Ο Μπακούνιν, που είχε αντιληφθεί τον ρόλο του, έγραφε τα παρακάτω:

«Ο Μαρξ, εβραίος ο ίδιος, έχει γύρω του, στο Λονδίνο και τη Γαλλία, αλλά ειδικά στη Γερμανία, ένα πλήθος, ραδιούργων, κινητικών και κερδοσκόπων εβραίων: εμπορικούς ή τραπεζικούς πράκτορες, συγγραφείς, πολιτικούς, ανταποκριτές εφημερίδων όλων των αποχρώσεων, με το ένα πόδι στην τράπεζα, και το άλλο στο σοσιαλιστικό κίνημα, και με τα μέσα που έχουν στον γερμανικό ημερήσιο Τύπο −έχουν πάρει στην κατοχή τους όλες τις εφημερίδες− μπορείτε να φανταστείτε τι είδους αηδιαστική λογοτεχνία παράγουν. 

 

Τώρα, ολόκληρος αυτός ο εβραϊκός εσμός, ο οποίος σχηματίζει μια ενιαία κερδοσκοπική αίρεση, έναν λαό αιμορούφουλων, ένα λαίμαργο παράσιτο, σφιχτά δεμένος όχι μόνο υπεράνω των εθνικών συνόρων, αλλά και όλων των πολιτικών απόψεων, σήμερα στέκεται ως επί το πλείστον στη διάθεση του Μαρξ και ταυτόχρονα, στη διάθεση των Ρότσιλντ.

 

Είμαι βέβαιος ότι, από την μία πλευρά, η οικογένεια Ρότσιλντ εκτιμά την αξία του Μαρξ, και από την άλλη πλευρά, ο Μαρξ αισθάνεται μία ενστικτώδη συμπάθεια και τρέφει έναν μεγάλο θαυμασμό για την οικογένεια Ρότσιλντ. Αυτό ίσως φαίνεται περίεργο. Τι κοινό θα μπορούσε να υπάρχει μεταξύ του κομμουνισμού και της υψηλής διαχείρισης χρημάτων;

 

Ο κομμουνισμός του Μαρξ ζητά έναν ισχυρό συγκεντρωτισμό στο κράτος και όπου συμβαίνει κάτι τέτοιο, πρέπει αναπόφευκτα να υπάρχει μία κεντρική, κρατική τράπεζα, και όταν αυτή υφίσταται, εκεί το παρασιτικό εβραϊκό έθνος, το οποίο κερδοσκοπεί πάνω στον μόχθο του λαού, θα βρίσκει πάντοτε τα μέσα να επικρατεί».


 

[Michael Bakunin, Personliche Beziehungen zu Marx. 1871, Gesammelte Werke (Προσωπικές σχέσεις με τον Μαρξ. Συλλετικά έργα. Τόμος 3), Βερολίνο, 1924. Μετάφραση της γράφουσας από τα αγγλικά].

Για να το πούμε λοιπόν πιο απλά, ο Κομμουνισμός ήταν ένα κατασκεύασμα των εβραίων μεγαλοτραπεζιτών, και ο Μαρξ, ως Μασόνος και σατανιστής τους εξυπηρέτησε αφάνταστα.

 

 

Η Διεθνής

Η 1η Διεθνής Ένωση Εργατών δημιουργήθηκε το 1864 στο Λονδίνο και στην πραγματικότητα ήταν ένα Μασονικό μείγμα από επίλεκτους σοσιαλιστές, κομμουνιστές, άθεους και σατανιστές, έτοιμους να φιλοσοφήσουν για την εργατική τάξη. Ωστόσο, ελάχιστοι απ’ αυτούς είχαν οποιαδήποτε πρακτική εμπειρία.

Η 1η Διεθνής δεν μπορεί να θεωρηθεί σαν κάτι διαφορετικό από μια μεταμφίεση, της «Πεφωτισμένης» Μασονίας. Η Διεθνής έβρισκε παντού υποστήριξη από τη Μασονία, και μέχρι σήμερα οι τεκτονικές στοές υποστηρίζουν θερμά τον Κομμουνισμό.

 

Η Διεθνής δεν ήταν λοιπόν παρά μια συνάθροιση των μυστικών εταιρειών της Ευρώπης και της Αμερικής, υπό τον μανδύα μιας εργατικής συνέλευσης, ένα διεθνές γραφείο καθοδήγησης της εργατικής τάξης, υποτίθεται για την προάσπιση των συμφερόντων της, κάτι που, αλλοίμονο, δεν εκπληρώθηκε ποτέ.

 

 

Χάρτης της Παγκόσμιας Επανάστασης. Μελετήστε τον προσεκτικά για να καταλάβετε τη «Μεγάλη Εικόνα».

 

Όπως αναφέρει η Nesta Webster στο βιβλίο της World Revolution. The Plot against Civilisation, του 1921:

 

«Όλες οι συζητήσεις για την θέση των εργατών και τα πρακτικά προβλήματα της βιομηχανίας, παραγκωνίστηκαν, και η Διεθνής έγινε απλώς μια μηχανή που σκόπευε να πολεμήσει τον πολιτισμό. Με την άλωσή της από τις μυστικές εταιρείες και τις διδασκαλίες του Ιλλουμινισμού, όλος ο μηχανισμός της επανάστασης, πέρασε στους κόλπους της. Έτσι, όπως η Λέσχη των Ιακωβίνων εξετέλεσε φανερά το κρυμμένο σχέδιο των Ιλλουμινάτων, η Διεθνής καθοδηγούσε στα φανερά την Παγκόσμια Επανάσταση, έχοντας τα ίδια τρομερά μυστικά».

 

Η φιλοσοφία που απέρρευσε από τη Διεθνή, δεν ήταν παρά μια δικαίωση του Κακού. Όλα τα μέσα ήταν αποδεκτά, ηθικά ή ανήθικα, αρκεί να ήταν αποτελεσματικά. Το επικρατέστερο σύνθημα ήταν το πασίγνωστο «Νόμος είναι το δίκαιο του εργάτη», οπότε καμμία ενέργεια που υποτίθεται ότι συνδεόταν με την προστασία των εργαζομένων, δεν μπορούσε να είναι παράνομη, και ας ήταν ανήθικη.

Το μαρξιστικό κίνημα, αφού ξεγέλασε την ανθρωπότητα με επαναστάσεις, εξεγέρσεις και εμφυλίους πολέμους, ως δια μαγείας κατέρρευσε παταγωδώς το 1989, όπου με τη Συμφωνία της Μάλτας, εγκαινιάστηκε η επικαιροποιημένη Νέα Τάξη Πραγμάτων.

 

Έτσι, προδόθηκε ότι το Σχέδιο είχε διάρκεια ακριβώς 200 ετών, έχοντας εξαθλιώσει, καταχρεώσει και γενοκτονήσει τους λαούς, και τοποθετήσει στο κέντρο της παγκόσμιας εξουσίας εβραϊκές Κεντρικές Τράπεζες που είναι όλες ιδιωτικές και ελέγχουν το παγκόσμιο χρήμα, ώστε οι λαοί να δεχτούν ως πανάκεια τη λύση μιας Παγκόσμιας Κυβέρνησης δέκα Αντίχριστων, σύμφωνα με το Σχέδιο της αναβίωσης της Ατλάντιας Κοινοπολιτείας.

Ρωσική Επανάσταση και Τουρκο-χάζαροι εβραίοι αιρετικοί

Επισημαίνουμε εδώ, ότι από τα 22 μέλη των Λαϊκών Επιτροπών της πρώτης Σοβιετικής Κυβέρνησης, τα 17 ήταν Χαζαρο-εβραϊκής προελεύσεως και από τους 554 Λαϊκούς Επιτρόπους, οι 447 ήταν επίσης Χάζαρο-εβραίοι (όχι Ιουδαίοι).

Ο ίδιος ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν έχει δηλώσει δημοσίως ότι η πρώτη Σοβιετική Κυβέρνηση απαρτιζόταν κατά 80-85% από εβραίους.

 

Όπως τονίζει ο Ρώστος ιστορικός Oleg Budnitskii, στο βιβλίο του Russian Jews Between the Reds and the Whites, 1917-1920, του 2012, συνέβη ένα μοναδικό φαινόμενο στην Ιστορία, κατά το οποίο της μεγαλύτερης επανάστασης όλων των εποχών, ηγούνταν άτομα που αντιπροσώπευαν μόλις το 3% του συνολικού πληθυσμού των 136 εκατομμυρίων πολιτών της αχανούς Ρωσικής Αυτοκρατορίας του 1914. Μόλις όμως εξασφάλισαν την κυριαρχία τους, καταδίωξαν με φοβερά πογκρόμ τους πραγματικούς, ορθόδοξους εβραίους, όπως και τους πιστούς όλων των άλλων δογμάτων.

 

 

Πώς μπορεί άραγε να δικαιολογηθεί αυτή η δυσανάλογη αντιπροσώπευση; Ο πρωτεργάτης του Σιωνισμού, Θεόδωρος Χερζλ, το 1905 που είχε επισκεφθεί τη Ρωσία, απέδωσε αυτό το γεγονός στην πρότερη, μεγάλη τους καταπίεση από την τσαρική κυβέρνηση (The Diaries of Theodore Herzl, 1958).

Επισημαίνουμε ότι όλοι οι εβραίοι επαναστάτες προέρχονταν από την ανώτερη τάξη, ήταν διανοούμενοι, με πανεπιστημιακή μόρφωση και ξένες γλώσσες. Ελάχιστοι ήταν οι εργάτες, ενώ δεν υπήρχαν καθόλου αγρότες. Αν καταπιέζονταν τόσο πολύ, πως είναι δυνατόν να υπήρχε τόσο προηγμένη ανώτερη τάξη;

 

Η απάντηση είναι ότι ο τσάρος Αλέξανδρος Β΄ με τη μεταρρύθμιση του 1861 και τον πολλαπλασιασμό των Μασονικών Στοών, τους είχε απονείμει πάρα πολλά προνόμια, μεταξύ των οποίων και το δικαίωμα να αναλαμβάνουν κυβερνητικές θέσεις, εφόσον βέβαια είχαν κάνει κατάλληλες σπουδές. Και οι πλούσιες εβραϊκές οικογένειες που μπορούσαν να σπουδάσουν τα παιδιά τους ήταν πολλές, απόδειξη ότι είχαν ευκαιρίες πλουτισμού.

 

Ωστόσο, μετά τη δολοφονία του τσάρου το 1881, το κλίμα αντιστράφηκε και ο λαός που γνώριζε τις προθέσεις των μορφωμένων Χαζαρο-εβραίων για αποκλειστική πολιτική και οικονομική ηγεμονία, τους καταδίωκε συχνά και ενίοτε, απηνώς.

Και λέμε Χαζαρο-εβραίων, διότι ουδόλως επρόκειτο για απόγονους Σημιτών από την Ιουδαία. Αυτοί οι άνθρωποι φυλετικά ανήκαν σε μια ημι-νομαδική τουρκική φυλή που οι χρονικογράφοι αναφέρουν ότι την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου ζούσε ήδη στα βάθη της Ασίας, ανάμεσα στην Κασπία και τη λίμνη Αράλη.

 

Οι Χάζαροι ήταν επιμειξία Τούρκων, Ούννων, Μογγόλων, και Τάταρων.  

Οι βασιλιάδες τους που ονομάζονταν χαγάνοι (khagan= αυτοκράτορας) και οι ηγεμόνες τους χάνοι (khan), εξ ου και τα εβραϊκά επώνυμα Khagan, Khan ή Khun, που δείχνουν χαζαρική καταγωγή, σταδιακά διεύρυναν την επικράτειά τους σε πραγματική αυτοκρατορία.

Πιεζόμενοι από τη μια από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, και από την άλλη από το Χαλιφάτο των Ομεϋαδών και των Αβασσιδών, οι Τουρκο-Χάζαροι που μέχρι τότε ήταν τεγκριστές, πίστευαν δηλαδή σε έναν συγκερασμό παγανιστικών δοξασιών, περί το 720 μ.Χ. προσχώρησαν στον εβραϊσμό για ευνόητους γεωπολιτικούς λόγους, χωρίς όμως να είναι Σημίτες.

 

Την εποχή της Ρωσικής Επανάστασης οι κυριώτερες εστίες των Χαζαρο-εβραίων εντοπίζονταν σε μία μεγάλη περιοχή που περιέκλειε την Οδησσό και το Κίεβο της σημερινής Ουκρανίας, και έφτανε μέχρι τη Βαρσοβία της Πολωνίας και το Βίλνιους της Λιθουανίας. Η σημερινή Ουκρανία δεν υπήρχε ως ξεχωριστό κράτος, αλλά ως επαρχία της Ρωσικής Αυτοκρατορίας και η Χαζαρία (Khazaria) ήταν οι νοτιοανατολικές περιοχές της.

 

 

Χάρτης της χαζαρικής αυτοκρατορίας γύρω στο 700 μ.Χ. Από το βιβλίο του Άρθουρ Καίστλερ «Η 13η φυλή».

 

 

Πρέπει λοιπόν να γίνει σαφές ότι οι εξεβραϊσθέντες Χάζαροι δεν είχαν, και οι απόγονοί τους εξακολουθούν να μην έχουν, καμμία απολύτως γενετική σχέση με τον σύμμεικτο λαό Σημιτών του Μωϋσή και του Σολομώντα, ούτε με τους Ιουδαίους της εποχής του Τίτου.

 

Οι εβραίοι Μπολσεβίκοι επαναστάτες, φυλετικά δεν ήταν σε καμμία περίπτωση Σημίτες, αλλά Τουρκο-Χάζαροι, και μάλιστα αιρετικοί στις θρησκευτικές πεποιθήσεις τους. Αυτός λοιπόν ο κατασκευασμένος μύθος του αντι-σημιτισμού πρέπει επιτέλους να τελειώσει οριστικά.

Διότι πολλοί εβραίοι αυτών των περιοχών, αιώνες νωρίτερα, είχαν ασπαστεί τον Σαμπαταϊσμό και άλλοι τον Φρανκισμό που ήταν εβραϊκές μεσσιανικές, σατανιστικές σέχτες.

Μασονία και Μπολσεβίκοι

Σύμφωνα με πολλούς ερευνητές που μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, ερεύνησαν διαβαθμισμένα έγγραφα, όπως ο Εσθονός δημοσιογράφος και συγγραφέας Jüri Lina, οι Λένιν και Τρότσκι ήταν αποδεδειγμένα Μασόνοι.

Και οι δυό τους, ήταν μέλη της Μασονικής Στοάς Art & Travail (Τέχνη και Εργασία) του Παρισιού, και είχαν λάβει μέρος στη Διεθνή Συνδιάσκεψη των Ελευθεροτεκτόνων στην Κοπεγχάγη το 1910.

 

Ο αντιμασόνος και αντικομμουνιστής Lina, που επί Σοβιετικής Ένωσης διώχθηκε από την KGB για τις έρευνές του και αυτοεξορίστηκε στη Σουηδία, παραθέτει τα ευρήματά του στο συγκλονιστικό βιβλίο Under the Sign of the Scorpion: The Rise and Fall of the Soviet Empire, του 1998, καθώς και στο ντοκιμαντέρ Ιn the Shadow of Hermes, που σας καλούμε να παρακολουθήσετε οπωσδήποτε.

 

Ο Λίνα, αποδεικνύει ότι ο Τρότσκι ήταν «μπροστινός» του Γερμανο-Αμερικανού σιωνιστή τραπεζίτη Jacob Schiff, που καταγόταν από διακεκριμένη και παλαιότατη ραβινική οικογένεια Χάζαρων ευγενών Ασκενάζι, και ότι πίσω από τις επαναστάσεις βρισκόταν η διεθνής εβραϊκή υπερ-στοά Μπενέ Μπερίτ (Β’nai B’rith) της οποίας ο Τρότσκι ήταν μέλος.

 

Επιπλέον, ο Βρετανός οικονομολόγος και συγγραφέας Antony Sutton, που ερεύνησε διαβαθμισμένα έγγραφα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, στο βιβλίο του Wall Street and the Bolsevik Revolution, του 2012, αποκαλύπτει ότι και ο Schiff ήταν μέλος της Μπενέ Μπερίτ, ενώ οι φίλοι του, Felix Warburg, Otto Kahn, Mortimer Schiff, και Isaac Seligman, μοχθούσαν για να ανατρέψουν τον τσάρο της Ρωσίας.

 

O Sutton ήταν επίσης αυτός που ανακάλυψε την τεράστια οικονομική βοήθεια και την τεχνογνωσία που είχαν δώσει οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ στη Σοβιετική Ένωση, εν αγνοία των Αμερικανών φορολογούμενων.

Πώς κατάφεραν οι Μασονικές Στοές και οι Χαζαρο-εβραίοι τραπεζίτες να ανατρέψουν μια ολόκληρη αυτοκρατορία; Oι Ρώσοι τσάροι στο παρελθόν είχαν λάβει μέτρα κατά της βρετανικής και γερμανικής Μασονίας που είχαν ανοίξει παραρτήματα στη Ρωσία.

 

Ωστόσο, ο Νικόλαος Β΄ φάνηκε εύπιστος: η πτώση του επιταχύνθηκε, όταν η Στοά Μεγάλη Ανατολή (Grand Orient) της Γαλλίας του έστειλε ως σύμβουλό του τον περιβόητο Γάλλο γιατρό, Gérard Encausse.

O Encausse όμως ήταν μαρτινιστής, καμπαλιστής και μάγος, μέλος του ερμητικού Τάγματος της Χρυσής Αυγής, και έμεινε γνωστός στον εσωτερισμό ως Papus. Ο Papus, σαν εγκάθετος της Μεγάλης Ανατολής έδρασε σαν Δούρειος Ίππος: στόχος του ήταν η ανατροπή της ρωσικής αυτοκρατορίας και η εξάλειψη της Ορθοδοξίας.

 

Ήλθε στη Ρωσία ως γιατρός του τσάρου και της τσαρίνας και σύμβουλός τους σε θέματα υπνωτισμού και μεντιουμνισμού −που τότε ήταν της μόδας− και τους έπεισε να αφήσουν ανενόχλητες τις τεκτονικές Στοές, στις οποίες όμως φώλιαζαν εκείνοι που τελικά τους έσκαψαν τον λάκκο.

Η Επανάσταση των Μπολσεβίκων

Ο επόμενος μεγάλος στόχος των μυστικών εταιρειών ήταν η κατάκτηση της Ευρώπης. Aυτό που δεν πέτυχαν οι Χαζαρο-εβραίοι Φρανκιστές με τον εισοδισμό τους στη Μασονία και στους Ιακωβίνους της Γαλλικής Επανάστασης, πίστευαν ότι θα το πετύχαιναν τώρα μέσω του εισοδισμού τους στον Κομμουνισμό, με τη δημιουργία εκείνου που θα ονομαζόταν Σοβιετική Ένωση.

 

Και αυτό που δεν πέτυχαν μέσω του Κομμουνισμού, εν συνεχεία, πίστευαν ότι θα το πετύχουν μέσω του εισοδισμού τους στον Ναζισμό και την Εταιρεία της Θούλης.

Και αυτό που δεν πέτυχαν με τον Ναζισμό, πίστευαν ότι θα το πετύχουν μέσα από τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το πέτυχαν σε μεγάλο βαθμό. Αλλά για να το ολοκληρώσουν 100%, πιστεύουν ότι είναι απαραίτητος ένας συνδυασμός τριών τρομοκρατικών μεθόδων: ασφυκτικός ψηφιακός έλεγχος, και μόνιμη υγειονομική και κλιματική δικτατορία.

 

Θα αποτύχουν και πάλι, αλλά τα θύματά τους θα είναι εκατομμύρια.

Η επανάσταση στη Ρωσία άρχισε να γεννιέται τη δεκαετία του 1880, δεν ξέσπασε όμως παρά στις αρχές του 1900. Το 1905 έγινε μια πρόωρη εξέγερση στους δρόμους της Πετρούπολης και της Μόσχας, αλλά κατεστάλη αμέσως, ενώ ο τσάρος εξαναγκάστηκε να ιδρύσει ένα εκλεγμένο κοινοβούλιο, τη Δούμα.

 

Η κυβέρνηση, φυλάκισε και εξόρισε 250.000 συνομώτες μεταξύ των οποίων και ο Λένιν που κατέφυγε στη Σουηδία. Ο συνεργάτης του, Τρότσκι, συνελήφθη, δραπέτευσε από τη φυλακή και κατέφυγε στη Γαλλία. Toυλάχιστον 10.000 συνομώτες κατέφυγαν στις ΗΠΑ και εκπαιδεύτηκαν εκεί από τους τραπεζίτες και τις Στοές για να επιστρέψουν στη Ρωσία ξεσηκώνοντας επανάσταση.

Την περίοδο 1906 – 1911, επί πρωθυπουργίας του μεγαλύτερου μεταρρυθμιστή στη ρωσική ιστορία, Πιότρ Στολύπιν, η Ρωσία ορθοπόδησε. Ο στρατός και το ναυτικό εκσυγχρονίστηκαν και το ΑΕΠ της αυξήθηκε θεαματικά, ώστε παρήγαγε τέτοιες ποσότητες σταριού όσο οι ΗΠΑ, ο Καναδάς και η Αργεντινή μαζί.

 

Οι Μασονικές Στοές της Αγίας Πετρούπολης αφηνίασαν. Το 1911 ένα υποχείριό τους επιτέθηκαν στον Στολύπιν, τον τραυμάτισε θανάσιμα και λίγες μέρες μετά πέθανε. Ήταν η 11η και μοιραία απόπειρα δολοφονίας του.

Το 1917 ο αδέκαρος Τρότσκι πήγε στη Νέα Υόρκη, όπου δούλεψε για λίγο σαν δημοσιογράφος σε μία ρωσόφωνη κομμουνιστική εφημερίδα. Εκεί, ανακάλυψε ότι η ιδέα μιας παγκόσμιας κομμουνιστικής επανάστασης είχε ισχυρούς Αμερικανούς «φίλους» με δύναμη και επιρροή: τους πλούσιους τραπεζίτες που ήταν πρόθυμοι να τη στηρίξουν στη Ρωσία. Ο Jacob Schiff τον ανέλαβε πλήρως οικονομικά, του νοίκιασε πολυτελές διαμέρισμα με όλες τις ανέσεις, και τον προετοίμασε για την τρομακτική αποστολή του.

 

Μέσα σε δύο μήνες, και εν μέσω Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Τρότσκι έφυγε από τις ΗΠΑ για να επιστρέψει στη Ρωσία, έχοντας μαζί του πολύ χρήμα και μία ομάδα από αφοσιωμένους επαναστάτες για να τον βοηθήσουν, που οι περισσότεροι ήταν Αμερικανοί.

 

Όπως αναφέρει ο Gary Allen στο μπεστ σέλερ του None Dare Call it Conspiracy, του 1976, όταν το πλοίο Christianiafjord με το οποίο ταξίδευε, έπιασε λιμάνι στη Νέα Σκωτία του Καναδά, Βρετανοί αξιωματούχοι τον συνέλαβαν και τον φυλάκισαν με την κατηγορία του πράκτορα των Γερμανών, κατάσχοντας και τα χρήματα που μετέφερε.

Ωστόσο, κάποιος κατάφερε να πείσει τελικά την καναδική κυβέρνηση υποσχόμενος ότι όταν ο Τρότσκι και οι Μπολσεβίκοι πάρουν την εξουσία στα χέρια τους στη Ρωσία, θα κάνουν ειρήνη με τους Γερμανούς, τερματίζοντας τον πόλεμο.

 

Ποιος ήταν αυτός που μεσολάβησε ώστε να πειστούν να απελευθερωθεί ο Τρότσκι από τη φυλακή και να του επιστραφούν τα χρήματα που μετέφερε;

Μα ο στενός σύμβουλος του Αμερικανού προέδρου Woodrow Wilson, συνταγματάρχης Edward Mandell House, ο άνθρωπος που αργότερα επέβαλε στις ΗΠΑ το κεντρικό τραπεζικό σύστημα και ήταν έμπιστος των Ρότσιλντ.

Μέσα σε λίγες μέρες, ο Τρότσκι εφοδιάστηκε με αμερικανικό διαβατήριο και επέστρεψε στη Ρωσία που πλήττονταν από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ως Αμερικανός.

 

 

Ο  Λεβ Νταβίντοβιτς Μπρονστάιν, ψευδώνυμο Τρότσκι.

 

Τον Μάρτιο του 1917 οι πολίτες επαναστάτησαν, ο τσάρος παραιτήθηκε και ανέβηκε η κυβέρνηση Κερένσκι. Σύντομα, ο ρωσικός στρατός ξαναβρήκε το μαχητικό του πνεύμα, και οι Γερμανοί έψαχναν απεγνωσμένα να σταματήσουν τους Ρώσους στο Ανατολικό Μέτωπο.

Η λύση βρέθηκε στο πρόσωπο του πρόθυμου Λένιν που βοηθήθηκε από Γερμανούς πράκτορες να επιστρέψει στη Ρωσία, καθώς τότε ήταν και αυτός εξόριστος.

 

Έτσι, τον Απρίλιο του 1917, ο Λένιν επιβιβάστηκε σε ένα σφραγισμένο τραίνο στη Ζυρίχη της Ελβετίας με προορισμό την Αγία Πετρούπολη, διασχίζοντας με την ανοχή και την προστασία της γερμανικής κυβέρνησης όλη τη γερμανική επικράτεια, εν συνεχεία τη Σουηδία και τη Φινλανδία, μεταφέροντας τουλάχιστον 5 εκατομμύρια αμερικανικά δολάρια για τις ανάγκες της επανάστασης. Μαζί του ταξίδευαν άλλοι 159 αφοσιωμένοι Μπολσεβίκοι επαναστάτες.

Δεδομένου ότι ο Λένιν είχε υποσχεθεί στους Γερμανούς τη λήξη του πολέμου, οι Γερμανοί ανυπομονούσαν να δουν τους Μπολσεβίκους να παίρνουν την εξουσία. Γι’ αυτό άφησαν το τραίνο να κατευθυνθεί στον προορισμό του χωρίς καμμία αντίρρηση.

 

Οι ακλόνητες αποδείξεις που έχουν έλθει στο φως εδώ και έναν αιώνα δείχνουν λοιπόν ολοφάνερα ότι Ευρωπαίοι και Αμερικανοί Χαζαρο-εβραίοι τραπεζίτες χρηματοδότησαν τους Τρότσκι και Λένιν για να υποκινήσουν την επανάσταση στη Ρωσία.

Η Ρωσική Επανάσταση δεν ήταν επομένως μια αυθόρμητη εξέγερση του λαού, όπως εξακολουθούν να ισχυρίζονται όλα τα κομμουνιστικά κόμματα και ακόμα τους πιστεύουν αρκετοί αφελείς, αλλά μια διαδικασία συστηματικής εξαπάτησης και δημαγωγίας όπου τελικά με τη δύναμη των όπλων, το «Κόμμα» και η «Κόκκινη» γραφειοκρατία, κατάφερε να διαλύσει τη Ρωσική Αυτοκρατορία και να προκαλέσει γενοκτονία.

 

Η μεγάλη δημοτικότητα των πρωτεργατών της, επετεύχθη με την αρχαία μέθοδο της συνομωσίας, όπου οι συνομώτες, αν και υπόσχονταν ένα πράγμα, έκαναν ακριβώς το αντίθετο.

Τον Ιούλιο του 1917 ο Λένιν κατάφερε να υποκινήσει μια επανάσταση, αλλά ο ρωσικός στρατός την κατέστειλε. Ο Κερένσκι, διέταξε τη σύλληψή του σαν πράκτορα της Γερμανίας, και ο Λένιν κατέφυγε στη Φινλανδία. Στις αρχές Οκτωβρίου αισθάνθηκε ασφαλής να επιστρέψει πάλι στη Ρωσία και στις 7 Νοεμβρίου κατάφερε να υποκινήσει ξανά επανάσταση, που τελικά πέτυχε.

 

Ωστόσο, οι Μπολσεβίκοι απαίτησαν εκλογές και ο Λένιν εξαναγκάστηκε να δεχτεί. Ποσοστό περισσότερο από 75% του λαού ψήφισε εναντίον του. Ο Λένιν ζήτησε διάλυση του Συμβουλίου του Λαού που είχε γεμίσει από αντιπροσώπους που ήταν εναντίον του, αλλά το Συμβούλιο αρνήθηκε. Τότε εφαρμόστηκε στην πράξη το ρητό «όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος»:

 

Ο Λένιν έστειλε ένοπλους φρουρούς και διέλυσαν το Συμβούλιο. Με λίγα λόγια, οι κομμουνιστές εμπόδισαν ωμά ένα σύστημα αντιπροσωπευτικής κυβέρνησης.

Εν συνεχεία, οι Μασόνοι Λένιν και Τρότσκι υποσχέθηκαν ένα συνταγματικό Συμβούλιο που ήταν η πρώτη ενέργεια διάλυσης της Δούμας. Το 1918 έκαναν πραγματική ειρήνη με τους Γερμανούς, στέλνοντας εκατομμύρια Γερμανούς στρατιώτες στα δυτικά μέτωπα.

 

Γι’ αυτό το σκοπό, Αμερικανικοί τραπεζικοί οίκοι που ελέγχονταν από τους Ρότσιλντ, τους αντάμειψαν με άφθονο ρευστό χρήμα προκειμένου να στηρίξουν τη δικτατορία τους.

Συνολικά, από το 1917 έως το 1953 έχει αποδειχτεί ότι τα θύματα των Μπολσεβίκων από τις διώξεις, τα βασανιστήρια, τις εκτοπίσεις, τις εκτελέσεις, και την πείνα, ανήλθαν σε 70 εκατομμύρια ψυχές αλλά κανείς δεν τις μνημονεύει όσο μνημονεύει τους απείρως λιγότερους εβραίους που εξολόθρευσαν οι Ναζί…

Οι χρηματοδότες της γενοκτονίας

Ποιοι ακριβώς όμως χρηματοδότησαν τον Τρότσκι και τον Λένιν; Ένας απ’ αυτούς ήταν ο Χαζαρο-εβραίος Γερμανός τραπεζίτης, Max Warburg, αδελφός του Paul Warburg, του πρώτου εισηγητή της εγκαθίδρυσης μιας Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ, γνωστής ως Federal Reserve System / FED (Ομοσπονδιακό Σύστημα Αποθεματικού Κεφαλαίου).

Ο Max, ίδρυσε στην Φραγκφούρτη μια οικογενειακή τράπεζα, σύμμαχη με τους Ρότσιλντ, και όλως τυχαίως ήταν επικεφαλής της γερμανικής μυστικής αστυνομίας κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

 

O άλλος αδελφός του, ο Felix, ήταν γαμπρός του Jacob Schiff. Ο Schiff ήταν συνέταιρος στον επενδυτικό εμπορικό οίκο της Wall Street, Kuhn, Loeb & Co. Mέσω αυτού του οίκου χρηματοδότησε τους Μπολσεβίκους με 20 εκατομμύρια δολάρια.

Άλλοι Αμερικανικοί οργανισμοί και μεγιστάνες που βοήθησαν οικονομικά τους Μπολσεβίκους ήταν η τράπεζα J. P. Morgan & Co, η επιχείρηση πετρελαίων Ροκφέλερ, ο λόρδος Alfred Milner (κυβερνήτης της αποικίας του Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής, τραπεζίτης, έμπιστος της J.P. Morgan, των Ρότσιλντ και άλλων τραπεζιτών, και μετέπειτα πρόεδρος της Στρογγυλής Τραπέζης), κ.ά.

 

Σύμφωνα με τον Leon Skouzen, αρκετά χρόνια αργότερα, ο Ρώσος στρατηγός Arsene de Goulévitch επιβεβαίωσε τη χρηματοδότηση των Μπολσεβίκων, αναγνωρίζοντας τον Jacob Schiff ως μακροχρόνιο υποστηρικτή τους.

Ο Goulévitch, δήλωσε επίσης ότι Βρετανοί πράκτορες μοίραζαν λεφτά σε Ρώσους στρατιώτες τον Νοέμβριο του 1917 για να στασιάσουν κατά της κυβέρνησης Κερένσκι που δημιουργήθηκε μετά την εκθρόνιση του τσάρου, και υπέρ των Μπολσεβίκων.

 

Στο σημείο αυτό επιβάλλεται να απαντήσουμε σε ένα απλό ερώτημα λογικής: Πώς είναι δυνατόν μερικοί από τους ισχυρότερους και πλουσιότερους άνδρες του κόσμου, να χρηματοδότησαν ένα κίνημα που υποτίθεται ότι απαιτούσε την κατάλυση των τεράστιων ιδιωτικών περιουσιών, δηλαδή και των δικών τους;

Πώς γίνεται αυτοί οι άνθρωποι να μην φοβούνταν τον κομμουνισμό που απειλούσε να τους εξοντώσει; Η απάντηση είναι ότι τον ήλεγχαν οι ίδιοι.

 

 

Η FED

Στον 20ό αιώνα στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη οι πολιτικές δραστηριότητες των μυστικών εταιρειών ήταν κρυμμένες πίσω από πολυμαθή ιδρύματα και ενώσεις. Εστιάζονταν στην απόκτηση του ελέγχου του τραπεζικού συστήματος και στην εποπτεία του εκπαιδευτικού συστήματος. Διότι αυτοί που ελέγχουν την πίστωση ενός κράτους και διαμορφώνουν τις πεποιθήσεις του λαού, κρατάνε στα χέρια τους και την τύχη του.

 

Οι ΗΠΑ είχαν αντισταθεί σθεναρά στις πιέσεις για την ίδρυση μιας και μόνο κεντρικής τράπεζας. Αρχικά, υπήρχαν χιλιάδες ανεξάρτητες τράπεζες που διατηρούσαν την αυτονομία τους.

Μέχρι την ίδρυση της FED, είχαν γίνει πολλοί εκβιασμοί Αμερικανών προέδρων. Το 1861 η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν είχε κεντρική τράπεζα. Η υποκίνηση του εμφυλίου ήταν προειδοποίηση των τραπεζιτών.

Στις αρχές του 1907 ο Jacob Schiff προειδοποίησε ότι αν δεν θεσπιζόταν μία κεντρική τράπεζα, θα δημιουργούνταν οικονομικό χάος. Έτσι, το 1913, και με εισήγηση του Paul Warburg, δημιουργήθηκε η FED, προς αγαλλίαση των αρπακτικών.

 

Με τον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο σε εξέλιξη, η FED δάνεισε αμερικανικά δολάρια στους Μπολσεβίκους και ακολούθησε η Ρωσική Επανάσταση.

Τριάντα χρόνια αργότερα, στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, έγινε ξανά μια παρόμοια τροφοδότηση. Οι περισσότεροι άνθρωποι, και κυρίως οι Αμερικανοί, θα σοκάρονταν αν μάθαιναν πόσα χρήματα δόθηκαν από το δημόσιο ταμείο των ΗΠΑ εις όφελος των Σοβιέτ.

 

Σήμερα, το χρέος των ΗΠΑ ανέρχεται στο ιλλιγγιώδες ποσό των 32 τρισεκατομμυρίων δολαρίων (2023), ένα χρέος που φυσικά δεν υπάρχει περίπτωση να ξεπληρώσει ποτέ ο Αμερικανικός λαός, και γι’ αυτό οδηγείται στον εμφύλιο και τη γενοκτονία.

 

Το ίδιο όμως γίνεται πλέον και σε όλες τις χώρες της Δύσης, και επιχειρείται να γίνει και σε όλη την ανθρωπότητα, που βρίσκεται στο έλεος ενός γιγαντιαίου ιδιωτικού μονοπωλίου που ελέγχεται από μια χούφτα αιμοδιψών τραπεζιτών. Αν δεν σταματήσει αυτή η χολέρα, η ανθρωπότητα που θα καταφέρει να επιβιώσει δεν θα έχει λόγους να ζει.

Η Στρογγυλή Τράπεζα (Round Table)

Το συγκλονιστικό βιβλίο του John P. Cafferky, με τίτλο Lord Milner’s Second War, του 2013, μας πληροφορεί ότι στα τέλη του 19^ου αιώνα, ο Βρετανός πολυεκατομμυριούχος επιχειρηματίας Cecil Rhodes (Σέσιλ Ρόουντς), και μερικοί από τους πλουσιότερους φίλους του, μεταξύ των οποίων και ο λόρδος Μίλνερ, αποφάσισαν να δημιουργήσουν μια μυστική εταιρεία που να βασίζεται στους θρύλους που περιέβαλλαν τον βασιλιά Αρθούρο και τους Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης, αλλά που να στηρίζεται στις αρχές του Τεκτονισμού.

 

Η ομάδα, που δημιουργήθηκε το 1881, αποτελείτο από έναν ενδότερο κύκλο που περιελάμβανε τον Ρόουντς, τον Ναθάνιελ Ρότσιλντ, τον Άλφρεντ Μίλνερ και άλλους, γνωστό ως Society of the Elects και έναν εξωτερικό κύκλο, γνωστό στο ευρύ κοινό ως Round Table.

Ο Ρόουντς υπήρξε ιδιοκτήτης των αιματοβαμμένων αδαμαντορυχείων De Beers που τυραννούσαν τους μαύρους εργάτες τους, ένας από τους στυγνότερους ρατσιστές και αποικιοκράτες της Νοτίου Αφρικής. Πίστευε στην ανωτερότητα της βρετανικής φυλής και οι εκτάσεις που ήλεγχε ονομάζονταν Ροδεσία (σήμερα Ζιμπάπουε).

 

Σύμφωνα μάλιστα με τον Robin Brown, και το βιβλίο του The Secret Society: Cecil John Rhodes’s Plan for a New World Order, του 2016, επειδή ο Ρόουντς ήταν ομοφυλόφιλος, όπως και τα μέλη της Round Table, ήθελε μαζί με τους gay φίλους του να ελέγχουν απόλυτα την πολιτική όλης της βρετανικής αυτοκρατορίας, και ειδικά των ΗΠΑ, εγκαθιδρύοντας μια …ομοφυλοφιλική Νέα Παγκόσμια Τάξη.

 

Οι κύριοι στόχοι του εσωτερικού κύκλου ήταν βασισμένοι σε έναν συγκερασμό των αρχών του Πλάτωνα, του Μαρξ, του Ένγκελς και του Προυντόν, για μια ιδανική κοινωνία στην οποία μία κυρίαρχη τάξη που διαθέτει ισχυρό στρατό, διατηρείται στην εξουσία, ενώ οι υπόλοιπες τάξεις έχουν ολοκληρωτική υποταγή στη μονολιθική επικράτηση των κανόνων που θέτει η κυρίαρχη τάξη.

Για να εγκαθιδρυθεί όμως μια τέτοια κοινωνία, είναι απολύτως αναγκαία η εξάλειψη των ήδη υπαρχουσών κυβερνήσεων και κοινωνικών δομών.

 

Η ομάδα της Στρογγυλής Τραπέζης, ανάμεσα στο 1909 και στο 1913, εμπνεόμενη από την ιδανική κοινωνία του Πλάτωνα που απαιτούσε περιορισμό των γάμων και της οικογένειας, έτσι ώστε όλες οι γυναίκες να ανήκουν σε όλους τους άντρες και αντίστροφα, τα παιδιά να τα παίρνει και να τα ανατρέφει το κράτος, και από την ιδέα ότι η ατομική ιδιοκτησία πρέπει να περιορίζεται μόνο στην κυρίαρχη τάξη που θα αφιερώνει όλη της την πνευματική ενέργεια για να καθορίζει τι είναι καλό για τις μάζες της εργατικής τάξης, εφάρμοσε τους διεθνείς της στόχους:

Εγκαθίδρυσε ημι-μυστικές ομάδες στις ΗΠΑ που ήταν αφοσιωμένες στη βρετανική ηγεμονία, προκειμένου να διαδώσουν τους κανόνες τους. Αυτές οι ομάδες εξακολουθούν μέχρι σήμερα να ελέγχουν τις οκτώ κύριες αγγλόφωνες χώρες.

RIIA (Chatham House) και Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων (CFR)

Όταν το 1902 πέθανε ο Ρόουντς, άφησε την περισσότερη περιουσία του στον θεσμό των Υποτροφιών Rhodes, ένα πρόγραμμα που έγινε για σπουδάζουν οι ξένοι φοιτητές στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης τις αρχές της κυρίαρχης τάξης. Την υπόλοιπη περιουσία του την άφησε στην εσωτερική ομάδα της Στρογγυλής Τραπέζης.

 

Oι (κυρίως ομοφυλόφιλοι) Young Global Leaders που εκπαιδεύει ο Κλάους Σβαμπ (από τα χέρια του έχουν περάσει και ο Μητσοτάκης, ο Μακρόν, ο Τρυντώ κ.ά), δεν είναι παρά η συνέχιση του κοινού σχεδίου.

Εξοπλισμένη με αυτά τα λεφτά και με όσα προσέφεραν άλλοι χρηματοδότες, το 1919 η Στρογγυλή Τράπεζα δημιούργησε μία άλλη ομάδα που ονομάστηκε Βασιλικό Ίδρυμα Διεθνών Υποθέσεων (Royal Institut of International Affairs- RIIA ή αλλιώς Chatham House), σαν μέρος ενός φιλόδοξου προγράμματος για τη διεθνή εξάπλωσή τους.

 

Στις ΗΠΑ, η ομάδα αυτή έγινε γνωστή σαν Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων (Council of Foreign Relations − CFR). Οι μελέτες του CFR περιστρέφονται στο πως θα παραδοθεί η κυριαρχία των ΗΠΑ στα Ηνωμένα Έθνη και πώς θα εγκαθιδρυθεί η Παγκόσμια Κυβέρνηση μέσω της ενίσχυσης της εξουσίας του ΟΗΕ.

Ο ερευνητής James Perloff, στο βιβλίο του The Shadows of Power: The Council on Foreign Relations and the American Decline, του 1988, αναφέρει ότι η συμμετοχή στο CFR ήταν η συστατική επιστολή για την επιτυχία στην πολιτική, όπως και η συμμετοχή στη Μασονία.

 

Το 1923 το 69% της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ και το 63% των Γερουσιαστών ήταν Μασόνοι. Φανταστείτε πόσοι είναι σήμερα, και μάλιστα με χαμηλότερη διανοητική στάθμη απ’ ότι οι προγενέστεροι…

 

Όταν ο ρεπουμπλικάνος Warren Harding κέρδισε τις εκλογές του 1920 ως αντίπαλος του Μπολσεβικισμού και της Κοινωνίας των Εθνών με 60%, ακολούθησε μια πρωτοφανής ευημερία στις ΗΠΑ που συνοδεύτηκε όμως από τον πολλαπλασιασμό κατά 62% των κρατικών επιχορηγήσεων στις τράπεζες.

 

Και όταν το 1929 εξελέγη ο Herbert Hoover, πάλι Ρεπουμπλικάνος, το CFR μηχανεύτηκε τη χρεωκοπία του 1929, συνέπεια της ίδρυσης της FED, που υποτίθεται ότι ιδρύθηκε γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο: για να αποκλειστούν οι χρεωκοπίες.

 

Όμως με τόσες χρεωκοπίες από τότε, η FED έπρεπε να πάψει να υπάρχει, όπως και όλες οι ιδιωτικές κεντρικές τράπεζες.

 

Την ίδια χρονιά, το CFR μετακόμισε στα καινούργια του γραφεία, ακριβώς δίπλα από το σπίτι του νέου κυβερνήτη της Νέας Υόρκης, Φραγκλίνου Ρούσβελτ, που το CFR προόριζε για πρόεδρο.

 

Ο υψηλόβαθμος Μασόνος Ρούσβελτ, όλα τα χρόνια της προεδρίας του δεν έκανε τίποτε άλλο παρά να ενισχύει τους δεσμούς του με τους Κομμουνιστές, να βοηθάει τη σοβιετική βιομηχανία και να προωθεί τα σχέδια της Νέας Παγκόσμιας Τάξης.

Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Σοβιετικοί Κομμουνιστές κατέλαβαν τη μισή Ευρώπη υπό το λάβαρο του ΟΗΕ. Περιττό να πούμε πόσοι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι ηγέτες ήταν και είναι Μασόνοι…

Το δυτικό εκπαιδευτικό σύστημα

Για τις μυστικές εταιρείες, το σημαντικότερο κλειδί για την επιβολή της Παγκόσμιας Κυβέρνησης, ήταν πάντοτε η «αναδόμηση» της εκπαίδευσης. Και επειδή η Δύση ήταν χριστιανική, ο χριστιανισμός ήταν ο υπ’ αριθμόν ένα εχθρός τους.

 

Γι’ αυτό και φρόντισαν όλες οι θρησκευτικές αναφορές να βγουν από τη δημόσια εκπαίδευση, με τη δικαιολογία ότι «η θρησκεία δεν μπορεί να εξαναγκάζει τα παιδιά».

Σιγά σιγά, στη θέση του χριστιανισμού μπήκε η θρησκεία του Λόγου του Βαϊσχάουπτ και των Μασόνων, που σήμερα είναι γνωστή ως «Ουμανισμός» και «Δικαιώματα του ανθρώπου», και οι εκπαιδευτικοί υπέστησαν ειδική πλύση εγκεφάλου ώστε να διδάξουν την μαρξιστική κοσμοθεώρηση.

 

Γι’ αυτό σιγά σιγά εξαλείφθησαν όλες οι αναφορές για τον πατριωτισμό, την παραδοσιακή οικογένεια, την ιστορική κληρονομιά και τις χριστιανικές πεποιθήσεις εκατομμυρίων Αμερικανών και Ευρωπαίων και επιβάλλεται η ομοφυλοφιλία, η παιδεραστία, και σύντομα η κτηνοβασία.

Το ξαναγράψιμο της Ιστορίας

 

Μερικοί από τους μεγιστάνες των ΗΠΑ του 20ού αιώνα δημιούργησαν ιδρύματα για τη μελέτη της μεθόδευσης της εκπλήρωσης των στόχων των μυστικών εταιρειών, προκειμένου να επαναπροσδιορίσουν τις αξίες των επόμενων γενεών γράφοντας τα δικά τους σχολικά βιβλία και τη δική τους εκδοχή της Ιστορίας.

Ωστόσο, κάποιοι που αντιλήφθηκαν το σχέδιο, όπως ο Ιρλανδός ακαδημαϊκός, Caroll Quingley, ο οποίος είχε επιλεγεί απ’ αυτές τις μυστικές εταιρείες ακριβώς γι’ αυτόν τον σκοπό, αποφάσισαν τελικά να τους καταγγείλουν.

 

Στο μνημειώδες βιβλίο του με τίτλο Tragedy and Hope, 1348 σελίδων, που κυκλοφόρησε το 1966, όχι μόνο κατήγγειλε και αυτός την παγκόσμια συνομωσία του Σέσιλ Ρόουντς και της εσωτερικής ομάδας του «Κοινωνία των Εκλεκτών» για παγκόσμια ηγεμονία, αλλά αποκάλυψε ότι ο Μακκάρθυ δεν είχε σκοπό να ξετρυπώσει τους λίγους Κομμουνιστές στις ΗΠΑ, αλλά ακριβώς το αντίθετο: να καλύψει την ουσία του προβλήματος.

 

Και αυτή ήταν η στήριξη πλειάδας αμερικανικών αφορολόγητων ιδρυμάτων στον Κομμουνισμό, μεταξύ των οποίων το Ίδρυμα Carnegie για τη Διεθνή Ειρήνη, η τράπεζα J. P. Morgan, το Ίδρυμα Ροκφέλερ, το Ίδρυμα Γκουγκενχάιμ κ.ά…

Το κάθε ένα απ’ αυτά, ήταν εντεταλμένο να αλλοιώσει τα πιστεύω των πολιτών σε έναν συγκεκριμένο τομέα: άλλο στην Ιστορία, άλλο στον πολιτισμό, άλλο στις κοινωνίες, άλλο στον χριστιανισμό κ.ο.κ.

 

Πιο συγκεκριμένα, ο Quingley γράφει ότι τα μέλη των ιδρυμάτων αυτών, συγκεντρώνονταν σε ακαδημαϊκές συζητήσεις με θέμα τις δυνατότητες που υπήρχαν για μέσα πιο αποτελεσματικά από έναν πόλεμο για να αλλάξει τη ζωή των πολιτών ενός κράτους.

Επιπλέον, σύμφωνα με όσα αποκαλύπτει ο Perloff, αποκαλύφθηκε ότι αυτά τα ιδρύματα εμπλέκονταν και στην πρόκληση των δύο Παγκόσμιων Πολέμων:

 

Σε έλεγχο που έγινε το 1954 από τον οικονομικό εμπειρογνώμονα και τραπεζικό μάνατζερ Norman Dodd, διορισμένο από το Κογκρέσσο στην Επιτροπή Διερεύνησης των Αφορολόγητων Ιδρυμάτων για τις σχέσεις τους με τη χρηματοδότηση των Σοβιέτ, στα αρχεία του Ιδρύματος Carnegie, βρήκε στοιχεία που αποδείκνυαν ότι οι καθοδηγητές της οργάνωσης Μαύρη Χειρ που εμπλεκόταν στην πρόκληση του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ήλπιζαν να περιπλέξουν τις ΗΠΑ σε έναν παγκόσμιο πόλεμο προκειμένου να ετοιμαστεί το σκηνικό για μια Παγκόσμια Κυβέρνηση.

 

Ο Ντοντ, ανακάλυψε ότι αυτά τα ιδρύματα που είχαν φορολογική απαλλαγή βρίσκονταν στην καρδιά ενός μηχανισμού που προοριζόταν να καταστρέψει τις Ηνωμένες Πολιτείες, και εν συνεχεία τον υπόλοιπο κόσμο.

Η δε εκπαιδευτική μεταρρύθμιση έπρεπε να γίνεται με αργό ρυθμό, ώστε οι αλλαγές να μην γίνονται αντιληπτές από τον πληθυσμό. Γι’ αυτό τα ίδια εφαρμόστηκαν αργότερα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κατασκεύασμα άλλωστε των μυστικών εταιρειών, προκειμένου να υλοποιηθεί η παγκόσμια κυβέρνησή τους.

 

Ο Ντοντ, το 1982, λίγο πριν πεθάνει, αποκάλυψε σε συγκλονιστική συνέντευξή του, την οποία καλούμε θερμά να παρακολουθήσει όποιος μπορεί, τα εξής:

«Η δύναμή τους προέρχεται από την προσπάθεια να γίνει αποδεκτή από το λαό αυτής της χώρας η ιδέα μιας παγκόσμιας κυβέρνησης. Αυτός είναι και ο πρωταρχικός στόχος και κάθε τι που συνέβηκε από τότε, είναι ένα μέσον για τον τελικό τους στόχο, την επικράτηση μιας τέτοιας κυβέρνησης».

 

Στα πλαίσια των ερευνών του Ντοντ, όταν συναντήθηκε με τον πρόεδρο του Ιδρύματος Φορντ εκείνος του αποκάλυψε εντελώς ψυχρά τα εξής αδιανόητα:

«Όλοι εμείς εδώ, στα διάφορα ιδρύματα, λειτουργούμε με οδηγίες που εκδόθηκαν από τον Λευκό Οίκο. Η ουσία αυτών των οδηγιών είναι να χρησιμοποιήσουμε όλη τη δύναμη που μας παρέχεται για να αλλάξουμε τη ζωή στις Ηνωμένες Πολιτείες, ώστε να μπορέσουμε να συγχωνευτούμε εύκολα με τη Σοβιετική Ένωση».

Ο Νοντ έμεινε άναυδος! Δεν μπορούσε να πιστέψει αυτά που άκουγε, που φυσικά απεκρύβησαν προσεκτικά από όλα τα καθεστωτικά ΜΜΕ των ΗΠΑ εκείνης της εποχής. Στο τέλος της έρευνας, και αφού είχε καταθέσει στο Κογκρέσσο όλα όσα διαπίστωσε, έμεινε άνεργος. Όλες οι τράπεζες του έκλεισαν τις πόρτες τους…

 

Γιατί όμως ήθελαν κάποιοι από τους πλουσιότερους άνδρες του κόσμου να στηρίζουν οικονομικά τον Σοσιαλισμό και τον Κομμουνισμό, τα συστήματα που φανερά υποστήριζαν την καταστροφή του καπιταλισμού που τους έκανε πλούσιους; Σύμφωνα με τον Γκάρυ Άλλεν:

«Αν κάποιος καταλάβει ότι ο σοσιαλισμός δεν είναι ένα πρόγραμμα ίσης κατανομής του πλούτου, αλλά μία μέθοδος για την εδραίωση και τον έλεγχο του πλούτου, τότε το παράδοξο των πάμπλουτων ανδρών που προάγουν τον σοσιαλισμό, δεν είναι καθόλου παράδοξο. Αντίθετα, γίνεται το τελειότερο εργαλείο των μεγαλομανών που επιδιώκουν την εξουσία. Ο κομμουνισμός, ή πιο σωστά, ο σοσιαλισμός, δεν είναι ένα κίνημα των καταπιεσμένων μαζών, αλλά των ελεγκτών της οικονομίας».

 

Αλλά και ο Σκούζεν, έγραφε στο βιβλίο του The Naked Capitalist:

«Σχεδόν όλοι οι πάμπλουτοι φιλοδοξούν κάποια μέρα να ελέγχουν όχι μόνο τα δικά τους πλούτη, αλλά και τον πλούτο όλου του κόσμου. Για να το πετύχουν, έδιναν πρόθυμα τροφή στις φιλοδοξίες των πεινασμένων για εξουσία συνομωτών, που στόχευαν στην εξολόθρευση όλων των υπαρχουσών κυβερνήσεων και στην εγκαθίδρυση μιας κεντρικής, παγκόσμιας εμβέλειας, δικτατορίας».

 

Σύνοψη και επίλογος

 

Η μεγάλη αυτή και κοπιώδης έρευνα έχει σκοπό να δείξει πώς ένα πανάρχαιο Σχέδιο παρέμεινε καλά κρυμμένο για αιώνες μέσα στους κόλπους των μυστικών εταιρειών. Η μηχανορραφία αυτή σκοπεύει να υποτάξει την ανθρωπότητα κάτω από μία μόνο Παγκόσμια Κυβέρνηση.

Η έρευνά μας δείχνει τι επιδιώκουν οι μυστικές εταιρείες και τον τρόπο που χρησιμοποιούν για την εφαρμογή του σχεδίου τους και αποδεικνύει την ισχυρή επιρροή των μυστικών εταιρειών στα ιστορικά γεγονότα της ανθρωπότητας, και τις επιδράσεις τους στον σημερινό κόσμο.

 

Συνοψίζοντας, μετά τον Μεγάλο Κατακλυσμό που περιγράφει ο Πλάτων και οι περισσότερες μυθολογίες του κόσμου, μια μικρή ομάδα εκλεκτών, κρυμμένη μέσα σε μυστικές εταιρείες, διαφύλαξε ανά τους αιώνες τις προκατακλυσμιαίες γνώσεις του τεχνολογικά πολύ προηγμένου Ατλάντιου πολιτισμού, αλλά και το σύστημα διακυβέρνησής του.

Πρωταρχικός της στόχος ήταν η αναβίωσή του και μια Παγκόσμια Κυβέρνηση κατά το πρότυπο των δέκα βασιλείων της Ατλαντίδας. Αυτό ονομάστηκε Μεγάλο Σχέδιο.

 

Η ομάδα που ήταν ο θεματοφύλακας των γνώσεων, ονομάστηκε Τάξη των Πεφωτισμένων, ή Τάξη της Αναζήτησης, ή Τάξη των Αρχαίων Φιλοσόφων, δενόταν με ιερούς όρκους και εφάρμοζε μια ρέπλικα των προκατακλυσμιαίων τελετουργιών.

Μετά την καταστροφή, το Μεγάλο Σχέδιο κληροδοτήθηκε στις μυστικές εταιρείες των αρχαίων Αιγυπτίων, που είχαν κεντρικό άξονα τη λατρεία της Ίσιδας, του Οσίριδος και του Σείριου που ρύθμιζε τις πλημμύρες του Νείλου, και γνώριζαν πολύ καλά την ύπαρξη της Αμερικής.

 

Η ομάδα υπήρχε πολύ πριν χτιστεί η πυραμίδα του Χέοπα και η Σφίγγα (που είναι προκατακλυσμιαίες) και χρησιμοποιεί πανάρχαια σύμβολα που βρίσκονται σε όλες τις Στοές.

Η αδελφότητα των λογίων σοφών υπήρχε στην Αίγυπτο, την Ελλάδα, τη Μεσοποταμία, την Ινδία, την Κίνα, καθώς και σε όλο τον υπόλοιπο αρχαίο κόσμο, διαμορφώνοντας ένα κυρίαρχο σώμα και τα σχέδια για την ανάπτυξη του δυτικού ημισφαιρίου και τη δημιουργία μιας Νέας Ατλαντίδας, διαμορφώθηκαν στην Αλεξάνδρεια, τη Μέκκα, το Δελχί και τη Λάσα του Θιβέτ, πολύ πριν από την εποχή του Πλάτωνα.

 

Η γνώση της Αμερικής, στη Δύση, από τους αρχαίους Αιγύπτιους μύστες, μεταδόθηκε στους Έλληνες, τους Ρωμαίους, τους Γνωστικούς, τους Καθαρούς, τους Καμπαλιστές και τους Ναΐτες.

 

Η αληθινή ιστορία του κόσμου φυλαγόταν στις μυστικές σχολές, ενώ τα εσωτερικά τάγματα της Ευρώπης, της Εγγύς Ανατολής και της Ασίας βρίσκονταν σε επικοινωνία με την ιεραρχία των πιο εξελιγμένων ιθαγενών αμερικανικών εθνών, πολύ πριν τους Ναΐτες και τον Κολόμβο.

Το σύμβολο της πυραμίδας στις Στοές των μυστικών εταιρειών, στο αμερικανικό δολάριο, και σε πολλές πρωτεύουσες, προέρχεται από την πεποίθηση ότι στην Ατλαντίδα υπήρχε ένα μεγάλο πανεπιστήμιο που στεγαζόταν σε μια τεράστια πυραμίδα, όπου στο πάνω μέρος της υπήρχε ένα αστεροσκοπείο για τη μελέτη των αστεριών.

 

Ο θρύλος του Χιράμ Αμπίφ, ή γιου της Χήρας, είναι θεμελιώδης στον Τεκτονισμό και σχετίζεται με τον κατακλυσμό, την κρυφή ιστορία της ανθρωπότητας και τους Ναΐτες.

Η ομάδα χρησιμοποιεί αριθμητικούς συμβολισμούς, αριθμοσοφία, «ιερή γεωμετρία» (πού αναφέρεται σε μη ευκλείδιες γεωμετρίες και βεβαίως δεν έχει τίποτε το ιερό), καθώς και διάφορα «Μυστήρια» που βασίζονται σε αρχαίες τελετουργίες μαγείας που διδάσκουν πως να αποκτούν τα μέλη δύναμη και πλούτη, πώς να ελέγχουν τη μοίρα των ανθρώπων και των εθνών, και πώς να πετύχουν την αθανασία, απατηλή υπόσχεση κυρίως στους νεόφυτους, προκειμένου να τους προσεγγίσουν.

 

Η ομάδα προσπαθεί να πείσει την ανθρωπότητα ότι η παγκόσμια κυβέρνηση είναι αναγκαία για την παγκόσμια ειρήνη, μόνο που στην πραγματικότητα, μια τέτοια κυβέρνηση οδηγεί σε παγκόσμια δικτατορία.

Οι εκλεκτοί των μυστικών εταιρειών που συχνά είναι ομοφυλόφιλοι μισούν τον χριστιανισμό που τον θεωρούν πραγματική τραγωδία για τα σχέδιά τους. Δεν τους ενοχλούν όμως όλα τα άλλα δόγματα.

 

Κατ’ αυτούς, ο Θεός έχει δυαδική φύση: είναι ταυτόχρονα ο καλός Εωσφόρος, ο αγαθός θεός της γνώσης, και ο κακός και μοχθηρός Αδωνάι. Ο καλός Εωσφόρος έχει ερμαφρόδιτη φύση: το αρσενικό του μέρος αντιπροσωπεύεται από τον Όσιρι και το θηλυκό από την Ίσιδα.

Απ’ αυτήν την πίστη και την επίδραση του CFR προέρχεται το κύμα επιβολής τρανσεξουαλισμού στη Δύση μετά την υπογραφή της Συμφωνίας της Μάλτας το 1989, καθώς τότε θεώρησαν ότι η εκπαιδευτική «μεταρρύθμιση» είχε πλέον ωριμάσει.

 

Πιστεύουν ότι μόλις ο άνθρωπος εξελιχθεί σε Θεό, είναι ελεύθερος να διαμορφώσει τη δική του ηθική, και κατ’ αυτόν τον τρόπο του επιτρέπονται πολυάριθμα εγκλήματα και ακολασίες, δεδομένου ότι δεν οφείλει να λογοδοτεί σε καμμία ανώτερη απ’ αυτόν δύναμη, παρά μόνον στον εαυτό του. Η αμαρτία θεωρείται νοητική κατάσταση.

Η ομάδα αυτή υποστήριξε οικονομικά τον Κομμουνισμό και τον Σιωνισμό και τους χρησιμοποίησε για την προώθηση των σχεδίων της. Προσπάθησε δε να διατηρήσει την Σοβιετική Ένωση ισχυρή, και στήριξε την Κομμουνιστική Κίνα του Μάο, γεγονός που κόστισε τρισεκατομμύρια δολάρια και 300 εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές.

 

Η ομάδα όχι μόνο ελέγχει το παγκόσμιο χρήμα, τα διεθνή γεγονότα, την εσωτερική πολιτική των περισσότερων κρατών του κόσμου, αλλά και την οικονομική, την εκπαιδευτική και την θρησκευτική τους πολιτική χάρη στην υποστήριξη των πάσης φύσεως ΜΜΕ που κατέχουν τα εξέχοντα μέλη της.

Η ομάδα ζει με την ψευδαίσθηση ότι είναι αήττητη. Αν και τα μέλη της είναι πλούσια και ισχυρά, κάνουν λάθη, λένε ανοησίες και προδίδονται. Δεν είναι άτρωτοι και δεν ελέγχουν τα πάντα, όπως εντέχνως διαδίδουν. Και το κυριώτερο: είναι κοινοί θνητοί όπως όλοι μας. Ούτε κατά διάνοια δεν είναι ερπετοειδείς ή οποιοδήποτε άλλο μύθευμα διαρρέουν οι ίδιοι, ώστε να φοβούνται οι αφελείς και οι απαίδευτοι.

 

Όπως αναφέρει ο William Still στο σημαντικότατο βιβλίο του Νέα Παγκόσμια Τάξη, η πρόσφατη Παγκόσμια Τάξη δρομολογήθηκε με την εκτέλεση του Τσαουσέσκου και τη Συμφωνία της Μάλτας της 02.12.1989.

Η Συμφωνία της Μάλτας, που κατήργησε τη Συμφωνία της Γιάλτας, προβλέπει την κατάρρευση του Ανατολικού Μπλοκ, και εν συνεχεία, του Δυτικού Μπλοκ και αναδιάταξη των ισορροπιών στην Ευρώπη.

Μέχρι τώρα δυστυχώς βλέπουμε και τα δύο να έχουν επιβεβαιωθεί. Κατά συνέπειαν, ο Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος είναι εν εξελίξει και θα ζήσουμε πολύ δύσκολες μέρες.

Σύμφωνα με τον Still, ο σχεδιασμός του περιλαμβάνει τροποποιήσεις των Συνταγμάτων των χωρών, ώστε να συγκεντρωθούν όλες οι εξουσίες σε ένα μόνο σώμα. 

 

Αυτό συμβαίνει ήδη, με τέτοιο τρόπο, ώστε να μη γίνονται αντιληπτές, για παράδειγμα, μέσω δήθεν επιτροπών αναθεώρησης του Συντάγματος, ώστε να συμβαδίζει με τις «ανάγκες του σήμερα» και μέσω τροπολογιών που ενσωματώνονται εν κρυπτώ στην εθνική νομοθεσία των κρατών μέσα σε άσχετους Νόμους. Οι συνταγματικές εκτροπές είναι παντού εξόφθαλμες στη Δύση.

 

Ο Still, ισχυρίζεται ότι μετά την τροποποίηση των Συνταγμάτων των στοχευμένων χωρών, ο Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος που θα πυροδοτηθεί με παγκόσμιο οικονομικό κραχ από το Τόκιο, εν συνεχεία θα προχωρήσει στην πλήρη ολοκλήρωσή του.

Όλοι λοιπόν θα πρέπει να πληροφορηθούν, και ειδικά οι νεώτεροι, ότι στα πλαίσια του ξαναγραψίματος της Ιστορίας, όλα τα προαναφερθέντα σ’ αυτήν την έρευνα που δεν συμφωνούν με το κυρίαρχο αφήγημα, είτε αποκρύπτονται από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, είτε προβάλλονται ως «θεωρίες συνομωσίας», και ειδικά από τη Βικιπαίδεια, πιστό όργανο των παγκοσμιοποιητών.

 

Γι’ αυτό και η Βικιπαίδεια, και όλα τα κυρίαρχα ΜΜΕ πρέπει να εξοβελιστούν από την πληροφόρηση κάθε Έλληνα.

Διότι η απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας, η συνομωσία της ψευτο-πανδημίας, το γεγονός των αναρίθμητων θανάτων και βλαβών από τα εμβόλια, και η καθημερινή πορεία της ζωής μας προς τον αφανισμό, διαψεύδει τα κυρίαρχα ΜΜΕ, και δικαιώνει όλους τους τίμιους και ανεξάρτητους ερευνητές.

 

Τέλος, η παρούσα έρευνα δεν αποτελεί σε καμμία περίπτωση αγιογραφία του Χριστιανισμού και δεν τον προάγει ως πανάκεια, γνωρίζοντας τα λάθη και τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας της διοίκησης των χριστιανικών Εκκλησιών και ειδικά τη στάση τους κατά την ψευτο-πανδημία.

Ωστόσο, εκείνο που κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει είναι το απύθμενο μίσος που τρέφουν όλες οι μυστικές εταιρείες προς το πρόσωπο του Χριστού, που δεν τρέφουν προς κανέναν άλλον μύστη ή ζηλωτή (όπως αυτές τον θεωρούν) και προς καμμία άλλη από τις μεγάλες θρησκείες.

 

Όμως ο τάφος όλων των πραγματικών συνομωτών είναι το διαδίκτυο και η διάδοση της αλήθειας.

Όπως λοιπόν όλες οι δυνάμεις που δρουν στο σκότος, έτσι και οι μυστικές εταιρείες δεν μπορούν να λειτουργήσουν στο φως που διαχέει η δημόσια αποκάλυψη.

Όπως τα ποντίκια και οι κατσαρίδες που όταν πέφτει επάνω τους το φως, εξαφανίζονται και κρύβονται τρομαγμένες, έτσι και η Μασονία και όλες οι κρυφές οργανώσεις δεν αντέχουν στο φως της αλήθειας, γιατί δεν υπάρχει ισχυρότερο όπλο από την αποκάλυψη και το ξεσκέπασμα.

 

ΠΗΓΕΣ:

William Τ. Still, Nέα Παγκόσμια Τάξη: Το αρχαίο σχέδιο των μυστικών εταιρειών, εκδ. Στερέωμα, 1992.

Tim Wallace-Murphy, The Knights of the Holy Grail: The Secret History of the Knights Templar, 2012.

Christopher Knight & Robert Lomas, The Hiram Key: Pharaohs, Freemasonry, and the Discovery of the Secret Scrolls of Jesus, 1996.

Willard Cleon Skousen, The Naked Communist, 1958.

Paul Kengor, The Devil and Karl Marx: Communism’s Long March of Death, Deception, and Infiltration, 2020.

Des Griffin, Descent into Slavery, 1961.

Nesta Webster, World Revolution. The Plot against Civilisation, 1921, επανέκδ. 2013.

Oleg Budnitskii, Russian Jews Between the Reds and the Whites, 1917-1920, 2012.

Jüri Lina, Under the Sign of the Scorpion: The Rise and Fall of the Soviet Empire, 1998.

Jüri Lina, Ιn the Shadow of Hermes, ντοκιμαντέρ στο YouTube


Antony Sutton, Wall Street and the Bolsevik Revolution, 2012.

Gary Allen, None Dare Call it Conspiracy, 1976.

Catherine Merridale, Lenin on the Train, 2017.

John P. Cafferky, Lord Milner’s Second War: The Rhodes-Milner Secret Society; The Origin of World War I and the Start of the New World Order, 2013.

James Perloff, The Shadows of Power: The Council on Foreign Relations and the American Decline, 1988.

Caroll Quingley, Tragedy and Hope, 1966.

Kevin Gallaher, Norman Dodd On Tax Exempt Foundations, η τελευταία συνέντευξη του N. Dodd, YouTube, 2009.

https://aperopia.fr/01-2023/

 

theologos vasiliadis